[Nieuws] “Is er nog ruimte voor een Indonesisch kookboek in je kast? Er zijn er nogal wat.” Zo vroeg Eva Reinders van Kookboekennieuws zich enkele jaren geleden op Bazarow af in de bespreking van Indorock van Vanja van der Leeden. Het antwoord was een volmondig ja. Van der Leeden voegt volgens Reinders iets toe wat er nog niet was: “een persoonlijke, moderne variant van authentiek Indonesisch street food. Ze vond het hoog tijd traditionele gerechten ‘af te stoffen’ en maakte er ‘nouveau indo’ van.” Na Indorock verschenen nog diverse (kook)boeken van Vanja van der Leden. Ze is nog niet uitgeschreven.
Van der Leeden (46) werkte eerst jaren op kantoor. Daar had genoeg van. Ze werd kok en daarna schrijver van kookboeken. In NRC Magazine stond onlangs een interview van Martine Kamsma met de schrijver annex kok.
“Meteen na Indorock, mijn eerste Indonesische kookboek, ging ik naar Italië, voor een volgend boek. Maar toen kwam corona en heb ik eerst Indostok gemaakt, over saté. En daarna Insane, over mijn persoonlijke relatie met gezond eten. Dat werd niet door iedereen begrepen. Ik was in het Indonesische hokje terechtgekomen en misschien werd verwacht dat ik op die toer verder ging. Maar als ik te lang hetzelfde doe, ga ik me vervelen. Je moet doen wat je leuk vindt, houd ik mezelf voor. Na de zomer komt eindelijk mijn boek over Italië, Italopop.”
“Op Sicilië, op de markt in Palermo, heb ik de meest intense geur van basilicum geroken. En de tomaten, de sinaasappels! Bij Piemonte denk ik aan de geur van wijn, hazelnoten. Er is in Italië zo’n variatie aan geuren en smaken. Italianen zijn, net als Indonesiërs, de godganse dag bezig met eten. Alles begint met goede producten. De gemiddelde Italiaan kan beter koken dan veel restaurantkoks in Nederland.”
In het interview vertelt Van der Leeden over haar levenslessen:
“Mijn moeder leerde me dat het belangrijk is je eigen geld te verdienen, dat had ze zelf ook moeten doen. Mijn vader, die veel voldoening haalde uit zijn werk als architect, vond dat ik moest doen wat ik leuk vond. Later realiseerde ik me: je hebt als kind begeleiding nodig om te kunnen kiezen wat je leuk vindt. De vrijheid maakte het lastig keuzes te maken, terwijl ik als puber al in mijn dagboek schreef dat ik iets creatiefs wilde doen.”
“Ik had een tijd lang een problematische relatie met eten. Heel gezond willen eten en dan juist doorslaan in eetbuien en overgeven. Dat was nog niet voorbij toen ik eenmaal in de keuken stond. Daarvoor was er te veel waarmee ik worstelde – geen gelukkige liefde, erg op zoek naar een doel in het leven. Het ironische is: ik ben nu helemaal niet meer bezig met mijn gewicht, ik eet wat ik lekker vind, en ik zit beter in mijn vel dan ooit. Als je gezond eet en daar niet te dogmatisch over doet, vindt je lichaam vanzelf een goede balans.”
Lees hier het hele interview
—
Team Bazarow