Als de zogemaanmde gelovigen zelf de ketters zijn
[Recensie] In Abdij van de nacht volgen we Dago, later Lupus Dominatus, die zichzelf opoffert aan een rovende sekte om zo er voor te zorgen dat zijn ouders met rust worden gelaten. Hij groeit op in de sekte en gelooft in het geloof dat daar wordt beleden; het ‘Lupus Religio’. Het geloof draait om de wolf die in ieder mens zit en in sommige heel sterk. Tijdens zijn eerste jacht blijkt dat de wolf in hem heel sterk is. Het zet zijn wereld op zijn kop. De ontwikkelingen in zijn leven stapelen zich opeens op. Dominatus zal zich keer op keer moeten bewijzen.
Het boek begint met de opoffering en dat is een hele logische keuze wil je het verhaal goed kunnen volgen. Maar het helpt je ook het verhaal in te komen. Van Zijll zorgt voor een bloedstollend begin waarin je meteen kennis maakt met de bizarre sekte.
Ik vloog door het eerste gedeelte van het boek. De auteur weet een goede spanning aan te brengen, is vaardig met taal en bewijst zich hoofdstuk na hoofdstuk. Helaas stagneert deze snelheid in het verhaal ergens halverwege. Later, tegen het einde zal deze gelukkig weer worden opgepakt, maar de spanningsboog in het midden van het verhaal verslapt. Het verhaal doet hier en daar, ondanks spannende stukjes hier en daar, een beetje traag aan.
Wat ik waardeer aan dit verhaal is de sterke ontwikkelingen die de personages doormaken. Dominatus veranderd fysiek en mentaal duidelijk zonder dat dit continu benadrukt wordt. Soms lag het bij andere personages, zoals Lunekin, een beetje te veel boven op. Was het iets te abrupt.
Ik was blij met het feit dat dit boek veel clichés vermijdt. Het hele verhaal is nieuw en anders. Je ziet dingen door andere ogen. Normaal zijn de ‘niet katholieken’ ketters, nu is dat andersom. Ellis van Zijll zet dit op een realistische, mooie manier neer.
Heel erg enthousiast ben ik over het einde. Van Zijll weet de spanningsboog weer strak te trekken en boeit mij weer tot de laatste letter. De spanning en ontwikkelingen aan het einde zijn zonder onverwacht te zijn, verrassend en nieuw. Dat klinkt gek, maar is wel zo.
Het verhaal dat in dit boek wordt verteld is afgesloten, maar de auteur opent een deur voor een vervolg en ik kan niet anders zeggen dan dat ik enorm uitkijk naar dit tweede verhaal over het Lupus Religio en Dominatus.
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren
