“Those who don’t believe in magic will never find it”
– Roald Dahl
[Column] Ik heb stapels boeken en sinds kort ook een heuse thuisbibliotheek. Ik heb mezelf tijdens het monteren van de kasten netjes voorgenomen om pas weer boeken te kopen als alles wat er al staat gelezen is. En ik moet een boek wegdoen als er een nieuw boek het huis in komt. Mooi voornemen, toch? Ben benieuwd of het gaat werken, ik heb zo m’n twijfels.
Genre
Als ik het met mensen over mijn liefde voor boeken heb, volgt al snel de vraag wat ik dan graag lees. Welk genre. Dat vind ik moeilijk. Er staat van alles in mijn kast. En ik heb ook periodes, vaak synchroon lopend met wat er in mijn leven speelt. Maar als ik echt moet kiezen, dan ga ik voor Fantasy. Heerlijk wegdromen in een magische wereld. Harry Potter bijvoorbeeld. De Narnia boeken. Lord Of The Rings. Of, iets minder magisch misschien maar toch zeker ook Fantasy, de Hongerspelen reeks. Ik kan ook wegdromen als ik de films kijk. Het hele sfeertje, de muziek, genieten. Al blijf ik de boeken beter vinden. Altijd.
Magie
Soms vraag ik me af waar die liefde voor het magische vandaan komt. Het lijkt me natuurlijk allereerst heerlijk om te kunnen toveren. Toen laatst mijn badkamer en toilet werden verbouwd had ik na afloop graag een schoonmaak spreuk gebruikt, dat had me een week afzien bespaard. Sanitato! En wat denk je van die magische drankjes? Die gaan toch net een stapje verder dan mijn wijntje.
Helden
Ik heb al heel wat magische boeken versleten. En als ik dan terugga in het moment en me afvraag wat ik nou precies zo fijn vond, dan is het echt niet alleen het toveren. Eigenlijk hebben al de boeken die hoog op mijn favorieten lijstje staan een ding gemeen. Het goede overwint het kwade. Het gaat natuurlijk nooit makkelijk, maar aan het eind worden de slechteriken verslagen en wint de (anti)held. De held, die ondanks alle onzekerheid en angst toch kiest voor het goede. En wint. Heerlijk!
Happy End
Zouden we dat in het dagelijkse leven ook niet willen? Dat alle criminelen uiteindelijk tegen de lamp lopen? En de straf krijgen die ze verdienen. Dat oorlogen worden gewonnen door de goeien ipv de slechten. Dat echte liefde overwint, ondanks alles. Dat vriendschap voor altijd is en mensen voor je door het vuur gaan? En jij voor hen? Juist omdat de werkelijkheid vaak zo anders is spreken dat soort verhalen mij aan. De hobbit. De dwerg. De wees. Ze worden uiteindelijk de held. Tegen wil en dank vaak. Dat soort boeken laat je even wegdromen. En geloven. Niet zozeer in een betere wereld, maar wel in een happy end. En dat willen we toch allemaal? Een happy end?
En ze leefden nog lang en gelukkig!
—
Astrid Aveling-de Jong is 54 jaar en woont in het mooie Rotterdam… samen met haar man Martin, met wie ze al 36 jaar lief en leed deelt. Ze hebben samen twee kinderen en inmiddels ook twee kleinkinderen. Martin is sinds een aantal jaren ziek, kan niet meer werken en Astrid probeert hem in alles zo goed mogelijk te ondersteunen. Daarnaast is ze sinds kort ook mantelzorger voor haar moeder van 84. Astrids hobby’s zijn lezen, schrijven (gedichten en columns), het bezoeken van rommelmarkten en kringloopwinkels, muziek én planten en bloemen. Astrid schrijft voor MantelzorgNL, in het recente verleden voor Perfecte Buren en nu voor Bazarow.