[Nieuws] Gistermiddag ontving tijdens Poetry International Maxime Garcia Diaz de C. Buddingh’-prijs 2022 voor haar poëziedebuut Het is warm in de hivemind. De dichter kreeg de prijs voor het beste Nederlandstalige poëziedebuut van het jaar.
Met de uitreiking van de 35e C. Buddingh’-prijs 2022 sloot Poetry International zondagmiddag de 52ste festivaleditie die afgelopen vrijdag begon af.
De jury bestond uit literair journalist en columnist Jelle Van Riet, schrijver en podcastmaker Daan Doesborgh en dichter, schrijver en beeldend kunstenaar Michael Tedja. Uit het juryrapport: “De jury stelt dat Het is warm in de hivemind alleen nu geschreven had kunnen worden. “Met taal als het internet zelf, bij vlagen psychedelisch, vol memes, emoji, reclames en zijpaden, heeft Maxime Garcia Diaz een spannende bundel afgeleverd. Diaz treedt met Het is warm in de hivemind ver buiten de gebaande paden van de poëzie, wat de poëziewereld ongetwijfeld zal opdelen in lovers en haters.”
Diaz dicht onder andere over de problematische verhouding die jonge meisjes en vrouwen van nu met hun lichaam hebben en over het gebrek aan contact. De gedichten bevatten veel referenties aan de popcultuur, maar verwijzen ook naar dichters en schrijvers zoals Allen Ginsberg, Sylvia Plath en Virginia Woolf. De jury roemt het activistische karakter van Maxime Garcia Diaz: “Het is warm in de hivemind is een debuut dat de lezer eens flink door elkaar schudt.”
De Poezieclub / Bazarow recensent Nora van Arkel over de bundel: “De gedichten lijken soms net met montagetechnieken in elkaar gezet: het voelt alsof je als lezer in een ruimte met dertig beeldschermen wordt geplaatst en er van alle kanten informatie op je wordt afgevuurd. Het is duidelijk dat je, wanneer je naar één stem luistert, iets intrigerends zult horen, maar soms is het moeilijk om te kiezen welke stem je horen wil, omdat je van alles iets mee wil krijgen en juist daardoor soms even niets meer meekrijgt. De bundel is ‘nu’. Misschien spreekt niet alles in deze ruimte, de ruimte van ‘de hivemind’, de taal van de lezer, maar dat hoeft ook niet: de woorden over je heen laten komen is soms ook voldoende. En nog een keer, en nog een keer. Er valt steeds meer op zijn plek.”
—
Redactie Bazarow