"Ik heb altijd gedacht dat het Paradijs een soort bibliotheek zou zijn" - Jorge Luis Borges

BACK-UP Brug in de tijd

Zaterdag, 3 oktober, 2020

Geschreven door: Albertus P. Holtes, Wopkje Sietsma
Artikel door: Liliën LP

Duizelingwekkende thriller laat vele vragen onbeantwoord

[Recensie] Nadat Hakon Torstein Eriksson, directeur van United Nations Bureau of Investigation, de internationale criminele organisatie Spider Web heeft opgerold, gaat hij met zijn team naar Noorwegen. Zijn opa viert zijn tachtigste verjaardag het gehele team is uitgenodigd om hen te leren kennen en te bedanken voor Hakons veilige terugkeer. Vlak voor ze vertrekken uit Nederland, komt Hakon onzacht in aanvaring met een mooie vrouw. Ze tuimelen samen van de trap af en beiden zijn volledig van de kaart. Voordat ze een woord met elkaar kunnen wisselen, worden ze gescheiden.

Vanaf dit moment wordt het boek een reli-thriller zoals we die kennen van bijvoorbeeld Dan Brown. Astronomie, slimme bollebozen, artefacten, oude beschavingen, analoge geheime telefoons, de paus en zelfs de president van de Verenigde Staten. Er komen te veel mensen en groepen opdraven in de Pilarenzaal onder het Pantheon in Rome, NASA’s Kennedy Space Center in Florida en het Witte Huis: de Rooms-Katholieke Veiligheidsdienst, nonnen en monniken, de Joint Chiefs of Staff, CIA, Homeland Security. Gideon, Esteban, Alejandro, Omie, Kiniawe, Sven, Professor Mirnat en Fake zijn een aantal namen naast de voltallige team. Het duizelde me gewoon. Wat het vlot lezen van het verhaal ook bemoeilijkte, was dat elk hoofdstuk in vele subhoofdstukken was verdeeld, en elk subhoofdstuk ging over een andere persoon en/of situatie. 

Ondergesneeuwde basis

In essentie bevat het verhaal wel goede thrillerelementen, maar die worden niet verdiept. Er komen juist meer gebeurtenissen, artefacten en mensen bij, waardoor de basis wordt ondergesneeuwd. Ik wilde juist meer weten over het schip, de littekens en de connectie tussen de hoofdpersonen. Uiteindelijk werd Brug in de tijd meer sci-fi of fantasy. 

Boekenkrant

Ik had meer van hetzelfde verwacht als het eerste deel. Het begin en einde van het vorige deel waren erg goed en origineel. Maar het middendeel zakte in. Het doet me geen plezier te schrijven dat het tweede deel van nergens een hoogtepunt bereikt. Het ergste is nog dat geen enkel verhaal wordt afgerond. Daarvoor moet je het derde deel lezen. Na 333 pagina’s zat nog met allemaal vragen en slechts met één beantwoorde vraag.

Holtes & Sietsma schrijven onnodig veel. Beide delen zijn in eigen beheer uitgegeven. Een goed redactieteam zou het overbodige hebben geschrapt. Jammer, want het verhaal heeft potentie. Een magere 2 sterren voor dit boek dat ik ontevreden dicht sla.

Voor het eerst gepubliceerd op Perfecte Buren