"Ik heb altijd gedacht dat het Paradijs een soort bibliotheek zou zijn" - Jorge Luis Borges

In gesprek met...... Sander Verheijen

maandag, 31 augustus 2015

Wie is Sander?
Een mooie eerste vraag. Als je de antwoorden leest op de volgende vragen, dan krijg je waarschijnlijk een heel aardig beeld van mij. 

Heb je altijd al ‘baas’ willen zijn in boekenland? (lezersvraag Peter)
Haha, nee. Ik ben wat dat betreft geen planner en de boekenwereld stond vrij onverwacht voor mijn deur. Ik ben daar nooit naar op zoek geweest en had destijds ook werkelijk geen idee wat ik van dat boekenvak  moest verwachten. Inmiddels loop ik er wel al weer tien jaar in rond. Ik vind het wel leuk om dingen te doen die vernieuwend of anders zijn dan men gewend is. Ik heb een hekel aan platgetreden paden. Wat dat betreft kun je in boekenland best nog wel een verschil maken. 

Hoe ben je op het idee gekomen van Crimezone?
Ik liep al een tijdje rond met het idee om ‘iets met boeken’ op internet te gaan doen. Ik werkte als online marketing specialist bij Siemens en kwam vrijwel dagelijks in aanraking met nieuwe online initiatieven. Een site over spannende boeken. Een snelle keuze, want ik las eigenlijk alleen maar thrillers in die tijd. 

Ergens in de zomer van 2002 zat ik met mijn handige (inmiddels ex-)zwager Bas op ons Haagse dakterras en daar werd de basis van Crimezone gelegd. Mede door zijn enthousiasme (hij was net begonnen met programmeren) is Crimezone uiteindelijk veel meer geworden dan een site met mijn persoonlijke thrillercollectie. We gingen vrijwel direct een ander ‘probleem’ te lijf. Het was namelijk heel moeilijk om er achter te komen welke thrillers in Nederland verschenen. Wat je niet kent, koop je niet snel, dus kocht ik alleen boeken van auteurs die ik al kende. Een rondje mailen naar uitgevers en ik had alle verschijningsdata en diezelfde zomer een huis vol recent verschenen thrillers. Toen werd Crimezone ineens ‘serious business’, en kwam ik in aanraking met andere bevlogen mensen zonder wie Crimezone een onbeduidend thrillersite’je was gebleven: Kim Moelands, Jannelies Smit, Kees de Bree en Jean-Paul Colin, zijn een paar van die mensen op wie ik blindelings kon terugvallen. De laatste drie zijn nog steeds betrokken bij Hebban. 
Crimezone en jij, jij en Crimezone. Onlosmakelijk aan elkaar verbonden? 
Ja. Ik zal altijd ‘die man van Crimezone’ blijven. Ik heb ook veel te danken aan Crimezone, mijn intrede in het boekenvak, hele mooie vriendschappen, zelfs mijn huidige baan. Het heeft ook zeker een half jaar geduurd voordat de naam ‘Hebban’ het in mijn hoofd won van ‘Crimezone’. Maar we hebben een duidelijke opdracht: Hebban moet de grootste en beste lezerssite voor  Nederlandstalige lezers worden, voor alle genres. 


Je bent nogal een duizendpoot. Vormgeving is een van die pootjes. Vertel eens iets over Twelph.com?
Het creatieve bloed kruipt waar het niet gaan kon. Ik was vanaf mijn eerste baan altijd al bezig met vormgeven, heb de nodige opleidingen gevolgd en ik kon mijn creatieve ei altijd mooi kwijt bij Crimezone en Dutchypuppy (de organisatie van Bridget Maasland, waar ik een tijd als vrijwilliger bij betrokken was ). Maar toen ik thrillerredacteur werd bij Unieboek en afstand deed van Crimezone rolde ik vrij snel in de covermakerij. Op mijn site (http://www.twelph.com, kan wel weer eens een update gebruiken) zie je een aantal dingen die ik heb gemaakt. Dat varieert van literaire romans tot thrillers, het nodige aan YA, af en toe een jeugdboek, van grote namen en onbekende schrijvers. Recentelijk maakte ik o.a. de cover voor Kapot, het nieuwe 12+ boek van Carry Slee (verschijnt begin september). Dat er ruimte was voor een fotoshoot maakt dit project extra bijzonder. 

Vorig jaar mei is Hebban/Crimezone een feit geworden, hoe was dat voor jou?
Hebban is een fantastisch mooie opdracht met een enorm hoog ambitieniveau. Daar ben ik voor gegaan. Ik had voor mezelf de knoop doorgehakt dat ik niet voor de derde keer opnieuw ‘een Crimezone’ zou gaan opzetten. Hebban kwam wat dat betreft precies op tijd. Hebban is wel iets anders dan Crimezone was. Dat was voor de trouwe bezoekers misschien nog wel meer wennen dan voor mijzelf. Nog steeds ontvang ik vrijwel wekelijks mail van mensen die het oude Crimezone missen. Een kwestie van wennen. We zijn ook best lang zoekende geweest naar het meest passende format.  Hebban is op veel punten beter dan Crimezone ooit was. Het hokjesdenken past ook niet meer zo in deze tijd. Thrillerlezers lezen namelijk niet per definitie alleen maar spannende boeken, maar je moet ze wel een ‘veilige’ en herkenbare ingang geven. Vandaar de onderverdeling in genregroepen. 


Loopt dat nu zoals je wilt?
Na de nodige omzwervingen en verschuivingen in ambities en redactionele experimenten zitten we nu, ruim een jaar later op het goede spoor. Onlangs hebben we het ‘beta’ vlaggetje bij het logo weggehaald. Dat wilde ik pas doen du moment ik tevreden was. En dat ben ik. De teller staat sinds vandaag op 2 miljoen bezoekers sinds de start en 9 miljoen pageviews. Kijk, nu komen we ergens. 😉

Wat is je ultieme droom mbt Hebban? (lezersvraag Yvette)
De ultieme droom? Als mensen aan boeken denken, dat ze automatisch aan Hebban denken en de site bezoeken. Dat zou mooi zijn. Ultiem is natuurlijk ook dat Hebban zichzelf kan bedruipen. Het kost veel meer dan het aan geld oplevert. Tot noch toe is het in ons land niemand gelukt om een  lezerscommunity rendabel te maken. Dat is een droom op zich, of misschien is het woord ‘uitdaging’ hier beter op zijn plaats. 

Hoe ziet de organisatie er eigenlijk uit bij Hebban? Hoe komt een recensent bij jullie binnen (lezersvraag Angelique)
Hebban is een redactionele site en een lezerscommunity in één. We werken met een stuk of vijftien redacteuren (waarvan vijf in dienst van Hebban). De rest zijn freelancers. Stuk voor stuk experts in hun eigen genres. 
De boeken worden besproken door 160 geselecteerde lezers, met een paar professionals ertussen. Ze worden allemaal begeleid door een Recensenten Team. Zij geven waar nodig feedback. We nemen onze redactionele recensies heel serieus. Recent hebben we zelfs een mini-masterclass recenseren georganiseerd voor onze recensenten. We ontvangen veel aanmeldingen, die we allemaal serieus bekijken. We vragen altijd om proefrecensies en alleen als het team unaniem is wordt een nieuwe recensent toegevoegd. 



Wat vind je van de Crimezone Club van 10? (vraag van Ingrid)
De Crimezone Club van 10 heb ik destijds bedacht als ‘lezerspanel’ om af en toe mee te sparren over Crimezone. Het is door alle veranderingen van de laatste jaren nooit echt tot zijn recht gekomen. De club heeft haar nut gehad bij de eerste gebruikerstest van Hebban, waar we veel van hebben opgestoken. Hoofdtaak van de club van tien is nu het jureren van de Hebban Thriller Debuutprijs, de enige lezersjuryprijs voor debuten in ons land. Erg waardevol. Goed voor ons, maar vooral goed voor beginnende schrijvers. 

Crimezone, het beste van de hedendaagse misdaadliteratuur’ en Crimezone over thrillers’komen van jou en Kim Moelands. Kunnen we nog een boekwerk verwachten mbt thrillers? 
Helaas, helaas. Boeken over thrillers (en boeken over boeken in het algemeen) zijn lastig te verkopen. Beide boeken zijn dan ook keihard geflopt. Ik heb het een aantal jaar geleden nog geprobeerd met het Crimezone Magazine met hetzelfde resultaat.   We verkochten gemiddeld 700 tot 1.000 exemplaren, daar kun je geen full color magazine voor maken. Zelfs niet als je, zoals ik, heel veel zelf doet. Alle boekenijdschriften zijn inmiddels ter ziele. Ach, als ik tijd meer zou hebben…. Als, als, als…. 

Hoe kijk jij tegen de ontwikkelingen aan in de boekenwereld op dit moment? Veel illegale download, de intrede van het Ebook etc.
Het boekenvak staat onder druk. Het heeft meer concurrentie ‘in de huiskamer’ dan ooit te voren. Mensen zitten gemiddeld twee uur per dag op socials als Facebook, online nieuws- en vermaaksites. Dat gaat ten koste van de boekenleestijd. Mijn mening over Ebooks is ‘gezouten’ zeg maar. Ik vind dat uitgevers schuld hebben aan het feit dat het digitale lezen in ons land nog niet echt lukt. Als je iets ‘moet’ verkopen wat je eigenlijk niet ‘wilt’ verkopen (want ‘we’ verkopen liever ‘gewone’ boeken) dan maak je het gewoon onverkoopbaar: onwerkbaar qua beveiliging, zeer gebruiksonvriendelijk, te duur en je zorgt voor weinig keuze. Daarmee werk je het mogelijke succes linea recta tegen en piraterij in de hand. Ik lees zelf vooral ebooks omdat ik dat een stuk handiger vind, maar ook omdat ik vaak boeken lees die nog moeten verschijnen. Ik hoop dat de all you can read-concepten (spotify voor boeken, zeg maar) uiteindeljk zorgen voor een boost in beschikbaarheid van Ebooks en veel nieuwe lezers vindt. Ook al zie ik nog steeds niet hoe we hier op lange termijn ‘als keten’ van kunnen bestaan. Maar goed, van illegale Ebooks kan sowieso niemand leven. 



Binnenkort het thrillerfestival in Zoetermeer. Is dat in deze vorm zoals je het voor ogen had? Wat is je streven?
Ik moet eerst even iets recht zetten. Wij zijn niet de organisatoren van het festival. Ik ben (overigens samen met Charles den Tex) wel betrokken bij de programmering, de prijsuitreiking van de Hebban Awards en zit in de jury van de Gouden Vleermuis oeuvreprijs. Binnenkort praat ik met de organisatie over de aankomende editie. Ik reken er op dat we ook dit jaar weer met een mooie invulling gaan komen. En naast Zoetermeer hebben we nog veel meer plannen. To be continued…. 

Social media, een zegen of een vloek? (toelichten mag)
Een zegen én een vloek. Sociale media kunnen mensen verbinden (zegen) en het elkaar onnodig moeilijk maken (vloek).
Twitter biedt ongekende mogelijkheden mbt communicatie, helaas wordt het vooral voor alleen zenden gebruikt en dan vooral door notoire zeurkousen. Ik vind het jammer dat we problemen of onduidelijkheden met Hebban bijvoorbeeld alleen op Twitter lezen zonder dat we zelf zijn benaderd met vragen en het kunnen oplossen. Roepen om het roepen, denk ik wel eens. 
Ik vind Facebook zelf een aardiger medium. Daar kan ik meer mee. Het werkt handiger en is een stuk minder gejaagd.

Bloggers en recensenten, ze schieten als paddenstoelen uit de grond. Hoe kijk je daar tegenaan? Is er volgens jou een meerwaarde?
Inderdaad. Ze schieten als paddenstoelen uit de grond. Een meerwaarde? Als de blog zorgt voor meer gelezen boeken, meer praten over boeken, en daarmee hopelijk meer boekverkoop dan heeft het een meerwaarde, hoewel een gemiddeld blog niet meer dan een handje vol bezoekers heeft. Ik heb er meer moeite mee dat iedereen zichzelf uitroept tot recensent en vervolgens ook zo wordt gezien en/of behandeld. Een boek lezen en daar een stukkie over schrijven maakt je in mijn ogen nog geen recensent. De mening van één willekeurige lezer boeit mij persoonlijk niet zo zeer. Ook op Hebban kun je ervan uitgaan dat de eerste vijf, tien reviews bij een boek geschreven worden door vrienden, kennissen, fans, uitgevers of auteurs zelf. Daarna gaat de meter pas echt lopen. De massa zorgt voor geloofwaardigheid, waarbij de grote vraag direct is: wanneer begint ‘massa’. Het ronselen van ambassadeurs voor series, boeken en auteurs door uitgevers zorgen natuurlijk voor nog meer ruis. Literair blog Tzum noemde Hebban een ‘boekenjuichsite’ en dat heeft veel met bovenstaande te maken. Het mooie bij Hebban is dat je je eigen leesvrienden of gelijkgestemden kunt volgen en we je daarmee proberen te helpen het kaf van het koren te scheiden. 

Een overvolle agenda dus. Hoe combineer je dat met je gezin?

Lastig, maar dat komt ook omdat ik zo’n beetje alles wat ik doe echt leuk vind. Gelukkig zitten er 24 uren in een dag, zeven dagen in een week. 

Heb je eigenlijk nog wel tijd om te lezen? Wat ligt er nu op je te wachten?
De laatste jaren stukken minder dan ik zou willen. Sinds de geboorte van Maurits en Willem (nu 2,5 jaar) is rustig lezen een zeldzaamheid. Ik lees momenteel eigenlijk vooral non-fictie (wat true crime boeken) en ik las het debuut van Thomas Acda.

Lezen ze bij jou thuis ook? 
Mijn vrouw is dol op historische verhalen, maar zij komt sinds de kinderen al helemaal niet meer aan lezen toe. De jongens lopen wel de hele dag rond te zeulen met boeken, maar echt lezen is nog wat te ver gegrepen. 

Wat doe je met al die gekregen boeken? (lezersvraag Lisanne)
Eigenlijk krijg ik er zelf niet zoveel meer. Alles wat we op de redactie ontvangen vertrekt direct naar onze recensenten of naar prijswinnaars. Ik ben een beetje opgehouden met het verzamelen van boeken en het compleet maken van series. En lezen doe ik net zo graag – of zelfs liever – op m’n kobootje.

Je meest favoriete boek van de afgelopen jaren is……?
Gut, ik ben daar slecht in. Ik maakte voor Hebban mijn lijstje van 25 ‘onvergetelijke thrillers’ (http://www.hebban.nl/lijsten/de-onvergetelijke-25en op Facebook noemde ik al eens tien boeken waar ik enorm veel leesplezier aan beleefde.  (http://www.hebban.nl/lijsten/mijn-fb-top-10-boeken). Recent heb ik me aardig vermaakt met Onderweg met Roadie van Thomas Acda, Paaz van Myrthe van der Meer en Verraad, de misdaadbiografie van Holleeder. 

Alles bij elkaar geeft het een aardig beeld van wat ik leuk vind. 


Nieuws: Geruchten over fusie uitgeefconcerns VBK en WPG

donderdag, 28 maart 2024

Sinds het Boekenbal op 15 maart gaat er een gerucht rond dat een fusie aanstaande is tussen uitgeef...


Verslag: Wat is het belang van recensies voor de boekenwereld?

donderdag, 28 maart 2024

Succesvolle derde Recensentendag van Bazarow en de Boekenkrant Recensies blijven belangrijk voor...


Nieuws: Best verkopende boeken week 13 - 2024

donderdag, 28 maart 2024

Literatuur grote winnaar van de Boekenweek 2024 De Boekenweek van 2024 ligt inmiddels weer achte...


Podcast literatuur: De Nieuwe Contrabas 133 – Piekt Joost de Vries?

donderdag, 28 maart 2024

Het team van de Nieuwe Contrabas, Hans van Willigenburg en Chrétien Breukers, behandelen in editi...