"Ik heb altijd gedacht dat het Paradijs een soort bibliotheek zou zijn" - Jorge Luis Borges

Achter de regenboog

Woensdag, 28 januari, 2015

Geschreven door: Solomonica de Winter
Artikel door: Ruby Wolthuis

Simpel sprookje

Als dochter van schrijversechtpaar Leon de Winter en Jessica Durlacher en debuterend op haar zeventiende staat Solomonica de Winter duidelijk in de belangstelling. Ze schreef haar debuutroman Achter de regenboog in het Engels en er verscheen afgelopen jaar al een Duitse vertaling. De roman belooft ons het verhaal van een dertienjarig meisje dat twee mensen heeft vermoord. Maar kan De Winter met Achter de regenboog alle verwachtingen waarmaken?

De hoofdpersoon van Achter de regenboog is Blue, een getraumatiseerde dertienjarige. En dat is geen wonder, na het zware leven dat ze al achter de rug heeft. Haar moeder is aan de cocaïne, haar vader heeft een bank overvallen en is daarbij omgekomen. Als gevolg daarvan is Blue gestopt met praten, maar begonnen met lezen. Ze is verslaafd geraakt aan The Wonderful Wizard of Oz, dat ze van haar vader gekregen heeft. Aan de hand van dit boek neemt ze de wereld waar.

Helaas is de wereld die De Winter neerzet net zo fantastisch als die van het boek waardoor Blue geobsedeerd is en bevat het niet veel nuance. Een cocaïneverslaafde moeder als heks, een met goud behangen en met vrouwen omringde afperser als boze tovenaar en een overspelige geliefde als prins op het witte paard. De clichématige karakteriseringen reduceren Achter de regenboog tot niet meer dan een duister maar simpel sprookje.

Afgezaagd

Als iets te mooi lijkt om waar te zijn, is dat meestal ook zo, ontdekt Blue tot haar grote verrassing over haar geliefde. Misschien was de lezer net zo verrast geweest, als die geliefde niet als prins op het witte paard was afgeschilderd, maar als realistisch personage. Ook de afgezaagd slechte relatie tussen Blue en haar moeder Daisy in Achter de regenboog kan helaas niet boeien:

Boekenkrant

‘’Blue! Wakker worden!’ Weer Daisy’s stem, harder nu, schreeuwend. ‘Raad eens wie net gebeld heeft? Mrs. Fisher. (…) Ze zegt dat je niet overgaat omdat je je proefwerken niet maakt! (…) ‘Je hoort je schoolwerk te doen! Je weet dat je de politie op je dak krijgt als je je shit niet op orde hebt! Ik verspil al mijn geld aan die kloteschool en dan voer jij geen reet uit! Godverdomme!’ brulde ze.’

Het verhaal komt iets meer op gang wanneer Blue minder loopt te neuzelen over hoe geweldig de wereld in haar boek is en hoe verschrikkelijk die om haar heen, en ze daadwerkelijk iets gaat ondernemen. Naarmate ze moordlustiger wordt, houdt het boek de lezer wat meer vast.

De Winter verrast af en toe met haar schrijfstijl, zoals wanneer Blue zich afvraagt wat er zal gebeuren als ze van een gebouw valt en denkt: ‘Onze tanden zouden breken op het beton en alle kanten op schieten.’ Of wanneer Blue haar moordplan uitdenkt: ‘Misschien kon ik zijn ogen uitsteken met de punt van het mes en hem laten lijden. Of ermee in zijn botten steken tot ik die hoorde kraken als aan tafel het wensbeentje van een kip.’ Met deze  – soms wat onhandig vertaalde – zinnen laat de Winter iets van haar schrijftalent zien.

Ommekeer

In deel drie van het boek, dat slechts acht pagina’s beslaat, wordt Blue geconfronteerd met de waarheid. Ze wil dit niet accepteren en uit dit in vervelende zinnen als ‘Help! Help me! Haal me hier weg!’, vergezeld met een simpelweg op de muur bonzen. De Winter heeft zich er te makkelijk vanaf gemaakt en zodra het verhaal een vermogen tot geloofwaardig schrijven vereist, laat het duidelijk te wensen over.

Ik heb geprobeerd het boek te beoordelen zonder in ogenschouw te nemen dat de auteur nog maar zeventien jaar was. Toch blijft Achter de regenboog, ondanks een terloopse treffer in De Winters stijl, niet meer dan een tienerroman. En dit wordt nog eens bevestigd door het slot van het boek. Het concept waar het boek op steunt is afgezaagd, goedkoop en te makkelijk.

Misschien verdient De Winter de aandacht die ze krijgt voor het uitbrengen van een debuut op zo’n jonge leeftijd, maar niet als het enkel gaat om de literaire kwaliteit. Daarom heb ik geen problemen Achter de regenboog achter me te laten.