"we wisten niet hoe we het geluk van stal moesten halen"

Hoe komen we deze bizarre tijd door? Op initiatief van auteur Reinold Vugs publiceert boekenplatform Bazarow.com elke werkdag rond de klok van 16.00 uur een nieuwe of bestaande tekst van schrijvers, medewerkers óf lezers. Het  het mogen ook schilderijen, tekeningen, collages of foto's zijn.  

Het doel van Creatief met Corona volgens Reinold: “Het belangrijkste is dat de bijdragen inspireren, prikkelen of wellicht troost bieden en lezers voor een moment wegvoert uit de dagelijkse werkelijkheid.” 

Zelf meedoen? Kijk hier hoe! 

We stonden op de vlakte van april
door Anneke Cuypers

we wisten niet hoe we het geluk van stal moesten halen,
trokken aan halsters, het dier was ons vreemd

we herkenden weliswaar de hoeven, snapten dat de ogen
aan de zijkant van zo’n kop altijd boller zijn dan bij een mens

maar verdrongen de zachte neus, het blazen van zijn adem
in onze handpalm, vergaten dat hij daar zijn voederplekken zocht

we zadelden, namen de asbak die op de leuning van de bank
met twee stijgbeugels omlaag hangend niet te negeren viel,

gooiden die op zijn rug, het ieniemieniekleine ding
waarin het beleefde bezoek zijn kauwgoms had gepropt

we tosten om wie er afviel, hoopten dat er iemand
uit die fijngekauwde klei tevoorschijn kwam, een familielid,

iemand die het dier zou kunnen temmen, langzaam naderend
zagen wij de eerste barsten om ons heen.

--

Anke Cuijpers is schrijver, dichter en recensent voor De Leesclub van Alles. Haar werk is tot dusver in verschillende literaire tijdschriften gepubliceerd. Dit gedicht kwam tot stand in het project parels kweken van het Groningse festival Dichters in de Prinsentuin.

Maandagavond ontving Vrouwkje Tuinman De Grote Poëzieprijs 2020 voor haar bundel Lijfrente. Deze prijs bekroont de beste Nederlandstalige bundel van het jaar met €25.000,- en is daarmee de grootste Nederlandse prijs voor poëzie. 

“Deze gedichten zijn openhartig, soms licht absurdistisch. Niets meligs of pastelkleurigs. Niet makkelijk, wel toegankelijk. Nuchter, maar nergens onpersoonlijk of kil. Integendeel: geen schoonschrijverij, en juist dat levert de mooiste zinnen op. En troost, daar waar er eigenlijk geen beginnen aan is.”

Met deze woorden werd Vrouwkje Tuinman’s bundel Lijfrente geprezen door de jury, in een filmpje. De bundel gaat over de plotselinge dood van een geliefde en de rouw die zij doormaakt. Ze schreef het oorspronkelijk niet voor publicatie, blijkt uit een interview met het NRC, maar om momenten vast te leggen. Pas toen Tuinman over haar nieuwe verkering durfde te schrijven, en erachter kwam dat die niet aan haar verhaal kon ontbreken, wist ze dat ze er toch een bundel van zou gaan maken. 
Het verslag van de gebeurtenissen die volgen op de dood van haar geliefde wordt met humor en relativering beschreven, eerder zakelijk dan sentimenteel.

Met haar nominatie voelde Tuinman zich nog de outsider van de shortlist, nauwelijks een echte kanshebber. De andere genomineerden waren veel meer gericht op maatschappijkritiek, wat Tuinman deed denken dat ze daar eerder naar op zoek waren.

De andere genomineerden waren:

Hogere natuurkunde van Ellen Deckwitz

Godface van Asha Karami

Zon van Peter Vehelst

het leven van sterren van marwin vos

--
Door Remus Thijssen

"Na dagen van binnen zitten was dat felle licht geweldig, de neiging om recht in de zon te kijken haast onbedwingbaar."

Hoe komen we deze bizarre tijd door? Op initiatief van auteur Reinold Vugs publiceert boekenplatform Bazarow.com elke werkdag rond de klok van 16.00 uur een nieuwe of bestaande tekst van schrijvers, medewerkers óf lezers. Het  het mogen ook schilderijen, tekeningen, collages of foto's zijn.  

Het doel van Creatief met Corona volgens Reinold: “Het belangrijkste is dat de bijdragen inspireren, prikkelen of wellicht troost bieden en lezers voor een moment wegvoert uit de dagelijkse werkelijkheid.” 

Zelf meedoen? Kijk hier hoe! 

Coronagraaf
door Marco Kunst

De corona is de hete atmosfeer rondom de zon […]. Zij is normaliter niet zichtbaar, maar wel tijdens een volledige zonsverduistering of met behulp van een coronagraaf. Zij is dan als een lichtkrans zichtbaar. (Wikipedia)

Ik ging naar buiten om de corona te zien. De ziekte die onze ziekenhuizen, media en gesprekken vult. De ziekte die ons bewustzijn vernauwt, verduistert en alles in een ander licht plaatst. Niet langer wilde ik met de ogen van de media kijken – ik was in de war en bedrukt door alle beelden, woorden en commentaren. Met eigen ogen wilde ik zien wat de nieuwe ziekte met de wereld doet. Wat ze met mijn wereld doet. Concreet, voelbaar, zichtbaar. Hier en nu. Ik fietste naar het centrum van de stad.

Voor het eerst in dagen weer buiten te zijn… Er stond een koude wind. Een felle voorjaarszon blikkerde laag in de blauwe lucht. De bomen, nog kaal, wierpen prachtige schaduwen, net als de fietsen en de huizen: ongestoord en ongebroken, want er was vrijwel niemand op straat. Alleen de huizen, de bomen, het licht en ik. En af en toe een ander mens, beleefd, vriendelijk, op veilige afstand.

Na dagen van binnen zitten was dat felle licht geweldig, de neiging om recht in de zon te kijken haast onbedwingbaar. Ik wilde me aan haar koesteren. Maar je mag nooit rechtstreeks in de zon kijken. Zelfs niet tijdens een zonsverduistering. Ik wendde mijn blik af, richtte me op de schaduwen: grillig, organisch en levend en tegelijk een afspiegeling of projectie van die zon. Daardoor zag ik de leegte nog scherper: de afwezigheid van alle mensen die hier anders de straten vullen.

In al die lege ruimte gingen mijn ogen als vanzelf toch op zoek naar die paar anderen die zich op straat waagden. Ik kende ze niet persoonlijk, maar wist dat ze net zo waren als ik: verward nu, en op drift. Als ik ze in die uitgestrekte leegte van de stad kon fotograferen in fel tegenlicht – als silhouetten, anoniem – dan zou het misschien zijn alsof ik mezelf fotografeerde, alsof ik iedereen fotografeerde, alsof ik de corona fotografeerde.

--

Marco Kunst (Vlissingen, 1966) studeerde filosofie aan de Universiteit van Utrecht. Hij schrijft jeugd- en kinderboeken, maar ook ander proza. Daarnaast maakt hij beeldend werk (foto’s en collages). Hij woont en werkt in Amsterdam. www.marcokunst.nl