"Ik heb altijd gedacht dat het Paradijs een soort bibliotheek zou zijn" - Jorge Luis Borges

Van de zoon en de zee

Een kind richt zich vanuit de moederbuik tot de lezer en doet verslag van zijn geboorte en zijn eerste kennismaking met de wereld, als hij nog niet is verward door twijfel en concept. Dan neemt de zee het woord en toont haar onstuimigheid en hoogmoed, haar aanzwellende kracht en honger om de mens een les te leren. Het enige waardoor de zee vertederd raakt is het onschuldige kind. Dat geldt ook voor de vader, de derde stem in deze weergaloze bundel. Als ook hij van zich laat horen is de bedwelmende cocktail vol spiegelingen en dwarsverbanden compleet. Met Van de zoon en de zee voegt Pieter Boskma een buitengewoon intrigerende, hallucinerende en ontroerende dichtbundel toe aan zijn veelgeprezen en rijke oeuvre.

Informatie

Recensies