Het verhaal van een Eritrese vluchteling
[Recensie] Journaliste en ondernemer Natasja Bijl had altijd al de wens om een boek te schrijven. Toen zij in 2015 in contact kwam met een Eritrese vluchteling, wiens verhaal grote indruk op haar maakte, had ze het onderwerp van haar boek gevonden. De naam van de vluchteling, Adem, is niet slechts de titel van deze roman, maar lijkt ook samen te hangen met uitademen; het einde van een vlucht uit mensonterende omstandigheden.
Meron Adem bereikt na een lange tocht via Sudan en Libië het veilige Nederland. Hij heeft gruwelijke dingen meegemaakt en het enige wat hem overeind heeft gehouden is de hoop op een betere toekomst, één die hij zelf mag kiezen. Meron toont grote bereidwilligheid om hier te integreren, te leren en zelfstandig te worden. En daar komt ook de andere kant van de medaille naar boven. Want hij heeft anderen nodig, anderen doen een beroep op hem en ondertussen probeert Meron er achter te komen wie hij is en wat hij wil, los van zijn verleden en zijn huidige leven.
Adem laat zien dat je omstandigheden mede bepalen wie je kan zijn, maar ook dat je ‘tot op zekere hoogte’ verandert als de omstandigheden ook veranderen. Het laat tevens het dilemma zien waar een vluchteling mee kan worstelen; hoe behoud je jouw identiteit in een cultuur die vereist dat je je aanpast om mee te kunnen draaien?
De auteur vertelt dit verhaal met de stem van Meron. Zo kun je je als lezer goed in hem inleven. Haar schrijfstijl is eenvoudig, met korte zinnen en realistische conversaties. Dat maakt Adem ook prima geschikt voor jongeren.
Ik heb het boek zelf in een dag uitgelezen, niet alleen omdat het pakkend geschreven is, maar ook omdat ik wilde weten hoe het afloopt met Meron. En dat mag je natuurlijk zelf gaan ontdekken.
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren
