Een mooi geschreven roman met opbouwende spanning
[Recensie] Patholoog-anatoom Quirke viert vakantie in het Spaanse San Sebastian met zijn tweede vrouw Evelyn. Ondanks het lekker weer, het goede gezelschap, de stranden en cafés kan hij zijn draai niet vinden en is hij onrustig. Hij twijfelt aan zijn verstandelijke vermogens als hij in Spanje een bekend gezicht denkt te zien, want het kán niet April Latimer zijn. Deze jonge vrouw was een vriendin van zijn dochter en is jaren geleden door haar broer vermoord. Tenminste, dat was de uitkomst van de rechtszaak die voor veel onrust heeft gezorgd in de Ierse politiek. Om zeker te weten dat het April is, belt Quirke zijn dochter. Zij komt met inspecteur Strafford naar Spanje, maar zij zijn niet de enigen. Ook een huurmoordenaar reist af naar Spanje, maar wie is zijn prooi?
De cover van een boek toont een schilderachtige foto van een hotel bovenop een rotswand aan het water. Onder de titel staat vermeld dat het een roman is. Je verwacht dan niet dat de eerste zinnen zijn: “Terry Tice vond het leuk om mensen te vermoorden. Zo eenvoudig was het.” Door deze verrassing heeft het boek wel direct je aandacht. Het boek is een misdaadroman met verhaallijnen vanuit verschillende personen en drie locaties.
Banville heeft een prachtige schrijfstijl. Door de beeldende schrijfwijze komen de locaties en weersomstandigheden tot leven. Je loopt met de personages mee door de druiligere straten van Dublin en Londen en drinkt een drankje in de bar in San Sébastian. De schrijfstijl neemt je ook mee naar een vroegere periode. Aan de beschrijving van het dagelijks leven en de kleding die de personages dragen, weet je dat het tijdperk waarin het verhaal zich afspeelt tientallen jaren eerder ligt dan de periode waarin we nu leven. Maar wanneer het zich precies afspeelt is niet helemaal duidelijk.
Het boek blijkt namelijk deel 8 te zijn van een serie die Banville schreef onder een andere naam. Voor het schrijven van zijn misdaadromans gebruikte hij tot voor kort Benjamin Black als pseudoniem. Ondanks dat dit boek ook goed te lezen is zonder de eerdere boeken gelezen te hebben, mis je wel bepaalde achtergrondinformatie. Zoals bijvoorbeeld in welke periode van de vorige eeuw de gebeurtenissen plaatsvinden. Evenals de diepgang bij de personages. De personen en hun verleden worden wel kort toegelicht, maar je voelt dat er meer speelt bij de karakters zelf en hun onderlinge relaties dan dat je uit dit verhaal haalt. Er wordt aangegeven dat Quirke een moeilijk verleden heeft, maar het wordt niet uitgebreid uitgelegd waarom hij uiteindelijk de persoon is geworden die hij nu is.
Het is een roman met een opbouwende spanning, maar de uiteindelijke ontknoping voelde wat afgeraffeld. Vanwege de aanloop naar het einde van het boek verwacht je een uitgebreider slot. Dit is de reden dat het boek, ondanks de mooie schrijfstijl, een waardering krijgt van 3,5 sterren.
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren
