"Ik heb altijd gedacht dat het Paradijs een soort bibliotheek zou zijn" - Jorge Luis Borges

Atlas van monsters – mythische wezens uit de hele wereld

Zaterdag, 10 november, 2018

Geschreven door: Stuart Hill
Artikel door: Nico Voskamp

Van Banshee tot Vampier

[Recensie] Een gewone atlas, laten we zeggen een wereld- of een dierenatlas, is zeker nog nodig vandaag de dag. Maar een atlas van monsters en mythische wezens? Voegt dat iets toe?

De vraag stellen is hem beantwoorden: natuurlijk voegt zo’n atlas een heleboel toe. Een enorme prikkeling van de fantasie van je dochter of zoon om mee te beginnen. Wat is er mooier dan verdwalen tussen Amaroks, Eenhoorns, Reuzendingo’s en Sfinxen? Met figuren die zo realistisch zijn getekend dat je vaak direct de verwantschap ziet tussen de naam en de figuur in kwestie? En ook nog een mystieke, geheimzinnige boodschap als jonge avonturier mag oplossen? Niet veel, om de vraag drie zinnen geleden te beantwoorden.

Een prentenboek is pas geslaagd voor mij als tekst en tekeningen elkaar versterken in plaats van tegenwerken. De tekst van Sandra Lawrence begint met een brief van ene Ruth Briggs, bibliothecaris van een Engels landgoed. Ruth heeft ‘een buitengewone vondst’ gedaan. Ze vond in een geheime schuilplaats een ‘bundel papieren’ van een oude kluizenaar, Cornelius Walters. Die papieren bevatten Cornelius’ atlas vol vreemde, geheimzinnige wezens uit de hele wereld. Volgens een bijgevoegde brief heeft Cornelius de hele wereld rondgezeild en alle wezens uit de atlas zelf gezien, maar dat is fysiek onmogelijk. Een spreuk in een onbekende taal completeert het mysterie. Het is aan de lezer om in dat mysterie te duiken.

Een prima teaser, zo’n de verbeelding tartende inleiding van de atlas. Het is aan tekenaar Stuart Hill om dat aan te vullen en zich uit te leven in de vormgeving van de monsters. Op zichzelf hebben die al fantasievolle namen genoeg. Wie weet bijvoorbeeld wat een Tarantasio is, of een Nuckelavee, of een Druon Antigoon, of ook gaaf, een Amphisbaena? Hill maakt er in rustige aardetinten een mooie collectie mutanten van. Daarbij verliest hij niet uit het oog dat de bekende wezens zoals de Sfinx of de Eenhoorn daadwerkelijk herkenbaar moeten zijn. Hij tekent ze zoals je dat verwacht, maar toch naadloos aansluitend op de rest van de illustraties.

Boekenkrant

Een heerlijk verdwaalboek vol fantasie is het zo geworden. En al duimend door de pagina’s is er de uitdaging om de spreuk in de onbekende taal op te lossen. Hebt u nog een leergierige jonge onderzoeker rondlopen misschien?

Voor het eerst gepubliceerd op De Leesclub van Alles 

Ook gepubliceerd op Nico’s recensies