Een initiatief als Moordwijven is niet origineel maar wel nieuw in Nederland. Waarom de keuze om een dergelijk iets op te starten? Wat is de opzet van ‘Moordwijven’ en wie heeft het initiatief genomen?
De vraag zou eigenlijk moeten zijn: waarom niet? Er is al vaker gezegd dat schrijven een eenzame bezigheid is. Veel schrijfsters hebben behoefte aan contact met gelijkgestemden, vooral in de schrijffase, wanneer vele uren achter het bureau worden doorgebracht. Je kunt niet even gezellig bij de koffieautomaat bijkletsen. Dat is één reden voor het bestaan/ontstaan van Moordwijven. De tweede reden is exposure. Binnen het kleine thrillerwereldje kent iedereen elkaar wel een beetje, maar om als schrijfster bekend te raken bij het grote publiek is een ander verhaal. Je moet je voorstellen dat je dan als schrijfster vanuit de comfort zone van het schrijven ook nog eens het hele Nederlandse taalgebied van je bestaan – en van je goede boeken! – op de hoogte moet brengen. Een uitgever doet daar natuurlijk wel iets in, maar als onbekende auteur ben je toch een roepende in de woestijn. Om bij die vergelijking te blijven: met een groep kun je harder roepen. Wij als Moordwijven ondersteunen elkaar bij het verkrijgen van naamsbekendheid/lezersbekendheid.
Anita Larkens was degene die het idee voor een collectief opperde bij andere schrijfsters in haar netwerk, nadat zij gelezen had over een soortgelijk Brits (Londens) initiatief, Killer Women. Er werd onmiddellijk enthousiast op ingesprongen door de schrijfsters van het eerste uur: Marlen Beek-Visser, Liesbeth van Kempen en Isa Maron. In een aantal maanden breidden we uit naar alle hoeken van Nederland en gingen we de Belgische grens over. Een aantal schrijfsters had daarbij te impulsief toegehapt; toen het stof was gaan liggen, beseften ze toch dat ze liever als eenling werkten in plaats van zich aan een groep te verbinden. Natuurlijk vereist ons collectief inspanning, maar daar staat tegenover dat we vrijwel direct de meerwaarde van de samenwerking hebben ervaren. We denken ook met lezersacties en –betrokkenheid iets bij te dragen aan het publiek. Plannen zijn er genoeg, die zullen we het komende jaar uitwerken en gedoseerd presenteren. 2016 is immers het Jaar Van Het Boek, dus ook van Moordwijven!
Wat is de meerwaarde die jullie voor ogen hebben op de lange termijn of is het een tijdelijk project of echt iets wat verder uitgebouwd gaat worden en zelfs een community op zich moet gaan worden? Een soort GNM voor Moordwijven?
We hebben niet echt een termijn genoemd bij de start, maar Moordwijven is natuurlijk niet bedoeld voor één seizoen. In eerste instantie is het gewoon een groep collega’s die samen meer willen bereiken dan ze solo kunnen. Een goed resultaat neerzetten vraagt wel tijd. Zoals gezegd, we zijn onszelf nog aan het uitvinden en hebben voor dit jaar een paar leuke dingen op stapel staan. Niets geks of heel groots – gewoon het onder de aandacht brengen van ons werk en elkaar inspireren. Een grote beweging worden is nooit de bedoeling geweest. Het moet wel overzichtelijk blijven en voor een groter verband is er inderdaad al het GNM.
Nederlandstalige thrillerauteurs doen het goed, met name de vrouwelijke auteurs. Waar ligt dat aan denken jullie?
Voor de grote doorbraak van Saskia Noort en Ester Verhoef lazen we vooral boeken die zich in andere landen afspelen. Blijkbaar ontstond er behoefte aan meer herkenning bij de lezers. De verhalen van Nederlandstalige auteurs spelen zich vaak af in Nederland en Vlaanderen en hebben meestal vrouwen als hoofdpersoon. Daarmee kunnen vrouwelijke lezers zich
gemakkelijk identificeren. Aangezien vrouwen meer boeken kopen dan mannen is hiermee is het succes van de Nederlandstalige thriller verklaard. 😉
Bloggers en recensenten. Hoe kijken jullie daar tegenaan? Wat is jullie mening tav het fenomeen ‘social media’? Heeft het meerwaarde voor jullie project en als individueel auteur? Hoe maak je daar het meest effectief gebruik van?
