Onder water

Ela Hutten en seksueel misbruik in de zwemsport

[Recensie] Onder water van Ela Hutten sluit aan op het maatschappelijk debat over seksueel misbruik in de sport dat momenteel in de media wordt gevoerd. Toen Hutten op haar twaalfde van trainer wisselde, werd zwemmen al snel een synoniem voor lijden. Trainer Alfons was 28 en wilde veel meer dan coachen en trainen.

Alfons misbruikte Hutten meestal als hij haar in de auto naar huis bracht, of tijdens looptrainingen in het bos. Hoe vaak ze ook zei dat ze dit niet wilde, hij stopte nooit. Op haar veertiende kwam het hele verhaal onverwacht naar buiten, tijdens een tienminutengesprekje met haar mentor. De trainer werd vervolgens geschorst en door justitie aangepakt. Je zou denken dat de ellende daarmee voorbij zou zijn, maar niets is minder waar.

De dader wist op slinkse wijze de zaak vijf jaar te rekken. Een vijf jaar durende hel voor Hutten: steeds opnieuw de urenlange verhoren, de mentale voorbereiding op een confrontatie in de rechtszaal en de teleurstelling als het wéér niet doorging. Toen de rechter na jarenlang gerechtelijk gepruts, eindelijk een oordeel velde, was het vonnis ronduit belachelijk. Voor fietsendiefstal krijg je in Nederland een zwaardere straf.

Onder water beschrijft op een aangrijpende en indringende wijze hoe een sportend kind onder totale controle komt van een volwassen trainer. De ouders vermoeden van alles, maar omdat hun kind niets durft te zeggen, krijgen ze hun vinger niet achter het misbruik. Het boek maakt ook het falen van het Nederlandse rechtssysteem op dit gebied duidelijk. Waarom moet een pijnlijke rechtsgang zo lang duren? En vervolgens resulteren in een flutvonnis? Werk aan de winkel voor justitie.

—

Eerder verschenen op Sportgeschiedenis