"Ik heb altijd gedacht dat het Paradijs een soort bibliotheek zou zijn" - Jorge Luis Borges

In gesprek met Corine Hartman

maandag, 14 maart 2016



Wie is Corine? 
Corine Hartman, geboren in Den Haag, wonend in de Achterhoek. Als meisje Agatha Christie’s Tien kleine negertjes gelezen en gedacht: zo’n boek schrijven, dat zou ik ook wel willen. Jarenlang reclamewerk gedaan (tekst & vormgeving) tot de drang tot zelf creëren te groot werd. Schrijversvakschool gedaan en daarna de uitdaging aangegaan: een thriller schrijven.


Waarom ben je gaan schrijven? Kun je iets vertellen over je eerste schrijfsels? 
Schrijven doe ik al zolang ik me herinner, vroeger verzon ik verhaaltjes en maakte er tekeningen bij. Echt schrijven, voor betaalde tekst om het zo maar te noemen, deed ik later, toen ik reclamewerk voor bedrijven deed. Eerst in loondienst, sinds m’n dertigste als zelfstandig ondernemer. Commerciële teksten voor brochures, websites, personeelsbladen. Toen kwam ook de wens van vroeger weer boven: mijn eigen verhalen te schrijven.


De meeste lezers kennen je van de Haider serie, maar je hebt nog veel meer geschreven. Wat is voor jou het grootste verschil tussen je eerste en je laatste boek? Heb je een favoriet?
Ik denk dat ik in de jaren gegroeid ben als schrijver. Zowel in het neerzetten van plots als personages. Mijn favoriet, tsja, dat is nu toch wel Een vlaag van waanzin. Die zit nog zo in mijn systeem…




Je hebt over Jessica Haider een vijfdelige serie geschreven. Waarom heb je besloten om met ‘Doodskleed’ de serie af te ronden?
Ik wist bij het schrijven van Zielloos al dat ik er nog twee zou gaan doen. Jessica’s houdbaarheid bleek beperkt, door haar onorthodoxe levensstijl met drank en drugs.


Volgens veel lezers is deze serie behoorlijk gruwelijk qua details. Je wordt de Nederlandse Karin Slaughter genoemd. Wat doet dat met je?
Ach, ergens zie ik dat wel als een compliment gezien de status van Slaughter, maar ik word toch ook wel graag aangesproken met mijn eigen naam.


‘Een vlaag van waanzin’ is een op ware feiten gebaseerd verhaal. Waarom juist dit verhaal? Wat sprak je specifiek aan waardoor je besloot er een boek over te schrijven?
Een paar jaar geleden werd ik gegrepen door een krantenbericht over een partnermoord. Niemand in de omgeving van het gezin begreep waarom de man zijn vrouw had vermoord: een voor de buitenwereld perfect gezin, drie kinderen, mooie villa, alles dik voor elkaar. Schijnbaar. Wat me het meest opviel in dat bericht was het feit dat de man zijn vrouw eerst zwaar mishandelde, merkte dat een van zijn kinderen toekeek, het kind naar de buren bracht en daarna terugging om de klus af te maken. Ik ben me gaan verdiepen in partnermoord, heb er veel over gelezen. En wat ik herhaaldelijk ook in andere verhalen over partnermoord las, was dat die daden vrijwel altijd in een opwelling worden gepleegd. Maar… hij ging tussendoor geen broodje kroket halen, hij bracht zijn kind naar de buren. Beeld je dat eens in. Hoezo vlaag van waanzin? Mijn allereerste gedachte hierbij: ik wilde in het hoofd kruipen van de dader, in een poging hem te begrijpen.


Kun je in het kort vertellen waar het over gaat?
Een vlaag van waanzin vertelt het verhaal van het gezin Van Baerle, Voor de buitenwereld vormen ze een perfect gezin: Anthonie en Romée van Baerle en hun drie kinderen. Ze wonen in een villa met zwembad. Hij is een succesvolle ondernemer, zij een toegewijde yogalerares. Maar dan krijgt Anthonie van zijn vrouw te horen dat ze hem gaat verlaten. Romée is verliefd op een ander en wil een tijdje op zichzelf gaan wonen om afstand te nemen. Die nacht vermoordt hij haar. Ik vertel in Een vlaag van waanzin zijn verhaal. En het hare.


Hoe heb je de research aangepakt ivm onderzoek naar gezinsdrama’s? Heb je met betrokkenen gesproken of is qua invulling alles fictie?
Ik had al veel informatie over het onderwerp verzameld – zoals ik over allerlei onderwerpen die me boeien artikelen bewaar. Als aanvulling heb ik enkele non-fictieboeken gelezen. Maar alle personages zijn volledig uit mijn fantasie geboren.




Half februari is het boek uitgekomen, hoe zijn de reacties tot nu? Hoe ga je om met kritiek? Hecht je waarde aan recensies?
Ik ben erg blij dat het boek zo goed wordt ontvangen, met lovende recensies in de media. De Telegraaf, het AD, Het Nieuwsblad in België… maar ook veel eerste lezers weten het verhaal op waarde te schatten. En ja, natuurlijk hecht ik daar waarde aan. Het is een mooie waardering voor hard werken, net zoals nominaties voor de Gouden Strop en het winnen van Crimezone Awards dat zijn.


Je hebt in korte termijn drie boeken geschreven, ‘Doodskleed’, ‘Doodskopvlinder’ (met Tomas Ross) en nu ‘Een vlaag van waanzin’. Zat je in een flow van inspiratie of zou je dat altijd kunnen, zo snel boeken schrijven? Is het dan nog leuk? Of is het verslavend?
Gemiddeld zijn er tot nu toe drie boeken in de twee jaar gepubliceerd. Ik doe ongeveer negen maanden over een boek, ze overlappen elkaar – na een eerste versie, bijvoorbeeld, leg ik het verhaal een tijdje weg, maar dan ben ik meestal al bezig met een volgende. Een eerste versie moet zich in ongeveer drie, vier maanden laten schrijven, anders is er iets mis met het verhaal. Dat is me een paar keer overkomen, vorig jaar nog. Bijna veertigduizend woorden zo de digitale prullenbak in. Maar ik werk ook keihard, vaak ook de weekenden. Heet dat een verslaving? Misschien wel, maar dan toch een redelijk gezonde, hoop ik. Eigenlijk is het gewoon het liefste wat ik doe.


Het lijkt me geen gemakkelijk traject om een boek te schrijven. Heb je op momenten gedacht ‘ik stop ermee’? Hoe pak je jezelf dan weer bijeen?
O ja hoor, die momenten zijn er ook. Dagelijks is overdreven, maar ik heb bij elk boek enorme drempelvrees. Intussen weet ik dat die fase voorbij gaat, dat de personages continu in mijn hoofd zullen gaan zitten en ik me weer ga verliezen in het verhaal.


Even over ‘Doodskopvlinder’. Een behoorlijk politiek getint boek, scherp en spannend. Hoe was dat voor jou om te schrijven? En is het voor herhaling vatbaar om met Tomas een boek te schrijven? Het verhaal biedt mogelijkheden op een vervolg naar mijn mening.
We werken intussen aan de opvolger van Doodskopvlinder, die gaat Zwarte Weduwe heten en verschijnt in juni. Het verhaal vordert goed, ik denk dat we binnenkort een eerste versie hebben. Soms is het moeilijk, we moeten veel overleggen en de mails vliegen heen en weer, maar het is vooral heel inspirerend om samen te schrijven. Van tevoren zei ik: in het gunstigste geval bereiken we samen een synergie-effect en voor mijn gevoel is dat gelukt. De verkoop van Doodskopvlinder aan Duitsland is wat dat betreft ook een mooie opsteker, en een stimulans om dit vervolg te schrijven.




Zou je iets anders met net zoveel passie kunnen doen als schrijven? Wat zou dat zijn?
Dat zou ik zo niet durven zeggen. Schilderen, misschien, maar ik denk dat mijn talent daarvoor niet groot genoeg is.