Bloggers en recensenten zijn onmisbaar. Als je weet dat er in Nederland 60.000 boeken per jaar verschijnen, fictie en non-fictie, inclusief vertaald werk, dan kun je je voorstellen dat het lastig is om in elke boekwinkel van Nederland terecht te komen en zo als auteur in beeld te komen. De ruimte in boekwinkels is nu eenmaal beperkt. Door de inspanningen van bloggers en recensenten wordt je boek op internet onder de aandacht gebracht en het bereik daarvan is enorm. Als lezers berichten met elkaar delen ontstaat een olievlek die steeds groter wordt. Hetzelfde geldt voor ons collectief Moordwijven. Social media is voor ons onmisbaar om op een laagdrempelige wijze regelmatig van ons te laten horen en bijvoorbeeld recensies en ander leuk nieuws van elkaar te delen. Binnenkort verschijnen de data van de eerste activiteiten van Moordwijven voor dit jaar op onze Facebook-pagina, dus volg onze pagina (en ons Twitteraccount) als je op de hoogte wilt blijven.
Jullie boeken zijn heel divers, maar hebben een gemene deler qua genre, het zijn allemaal thrillers. Waarom de keuze voor een bonte mengeling van Nederlandse en Vlaamse Moordwijven?
Die bonte mengeling is niet van te voren bedacht. Na de oprichting hebben meerdere thrillerschrijfsters zich spontaan aangemeld, waaronder Vlaamse. En waarom ook niet? Er is geen taalbarrière en bijkomend voordeel is een verruiming van het (aandacht)gebied.
Hebben jullie elkaars boeken allemaal al gelezen? Zou een moordwijvenbundel een optie zijn?
Sommige boeken wel, andere (helaas) nog niet. Daarom zijn we momenteel druk doende ieders werk te lezen en geloof me, dat alleen al is zeer inspirerend! Een Moordwijvenbundel is zeker één van onze doelen, maar niet op korte termijn.
Wat voor activiteiten plannen jullie in de toekomst? Gaan wij jullie ook compleet ergens zien? Hoe ziet de agenda er voor de aankomende tijd uit?
De agenda moet nog groeien. We hebben elkaar nog maar net ontdekt en willen vooral dat ook het grote publiek daar de kans toe krijgt. Concreet staat er elke maand een blog met ieder van ons op het programma. Een blog waardoor je onszelf en onze boeken beter leert kennen maar ook bijvoorbeeld onze werkplek. Er staan interviews, presentaties, meet and greets op de planning. We proberen daar steeds met zoveel mogelijk Moordwijven bij aanwezig te zijn. Dat is niet altijd gemakkelijk omdat we allen een (eigen) drukke agenda hebben en soms lange reistijden vereist. We denken nu al na om een paar stevige activiteiten op touw te zetten waar we als voltallig collectief naar voren kunnen treden. Maar daar zitten we nog in de fase van het brainstormen. De tijd zal uitwijzen hoe we dit verder zullen aanpakken.
Het ultieme resultaat voor dit project zou zijn dat………?
… Wij als Moordvrouwen een aanvulling kunnen zijn voor elkaar in het promoten van ons werk. Dat wij elkaar ook versterken in onze ideeën over schrijven en alles wat daarmee te maken heeft. Dat wij nu en dan stoom bij elkaar kunnen afblazen wanneer frustraties zich opbouwen maar ook -en zeker- dat we kunnen genieten van onze successen samen.
Wil je de activiteiten volgen van de Moordwijven, ze zijn actief op Facebook.
Én blijf ons en de moordwijven volgens want er komt een SUPER winactie aan!!! Daarover later meer.
Moordwijven Facebookpagina
Liesbeth van Kempen
Marlen Beek-Visser
Anita Larkens
Isa Maron
Anja Feliers
Ingrid Oonincx
