“De kunst van het leven is thuis te zijn alsof men op reis is”
Godfried Bomans
[Column] Ik zal maar gelijk met de deur in huis vallen, ik ben een huismus. Of liever, een geluksvogel die graag thuis is. Op reis gaan is aan mij niet besteed. Ik lig ’s nachts gewoon het liefst in mijn eigen bed. Naast m’n lief. Ik heb op het Empire State Building gestaan en op de Eiffeltoren, prachtig hoor… maar het uitzicht op de skyline van Rotterdam vanaf ons balkon op 14 hoog blijft toch het mooist.
Nu de vakantiemaanden weer zijn aangebroken zie ik overal mooie foto’s voorbijkomen van verre oorden. Ik geniet er van en ik gun iedereen natuurlijk een heerlijke, welverdiende vakantie. Maar ik zie ook de ellende op Schiphol en de zeurende kinderen op de achterbank, al worden dat soort dingen natuurlijk veel minder gedeeld. Niet echt Instagram-waardig.
Thuiskomen
Ik ben in het verleden natuurlijk wel op vakantie geweest. Toen ik mijn lief net kende gingen we twee weken naar Tenerife. Ik kon er niet van genieten. En toen achteraf bleek dat hij het voor mij had gedaan en ik voor hem waren we er al snel uit… dit gingen we niet meer doen. Later, als gezin met twee schoolgaande kinderen, bezochten we onder het mom van ‘alles voor de kids’ vele vakantieparken met subtropisch zwembad. Maar ik kuste de grond als ik weer thuiskwam. Home sweet home. En een paar jaar geleden ging ik met mijn zoon naar Parijs en New York. Ik ben blij dat ik het gedaan heb, maar ik hoef niet zo nodig nog een keer terug. Het klinkt misschien raar want heimwee is toch meer iets voor kinderen, maar ik heb er nog steeds last van en ik vind thuiskomen eigenlijk altijd het mooiste deel van de reis.
Ontsnappen
Maar toch ontsnap ik soms aan de realiteit. Dan ga ik ook op reis. Naar andere landen. Vervlogen tijden. Of juist naar de toekomst. Ik verlies me in personages en beleef allerlei spannende avonturen. Want dat doen boeken met je. Ze nemen je even mee naar een ander leven. En dat zonder een lange autorit, de rijen op Schiphol en ook nog een stuk goedkoper.
Tijdens het hele Coronagebeuren was ik blij dat ik niet reislustig ben. Want je zal maar willen en niet kunnen. En nu mijn lief ziek is ben ik blij dat we het samen thuis goed hebben. Het reizen hoeven we in ieder geval niet te missen.
Kortom, als lezer heb je een streepje voor op de niet-lezers. Boeken zijn immers altijd bij de hand en je vindt makkelijk een verloren uurtje om lekker te lezen. Al is het maar even voor het slapen gaan. En dan daarna lekker wegdromen… gewoon vanuit je eigen bed.
Rest mij alleen nog om jullie allemaal een hele fijne vakantie toe te wensen!
Astrid Aveling-de Jong is 54 jaar en woont in het mooie Rotterdam… samen met haar man Martin, met wie ze al 36 jaar lief en leed deelt. Ze hebben samen twee kinderen en inmiddels ook twee kleinkinderen. Martin is sinds een aantal jaren ziek, kan niet meer werken en Astrid probeert hem in alles zo goed mogelijk te ondersteunen. Daarnaast is ze sinds kort ook mantelzorger voor haar moeder van 84. Astrids hobby’s zijn lezen, schrijven (gedichten en columns), het bezoeken van rommelmarkten en kringloopwinkels, muziek én planten en bloemen. Astrid schrijft voor MantelzorgNL, in het recente verleden voor Perfecte Buren en nu voor Bazarow.