De helft van zijn leven had hij doorgebracht in een doorgeroeste caravan
[Recensie] Lexie Graham voedt in haar eentje (en eenzaam) haar zoon op en werkt als politieagente in het idyllische dorpje Hope Harbor. Elke seconde van haar dag is gevuld, daar zorgt ze wel voor.
Wanneer ze te maken krijgt met een plotselinge golf van diefstal en vandalisme krijgt ze het erg druk. Ze doet daarom een beroep op Adam Stone. Hij probeert als ex-crimineel in Hope Harbor een eerlijk bestaan op te bouwen. Hij neemt als ervaringsdeskundige een tienerjongen onder zijn hoede, om ervoor te zorgen dat die niet het verkeerde pad opgaat.
De samenwerking tussen Lexie en Adam verloopt niet altijd even gladjes. Toch kan het niet verhinderen dat beiden steeds dichter naar elkaar toegroeien. Het is jammer dat de gevoelens en de karakters van de hoofdpersonen weinig uitwerking krijgen en het toch vooral bij stereotypes blijft.
Geloof en bidden spelen in Ankerplaats een prominente rol. Hierbij staat onderlinge zorg en vertrouwen in Hope Harbor centraal. De openheid waarmee dat in het boek tussen de hoofdpersonen gedeeld wordt en de vanzelfsprekende wijze waarop Adam in het dorp – ondanks zijn verleden – door iedereen wordt opgenomen, is iets wat ik in het dagelijks leven nog niet ben tegengekomen. Hope Harbor lijkt mij daardoor wat ver van de werkelijkheid af te staan. Maar het is dan ook een fictief dorp.
De auteur
Irene Hannon schreef eerder de Hope Harbor-romans. Ze bedacht dit fictieve dorpje op een reis langs de kust van Oregon. Ze hoopt dat haar lezers genieten van hun bezoek aan dit heerlijke plaatsje, vol romantische en hartverwarmende verhalen.
—
Voor het eerst gepubliceerd op De Leesclub van Alles
