Niets lijkt wat het is én alles gebeurt met een reden
[Recensie] Christian de Coninck is naast auteur van een serie misdaadromans, bovenal commissaris en woordvoerder bij de Politie Brussel Hoofdstad. Hij schreef reeds dertien eerdere boeken over het politieduo Stijn Goris en Stef Pauwels die ik niet allemaal heb gelezen. Zou het lukken om in te stappen met deze Agon!e, waarbij de letter ‘i’ is vervangen door een uitroepteken?
Het verhaal is opgebouwd rond een tweetal stellingen:
Niets lijkt wat het is.
Alles gebeurt met een reden.
De stad Brussel wordt geterroriseerd door een bende dieven die het gemunt heeft op het contante geld in de kassa van apothekers. Omdat iedereen tegenwoordig met de pin betaalt, is de buit veelal gering. Wat zorgen baart is de hoeveelheid geweld die wordt gebruikt bij deze overvallen. Deze neemt hand over hand toe. De media eist resultaten van de politie.
De politie legt zijn prioriteit liever bij het beveiligen van notabelen bij een defilé ter ere van de aanstaande nationale feestdag. Stijn Goris is belast met de bewaking van het Paleizenplein en ziet zich gedwongen om zich tevens te richten op de overvallen. De publieke opinie heeft echter de prioriteiten bepaald.
Stijn Goris wordt vervolgens nog geconfronteerd met de zelfmoord van een van de officieren die belast is met de organisatie van het defilé. En dan worden er op meerdere plaatsen bombrieven bezorgd.
Christian de Coninck kan schrijven. Zijn schrijfstijl is eenvoudig en er is veel informatie die aan de lezer wordt verstrekt middels dialogen. Een groot deel van het verhaal bestaat uit het optekenen van tweegesprekken. Dat werkt goed, is direct en bevat details die wanneer een andere vertelstijl wordt gehanteerd, veel meer woorden behoeven.
De lezer wordt daarnaast getrakteerd op korte hoofdstukken die het ‘vooruit, nog eentje dan-gevoel’ stimuleren. Door het eigenlijke beroep van de auteur, wordt de lezer een uitgebreide ‘blik in de keuken’ gegund van politie, justitie, politiek en media in België. Dat is een extra bonus aan dit verhaal. Van protocollen, procedures tot vakjargon; het verhoogt het realisme aanzienlijk. En dat helpt ook wanneer het verhaal uiteindelijk een beetje ‘over the top’ geraakt en Politie Brussel taken en verantwoordelijkheden krijgt toegedicht waar normaal commandotroepen van het leger ingezet zouden worden. Op dat kleine detail na, heb ik veel plezier gehad bij het lezen van dit boek.
Wellicht zal ik op termijn de avonturen van Goris en Pauwels toch eens chronologisch moeten gaan lezen. Dit boek was uitstekend los te lezen. Ik ben echter overtuigd geraakt dat er een extra dimensie ontstaat wanneer je alle boeken op volgorde leest. Het verhaal achter het verhaal zal tonen dat niets lijkt wat het is. En dat alles gebeurt met een reden.
Een prima thriller die misdaadroman wordt genoemd. De charme van de Vlaamse taal verhoogt de feestvreugde.
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren.
