De gebeurtenissen werden steeds ongeloofwaardiger
[Recensie] Begin dit jaar las ik het eerste deel van <Back-up>, Zo wijd als de wereld strekt. Waar destijds geen tekst stond op de achterflap, hebben de auteurs dat inmiddels wel aangepast voor de hernieuwde druk van deel 1 en voor het tweede deel. Dat nodigt toch meer uit tot het lezen van de dikke pillen. Ter voorbereiding op <Back-up>2, Brug in de tijd: Hoe een ontmoeting alles in gang zette heb ik de laatste twee hoofdstukken, ca. 90 pagina’s van het eerste deel opnieuw gelezen. De recensie van <Back-up>, Zo wijd als de wereld strekt lees je hier.
Nadat Hakon Torstein Eriksson, directeur van United Nations Bureau of Investigation samen met zijn team succesvol de internationale criminele organisatie Spider Web heeft opgerold, gaat hij met dit team naar Noorwegen. Zijn opa viert zijn 80e verjaardag en hij en oma hebben het gehele team GAIAS uitgenodigd om hen te leren kennen en te bedanken voor Hakons veilige terugkeer. Vlak voor ze vertrekken uit Nederland, komt Hakon onzacht in aanvaring met een mooie vrouw. Ze tuimelen samen van de trap af en beiden zijn volledig van de kaart. Voordat ze een woord met elkaar kunnen wisselen, worden ze gescheiden.
Wat Hakon en de slimme Mexicaanse Nakawe niet weten, is dat dit ‘de ontmoeting is die alles in gang zette.’ Vanaf dit moment wordt het boek geen politieke thriller, maar een reli-thriller zoals we die kennen van o.a. Dan Brown. De elementen zijn aanwezig. Astronomie, slimme bollebozen, artefacten, oude beschavingen, analoge geheime telefoons, de Paus en zelfs de president van de Verenigde Staten. Er komen te veel mensen en groepen opdraven in o.a. de Pilarenzaal onder het Pantheon in Rome, NASA’s Kennedy Space Center in Florida en het Witte Huis: de Rooms-Katholieke Veiligheidsdienst, nonnen en monniken, de Joint Chiefs of Staff, CIA, Homeland Security. Gideon, Esteban, Alejandro, Omie, Kiniawe, Sven, Professor Mirnat en Fake zijn een aantal namen naast de voltallige GAIAS-ploeg. Het duizelde me gewoon. Wie was ook alweer wie? Wat het vlot lezen van het verhaal ook bemoeilijkte, was dat elk hoofdstuk in vele subhoofdstukken was verdeeld, en elk subhoofdstuk ging over een andere persoon en/of situatie. Dit was voor mij ook een struikelpunt in het eerste deel.
In essentie bevat het verhaal wel goede reli-thrillerelementen, maar die elementen worden niet verdiept. Er komen juist meer gebeurtenissen, artefacten en mensen bij waardoor de basis wordt ondergesneeuwd. Ik wilde juist meer weten over het schip, de littekens en de connectie tussen Hakon en Nakawe. Heel simpel dus. De gebeurtenissen werden steeds ongeloofwaardiger en het boek werd uiteindelijk meer sci-fi/fantasy. Dat was jammer. Ik had meer van hetzelfde verwacht als het eerste deel. Het begin en einde van <Back-up>1 waren erg goed en origineel. Maar het middendeel zakte in. Het doet me geen plezier te schrijven dat het tweede deel van <Back-up> nergens een hoogtepunt bereikt. Het ergste is nog dat geen enkel verhaal wordt afgerond. Daarvoor moet je het derde deel lezen. Ik was erg gefrustreerd toen ik merkte dat na 333 pagina’s ik nog steeds met allemaal vragen zat en slechts met één beantwoorde vraag.
Holtes & Sietsma kunnen schrijven, maar ze schrijven onnodig teveel erbij. Beide delen zijn in eigen beheer uitgegeven. Een goede redactieteam zou het overbodige hebben geschrapt. Jammer, want het verhaal heeft potentie. Een magere 2 sterren voor dit boek dat ik ontevreden dicht sla.
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren
