Hugo moet zelf de laatste bladzijde omslaan

[Recensie] Een boekhandel waar vreemde dingen gebeuren, dat kan een prachtig decor zijn voor een mysterieus en sinister boek en dat is Autumnville aanvankelijk ook. De opa van Hugo heeft de winkel aan zijn vader overgedragen en de jongen weet nu al dat hij later de eigenaar wil worden. Als hij voor het eerst zelf mag afsluiten, denkt hij een meisje zijn naam te horen roepen. Hugo heeft geen idee waar de stem vandaan komt en dat wordt steeds verontrustender. Hij hoort en ziet dingen die anderen niet waarnemen en de lezer krijgt puzzelstukjes aangereikt waaruit duidelijk wordt dat Hugo nog niet helemaal klaar is met dingen uit het verleden. Zoals een klasgenote met merkwaardig gedrag en een boek waarvan de pagina’s onleesbaar zijn geworden. Een belangrijke zin uit het boek: “Hugo moet zelf de laatste bladzijde omslaan.”

Verwarrend
Beelden uit het verleden dringen zich aan de jongen op, zonder dat hij ze zelf kan plaatsen. Ook voor zijn omgeving is het verwarrend; zijn ouders zijn bang dat hij verdrinkt in zijn eigen fantasie. Hij heeft geweldige vrienden die hem proberen te helpen, maar ook daar komt een kink in de kabel, ook al zo’n puzzelstukje.

Het aanvankelijk intrigerende verhaal kent al snel een paar onlogische wendingen en de conclusie is dat het Rick Meijer onvoldoende gelukt is de puzzel sluitend te krijgen. Wie eenmaal begint, wil ongetwijfeld weten hoe het afloopt maar het verhaal kent geen bevredigende en logische afloop. Rick Meijer heeft met zijn band zelf een soundtrack bij het boek gemaakt die op Spotify te beluisteren is. Het is geen muziek die veel pubers zal bekoren, maar het is wel een interessante poging om het boek een extra laag mee te geven. Ondanks de tekortkomingen is Autumnville in meerdere opzichten een gedurfd en opvallend boek van een Nederlandse schrijver van wie we vast nog meer gaan horen.

—