Waar ben je nu mee bezig, heb je al iets in je hoofd zitten wat je gaat doen? Ga je op zoek naar een verhaal of komt dat op je pad?
Een beetje van beide. Door na te denken en te lezen, oude artikelen boven water te halen of soms een nieuwe in de krant te lezen, wordt mijn aandacht geprikkeld. Er ligt nu een nieuw plot maar daar ben ik nog mee aan het stoeien. Tussen het schrijven aan Zwarte Weduwe door, dus.


Heb je een bepaald schrijfritueel? Zoek je de rust of juist de drukte op? 
Ik ben geen ochtendmens, maar voor de rest maakt het me eigenlijk niet uit waar of hoe. Als ik me maar volledig op het schrijven kan storten zonder externe ruis.


Stel dat je een dag zou mogen kiezen die je nog eens zou mogen beleven, welke dag zou dat zijn?
Geen enkele. Ik ben gelukkig met de dag van vandaag. En de bijzondere dagen leven nog genoeg in mijn herinnering. 


Lees je zelf ook? Zo ja, wat lees je graag en heb je een favoriete schrijver?
Ik lees veel, ook voor research, maar gelukkig kan ik heel snel lezen als ik dat wil, en meestal gun ik me alleen tijdens vakantieweekjes de rust om echt te genieten van een boek. Thrillers, literatuur, non-fictie, dat kan van alles zijn als het onderwerp me maar boeit. Niet één favoriete schrijver, nee, wat ik lees hangt erg af van mijn stemming. De laatste roman die ik las en zelfs ruim de tijd voor heb genomen, was ‘Als de winter voorbij is’ van Thomas Verbogt. Prachtig boek.


Welke persoon uit de geschiedenis of het heden zou je graag willen ontmoeten om mee in gesprek te gaan?  
Pfff, moeilijk… levend of dood… misschien een seriemoordenaar als Alexander Pichushkin of Theodore Robert Cowell oftewel ‘Ted Bundy’. Of nee, dan nog liever met een vrouwelijke seriemoordenaar, die zijn er amper maar er is wel een Nederlandse die me intrigeert, namelijk Maria Swanenburg. Ze heeft tientallen mensen vergiftigd, zelfs haar eigen ouders. Het lijkt me boeiend om een maand of wat met haar op te trekken.


Vrouwelijke Nederlandstalige thrillerauteurs doen het erg goed op het moment. Waar ligt dat aan volgens jou?
Er is een aantal dat het goed doet, maar als ik uitgevers mag geloven, is het tegenwoordig niet eenvoudig om een debuut de boekwinkel nog in te krijgen. De afgelopen jaren zijn er natuurlijk heel veel auteurs bijgekomen. Maar de thriller zal ongetwijfeld een populair genre blijven, denk ik, want spannende verhalen zijn van alle tijden. 


Tot slot: wat zou de titel zijn van jouw autobiografie? 
Een autobiografie? Alsjeblieft zeg, nee, die komt er niet.


Corine, dank je wel voor je enthousiaste medewerking aan dit interview. Binnenkort is op dit blog de groepsrecensie van ‘Een vlaag van waanzin’ te lezen. Én we kijken enorm uit naar ‘Zwarte weduwe’ dat in juni wordt verwacht!
Heel veel succes met alles!


Patrice – Team De Perfecte Buren


Duorecensie ‘Doodskopvlinder’

Dans Magazine

Nieuws: Geruchten over fusie uitgeefconcerns VBK en WPG

donderdag, 28 maart 2024

Sinds het Boekenbal op 15 maart gaat er een gerucht rond dat een fusie aanstaande is tussen uitgeef...


Verslag: Wat is het belang van recensies voor de boekenwereld?

donderdag, 28 maart 2024

Succesvolle derde Recensentendag van Bazarow en de Boekenkrant Recensies blijven belangrijk voor...


Nieuws: Best verkopende boeken week 13 - 2024

donderdag, 28 maart 2024

Literatuur grote winnaar van de Boekenweek 2024 De Boekenweek van 2024 ligt inmiddels weer achte...


Podcast literatuur: De Nieuwe Contrabas 133 – Piekt Joost de Vries?

donderdag, 28 maart 2024

Het team van de Nieuwe Contrabas, Hans van Willigenburg en Chrétien Breukers, behandelen in editi...