Uitstekend deel twee in de Deverills-serie
Anno 1925: Het is inmiddels vier jaren geleden dat Kasteel Deverill is afgebrand en we weten wie de brand heeft gesticht. Kitty’s vader Bertie had gezien de omstandigheden geen andere keuze dan het kasteel te verkopen.
Niemand minder dan Kitty’s nichtje, Celia heeft het gekocht en het nieuws slaat in als een bom. Het is dan ook een complete verrassing voor Kitty maar ze is verheugd dat ze op het landgoed mag blijven wonen in White House en haar vader in het jachthuis. Het is voor Kitty al een hele opluchting dat het in de familie blijft.
Bridie, Bridget Lockwood nu, is ook teruggekomen van Amerika. Ze is nu vijfentwintig jaar oud en heeft heel wat meegemaakt in New York. Algauw beseft ze dat ze zich in Ballinakelly niet meer thuis voelt. Ze is schatrijk nu en het enige waarvoor ze is wedergekeerd is om haar zoontje te komen opeisen. Haar familie weet niets van haar verdriet en wanhoop. Ze haat Kitty Deverill en ze wordt verteerd door verdriet. Ze ontmoet ook Jack O’Leary en geeft toe dat ze niet meer weet waar haar thuis is.
Intussen in hartje Londen is de Engelse tak van de Deverills geschokt door het nieuws dat Celia het kasteel heeft gekocht en zeker haar vader Digby. Hij weet als geen ander waar het geld vandaan komt. Hij besluit om mee af te reizen naar Ierland en een oogje in het zeil te houden. De renovatie van het kasteel zal hopen geld kosten en Celia, naïef als ze is, smijt het geld door de vensters.
Ondertussen heeft Kitty Jack als minnaar en samen maken ze plannen om ervandoor te gaan en een nieuw leven op te bouwen, maar dan loopt er iets mis en voor de tweede maal laat Kitty Jack in de kou staan. Jack is razend en vertrekt alleen wetende dat hij nu voorgoed Ierland en vooral Kitty de rug toekeert.
Anno 1929: het kasteel is volledig gerenoveerd en kosten noch moeite zijn gespaard gebleven. Het is een en al grandeur en Celia is trots en geeft terug een zomerbal zoals die vroeger ook werden gegeven. En ze blijft maar spullen kopen van over de ganse wereld om haar kasteel in een paleis te doen veranderen.
Bridie, hoe rijk ze ook is, heeft al woelige jaren achter de rug totdat ze iemand leert kennen bij wie ze gelukkig is. Ze wil gewoon het gevoel hebben dat zich iemand om haar bekommert.
In de herfst van 1929 is er de beurscrash op Wall Street en dat heeft dramatische gevolgen op de effectenbeurs in Londen enkele dagen na de Zwarte donderdag in New York.
En dan gebeuren er een paar dramatische dingen die de familie Deverill op zijn kop zetten. Niet in het minste Celia doet daarbij ook nog eens een onaardige ontdekking en ze zal kost wat kost dit rechtzetten. Daarvoor moet ze wel naar de andere kant van de wereld reizen. Haar familie wordt in het duister gehouden en weten niet wat er zich afspeelt.
En ergens in Amerika groeit er een klein meisje op met de naam Martha die een imaginaire oma heeft met de naam Adele of Adine of zoiets in die trant…
Ook dit boek bestaat uit drie delen en wat opvallend is, is dat elk deel met het verhaal van Barton Deverill begint. Hij was de eerste kasteelheer van Deverill. Het verhaal wordt verteld vanuit zijn perspectief en zo komen we beetje bij beetje te weten wat de vloek is op de Deverills en wat dat voor Barton betekende. Niet alleen voor hem maar ook voor zijn nazaten die geen rust zullen kennen na de dood.
De hoofdstukken worden terug afgewisseld van personages en plaatsen zodat je weet wat en waar alles zich afspeelt.
In dit deel wordt de aandacht meer gevestigd op de Engelse tak van de Deverills en vooral Celia. Dit betekent niet dat de Ierse tak niet meer in beeld komt, integendeel. Allen houden ze nog een innige band met elkaar en Kasteel Deverill blijft wat hen met elkaar verbindt.
Kitty’s broer Harry speelt ook een grote rol in dit verhaal en hij wordt met zijn neus op de feiten gedrukt en dat heeft ook gevolgen. Lady Grace Rowan-Hampton is ook weer uitdrukkelijk aanwezig en we weten ondertussen dat zij als geen ander sluwe plannen heeft. Ook komen de ‘struikjes’ weer aan bod en dit heeft me dikwijls doen lachen met hun manier van doen en wat ze meemaken.
Het sleutelwoord in deze roman is toch wel ‘heimwee’. Iedereen hunkert naar vroeger, voor de Grote Oorlog en de Onafhankelijkheidsoorlog toen alles nog goed en vredig was op Kasteel Deverill. Voor de ganse familie was dit een onbezorgde tijd die nooit meer zal terugkomen. Dit gevoel heeft elk personage als ze iets moeten doorstaan. Het is was voor mij zeer opvallend en het voelde heel nostalgisch aan.
Santa handhaaft haar schitterende schrijfstijl en dat niet alleen. Ze onthult dingen die je met verstomming slaan. Ze weet alles zo goed in elkaar te puzzelen dat je denkt dat het niet erger kan worden. Ook de sfeerbeelden zijn zo opmerkelijk dat als je het leest, je precies in dat decor staat. Het is niet alleen een zoetsappige roman, er hangt constant een spanning in de lucht en op die manier weet de auteur je geboeid te houden om verder te lezen.
Ik ben zeer benieuwd of ze deze hoge standaard gaat aanhouden in het laatste deel en wat ze nog uit haar mouw gaat schudden om de lezer te doen versteld staan.
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren.
