Een heel filosofisch boek vol met overpeinzingen
[Recensie] De Vlaamse Kristien De Wolf geboren te Sint-Niklaas in 1969 debuteerde in 2017 in de Extazereeks met Rotgeluk het vijfde boek in deze serie door diverse auteurs, een bundel uitzonderlijke, korte zedenkomedies waarmee ze veel indruk maakte. Ava Miller en ik is haar eerste roman.
Het verhaal gaat over Sieglinde Engel. Ze heeft het geloof verloren en hierdoor neemt ze de beslissing om op jonge leeftijd anders te zijn, zodat ze met rust gelaten wordt. Dan moet het gezin verhuizen wegens het werk van haar vader. Ik citeer: “Als een Playmobil-mannetje werd hij van zijn plekje weggehaald”. Vervolgens haalt Sieglinde alles uit de kast om haar meest geliefde vak op een nieuwe school, namelijk Grieks te mogen blijven volgen. Dan gebeurt er iets waardoor ze niet meer ‘onzichtbaar’ is op school en langzaam wordt ze opgenomen in het groepje van Matisse, weliswaar vaak als onopvallende schaduw. In dit groepjes zit ook Ava, die zich aan Sieglinde bindt. Dit zorgt voor een achtbaan aan observaties en gevoelens die de grens van een obsessie bereiken.
Meerdere keren moest ik de zinnen opnieuw lezen om te begrijpen wat er werkelijk staat. Dit maakte dat ik me worstelend door het boek laveerde. Dit was voor mij geen uitdaging meer. Ermee stoppen was een optie, maar uiteindelijk lukte het om het verhaal te volgen en deze roman te kunnen uitlezen.
Het is een heel filosofisch boek vol met overpeinzingen. Ava Miller en ik lees je niet zomaar even uit, je moet echt je tijd nemen. Voor mij bleek deze roman helaas te diepzinnig en zelfzuchtig. Maar liefhebbers zullen dit boek vast beter naar waarde kunnen schatten en er positieve ervaringen uithalen. Ik blijf echter steken op 3 kleine sterren.
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren
