Als voormalig ‘cowboy in de psychiatrie’ (de Volkskrant) blikt Bram Bakker in Oud zeer terug op zijn eigen verleden en de oude en niet verwerkte pijn die dit soms lastige verleden met zich mee heeft gebracht. Hij beschouwt de gebeurtenissen van vroeger met een nadruk op dat wat er niet was: een gevoelsarm klimaat, dat zoveel mensen uit eigen ervaring kennen.
Het ‘oud zeer’ stak bij Bakker pas na zijn vijftigste flink de kop op en dit proces veranderde zijn leven ingrijpend. En zo vergaat het veel mensen: ‘oud zeer’ verstopt zich vaak in het lichaam en kan ineens tevoorschijn komen.
Naast deze persoonlijke verhalen diept Bakker uit wat een onveilige jeugd later met zich meebrengt. Waarom lukt het hulpverleners niet om naar de eigen kwetsuren te kijken? Hij schrijft over het voor hem herkenbare gevecht met de trauma’s waar veel van zijn cliënten mee worstelen. Aan de hand van hun verhalen probeert hij de lezer te laten zien hoe hij ze probeert te helpen.
Hiernaast is in Oud zeer veel aandacht voor de feitelijke kennis rond trauma’s en affectieve verwaarlozing, met speciale aandacht voor de rol van het lichaam. Lichaamswerk bleef in de psychiatrie decennialang onderbelicht, maar er lijkt een inhaalslag op komst.
Bakkers hoopt met dit boek een bijdrage te leveren aan de herwaardering van ‘oud zeer’ als belangrijke verklaring voor veel psychische én lichamelijke klachten in het hier en nu.