Eindigt zwak en voorspelbaar
[Recensie] Verwarring alom als ik meer informatie over Lisa Sanders en de ‘Tess Thompson’-serie zoek. Volgens een bepaalde verkoopsite is Lisa Sanders dr. Sander, arts en als hoogleraar verbonden aan Yale University School of Medicine. Ook zou ze een maandelijkse column in The New York Times hebben, genaamd ‘Diagnosis’, waarop de gelijknamige Netflix-serie is gebaseerd. Als kers op de taart zou ze ook nog als adviseur meewerken aan de ‘hitserie House, M.D.’
Hoe meer ik het verhaal lees, hoe meer ik toch denk dat er sprake is van een persoonsverwisseling. De Lisa Sanders van Achtervolgd voelt als een op en top Nederlandse. Nederlandse namen, Rotterdam, een provinciestadje en er wordt niet op details ingegaan zoals ik dat wel verwacht van een gerenommeerde dokter en hoogleraar. De ster van Achtervolgd is rechercheur Tess Thompson. De titel doet vermoeden dat er minimaal twee boeken met deze rechercheur in de hoofdrol te lezen zal zijn. De samenvatting online liegt er niet om. Volgens de site zou Tess Thompson zich kunnen meten met de hedendaagse vrouwelijke rechercheurs Grace (van M.J. Arlidge) en Foster (van Robert Bryndza), die zich staande kunnen houden in een vooralsnog extreme machocultuur bij de politie. Ik word huiverig van zulke accolades. Zijn ze wel waar te maken?
Geïntrigeerd begin ik te lezen. Het verhaal begint sterk met een spannende proloog. Een naamloos vijftienjarig meisje fietst met haar beste vriendin naar huis. Maaike probeert dit meisje over te halen om naar Ladies Night van discotheek De Foxy te gaan. Ik ken Rotterdam niet tot nauwelijks, dus weet ik niet of dit een bestaande tent is/was. Op Ladies Night is het voor vrouwen gratis drinken tot middernacht. Het meisje werpt tegen dat ze als vijftienjarigen niet worden toegelaten. Maar Maaike blijft op haar inpraten. Ze zullen wel iets sexy en volwassen dragen, veel make-up gebruiken en samen met de vriendinnen Femke en Linda moeten ze wel binnen komen.
Het meisje is bang voor als ze gepakt wordt door haar moeder, maar vooral stiefvader. Vanaf het eerste moment dat hij met zijn zoon bij Tess en haar moeder kwam wonen, is ze bang voor hem. Zeker nu ze de slaapkamerdeur op slot moet doen, omdat hij de gewoonte heeft zonder te kloppen naar binnen te lopen. Laatst stond ze zelfs nog in haar ondergoed. Ook is ze bang dat hij haar misschien in elkaar slaat als ze wordt gepakt. Zwichtend onder Peer Pressure geeft ze eindelijk toe. Ze voelt zich misselijk, van de angst?, en wil naar huis. De andere meisjes verbreken de belangrijkste regel van samen uitgaan voor meisjes: je laat nooit iemand alleen naar huis fietsen. Terwijl het meisje haar fiets wil pakken, wordt ze van achteren gegrepen en de steeg ingetrokken. Oh nee, ze herkent haar belager.
Tess Thompson is vanuit Rotterdam overgeplaatst naar een provinciestadje na een mislukte teamopdracht. Ze had een affaire met haar getrouwde collega én ze werd gesaboteerd door haar eigen mensen, waarna ze als eindverantwoordelijke alle schuld kreeg toegewezen en werd verbannen uit het corps. Ze komt in een monumentaal pand terecht waar de recherche slechts uit een dozijn mensen bestaat. Ze wordt vijandig ontvangen en met argusogen bekeken. Het valt me op dat politieafdelingen, of het nou Amerikaanse, Brits of Nederlandse zijn, elkaar nooit zo gemoedelijk als in Hawaii Five-O behandelen.
Alleen Fatima van de digitale recherche lijkt haar vriendelijk tegemoet te komen. Tot Tess een cold case van een collega oplost en daarmee als verrader van het team wordt beschouwd. Het zit haar dus niet mee. Dan wordt ze op een zaak aangaande aanranding van een minderjarige gezet. De gebeurtenissen verwarren haar. Als er een tweede zaak bijkomt, lijkt haar verleden haar achtervolgd te hebben. Vanaf dan wordt het verhaal erg voorspelbaar.
Ik zou Tess Thompson niet in hetzelfde rijtje als Helen Grace of Erika Foster plaatsen. De stijl van schrijven doet me ietwat denken aan Angelique Haak met haar rechercheur Jennifer Brugman, ook actief in Rotterdam. Achtervolgd begint sterk, maar eindigt zwak en voorspelbaar. Dat vond ik echt erg jammer. Daarom ook maar 2½ sterren. Ik hoop dat Sanders de spanningsboog in het tweede deel wel weet hoog te houden.
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren
