Te vergezocht
[Recensie] De plot van dit verhaal is in feite een pastiche op een misdaad: een debutant bankrover wordt naar zijn misdaad gedreven door de sociaaleconomische situatie waarin die zich bevindt. Als reactie daarop valt de rover binnen in een appartement waar net een bezichtiging bezig is, die vervolgens in een gijzeling uitmondt.
De gijzelaars blijken onderling meer met elkaar verbonden te zijn dan wat het begin van het boek doet vermoeden. Het groepsgevoel en de solidariteit onder hen blijkt in het verloop van het verhaal te vergroten, wat uiteraard mooi is maar ook een beetje melig en misschien wel onrealistisch? Elk personage leer je beter kennen, en wordt ingevuld door de auteur.
Als de gijzelaars uiteindelijk het appartement mogen verlaten, blijkt het leeg te zijn. Door de betrokkenen te verhoren, moeten twee lokale politie-inspecteurs er zien achter te komen wat er nu juist gebeurd is, maar niemand lijkt volledig de waarheid te spreken. De twee agenten van het stadje waar de zaak voorvalt, komen naar voor als een soort lichtgelovige niet al te snuggere Jansen en Janssen (uit Kuifje) en runnen hun station als een soort familiebedrijf. Ze zijn vader en zoon en door deze relatie blijkt hun werk erg beïnvloed te zijn.
De absurditeit van sommige gebeurtenissen in een nochtans heel dagelijkse setting passen soms zoals een tang op een varken om erdoor overtuigd en echt geraakt door te worden. Maar het is geen probleem om je goed te voelen als je de laatste bladzijden van dit boek hebt omgeslagen, ook al vormen angst en onzekerheid een rode draad doorheen het boek. Het adagium ‘Alles komt goed’ is op dit boek zeker ook van toepassing.
Backman is beroemd geworden voor romans als En elke ochtend wordt de weg naar huis steeds langer. In die verhalen blijft hij dicht bij de personages die hij opvoert in hun dagelijkse omgeving en komen er belangrijke waarden aan bod als verbondenheid, solidariteit, respect, vriendschap en liefde, die hij verpakt in een lichte, humoristische, warme en tedere toon.
Backman slaat soms wat te veel door in zijn drammerigheid en zijn prekerigheid. In dit boek is het zeker te veel doorgeslagen in die richting. Vorige boeken van hem waren subtieler en eleganter. Stilistisch is hij ook niet altijd even sterk. Zijn verhaal voelt niet altijd even spontaan en doorleefd aan, eerder nogal ver gezocht.
Deze recensie is gebaseerd op het Zweedse originele boek. De Nederlandse vertaling werd gemaakt door Edith Sybesma.
—
Eerder verschenen op Villa Nathalie – Over lezen
