Vrouw die worstelt met verwachtingen
[Recensie] Een klassieker kunnen we Hotel du Lac wel noemen, want in 1984 ontving Anita Brookner hiervoor de Booker Prize. Sindsdien staat het hoog aangeschreven en keert het boek terug op academische literatuurlijsten. Ondanks dat deze roman de Booker Prize heeft gewonnen zijn de meningen verdeeld. Enerzijds is er een kamp dat het een ‘vrouwenromannetje’ vindt, anderzijds zijn er mensen die het geweldig vinden.
Tot inzicht komen in Hotel du Lac
Edith Hope, schrijfster van romantische boeken, is door haar vrienden verbannen naar een hotel in Zwitserland om ‘tot zichzelf te komen’. Deze verbanning komt vlak nadat haar affaire met een getrouwde man is uitgekomen. Let op: we bevinden hier in een heel ander tijdsbestek (om maar even de context duidelijk te hebben).
Verlangend naar haar minnaar David ziet Edith het al voor zich dat de dagen traag en en stroperig voorbij zullen gaan. Het is eind van het hoogseizoen en het hotelpersoneel slaakt een diepe zucht na de grote hoeveelheid gasten dat het heeft verzorgd. De consequenties van haar verbanning ziet Edith onder ogen. Ze heeft zich voorbereid om tijdens haar verblijf in het hotel te gaan schrijven en wandelen. Veel meer kan ze toch niet doen.
Ondanks het saaie vooruitzicht, blijkt het hotel Edith rijkelijk de mogelijkheid te geven om haar kwaliteiten als observator te ontwikkelen. De hotelgasten zijn namelijk uitermate boeiend en divers terwijl ze ogenschijnlijk erg saai zijn. Zo zijn er de deftige dames Iris en Jennifer Pusey die van geld uitgeven een hobby hebben gemaakt. Edith drinkt veel koffie en eet gebakjes met Monica en wandelt met de heer Neville. Allemaal betrekken ze Edith in hun leven, wat haar de kans geeft om te observeren en te reflecteren tot ze weer naar huis terug mag en kan keren. Maar wil Edith haar oude leven nog wel oppakken? En hoe moet ze dat dan doen zonder David?
Worsteling met verwachtingen
Hotel du Lac. Een roman die je een kans moet geven en waarbij je geduld moet hebben. Het verhaaltempo ligt laag, de gesprekken tussen Edith en de andere gasten zijn langzaam en pagina vullend. Desondanks, als je hier doorheen kunt en wilt prikken, vindt je daar een prachtig verhaal over een jonge vrouw die worstelt met verwachtingen uit de maatschappij en haar plaats daarin.
Edith is jong maar de tijd is rijp om te trouwen. Haar affaire met een getrouwde man is schandelijk en een vlek op haar reputatie. Het is opmerkelijk dat zij verbannen wordt naar Zwitserland terwijl haar minnaar, de getrouwde David, geen smet op zijn blazoen schijnt te hebben. Zij, die niet aan die hedendaagse normen en waarden voldoet, is de schuldige. Degene die verbannen werd.
Tijdens haar verblijf in Hotel du Lac stelt Edith zich (on)bewust de vraag wat de rol van vrouwen is in de maatschappij. In hoeverre heeft een vrouw zonder echtgenoot, zij dus, bestaansrecht in de maatschappij? De diversiteit aan vrouwelijke hotelgasten geven haar een opmerkelijk inzicht, een besef. Het is juist dit alledaagse wat het verhaal zo bijzonder maakt.
Dat traag ook mooi kan zijn
De beschrijvende schrijfstijl van Brookner past perfect bij de langzame en eentonige sfeer die in Hotel du Lac hangt. Het is mistig, het sluimert, de tijd tikt traag voorbij. Er wordt gegeten, gedronken, geslapen, wat gewandeld en de dag begint weer opnieuw. Verrassend is het dan ook dat Brookner op het laatst met de rol van meneer Neville in het verhaal nog een verfrissende wending geeft.
Wanneer je de tijd neemt is Hotel du Lac zeker de moeite waard. Het geeft een inkijkje in de worsteling van een slimme vrouw met de aan haar opgelegde verwachtingen in een maatschappij die ons onbekend is. Het is mooi om te zien hoe zij zich ontwikkelt door te reflecteren door de andere hotelgasten te observeren. Hotel du Lac biedt de lezer een kans om te reflecteren door Edith te observeren. Een prachtig boek dat aanzet tot denken!
—
Eerder verschenen op Boekenz
