Het verleden ontmaskeren
[Recensie] De jonge rechercheur Ari Thór is weer terug in dit vierde deel van de Donkere IJslandreeks. Ook dit verhaal speelt zich af in het noorden van IJsland, de thuishaven van Ragnar Jónasson. Deze auteur is – met zijn 1,5 miljoen verkochte boeken uitgegeven in 32 talen – internationaal zeer succesvol. De voorgaande delen, Sneeuwblind en Poolnacht, heb ik niet gelezen en ik vroeg mij af of dit een probleem zou zijn, maar de boeken zijn prima opzichzelfstaand te lezen.
Ásta Káradóttir is vijf jaar oud als ze samen met haar ouders en zusje in een klein vissersdorpje komt te wonen, liggend aan de kliffen aan de woeste zee. Op een paar huizen en een vuurtoren na is dit dorp uitgestorven en gebeurt er vrijwel nooit iets. De schrik is dan ook groot als er zich een afgrijselijke gebeurtenis voordoet en Ásta haar moeder en haar kleine zusje Tinna verliest.
Het is bijna kerst en rechercheur Ari Thór staat op het punt om vader te worden. Tot zijn oud collega Tómas – die naar de hoofdstad is verhuisd om zijn huwelijk te redden – hem oproept voor een zaak die niet kan wachten. In een noordelijk dorpje is een jonge vrouw onderaan de kliffen gevonden en ondanks dat alles lijkt op zelfmoord, zet Tómas zo zijn vraagtekens. Want waarom zou ze net zo willen eindigen als haar moeder en zusje?
Wat een mysterieus en duister verhaal is Ademloos. Ook bezit het een bepaalde tragiek die je doet huiveren. De auteur heeft een aparte schrijfstijl waar ik even aan moest wennen maar wat toch heel fijn wegleest. Het eerste gedeelte wordt geschreven vanuit het perspectief van Ásta en later wordt dit afgewisseld door rechercheur Ari Thór en diverse dorpsbewoners. De karakters zijn overzichtelijk aangezien er momenteel maar vijf man in het kleine vissersdorpje wonen. Hierdoor leer je die personen goed kennen en krijg je het gevoel dat je ze al jaren kent. Ook de omgeving wordt prachtig beschreven. Het gevoel dat je je in een Scandinavische thriller waant wordt steeds bevestigd door de kille en donkere lucht, de sneeuwwitte bergen en het gevoel dat je alleen op de wereld bent.
Ondanks de minimale bezetting weet Jónasson de spanning erin te houden en zijn er diverse vragen die de lezer tijdens het verhaal bezighoudt. Wat heeft zich vroeger precies afgespeeld op de kliffen en wat had Ásta ermee te maken? En is er iemand die weet hoe Ásta haar laatste uren beleefd heeft? Het is een bloedstollend en ijskoud verhaal waardoor er regelmatig de rillingen je over het lijf lopen. Ik geef dit boek 3,5 ster
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren
