Ontroerende psychologische roman
[Recensie] Nils Elzenga gaat samen met zijn vader Dik een maand door de Balkan reizen. Het is de ultieme uitdaging om hun onderlinge band, die niet meer is wat het ooit was, te versterken. In feite kennen ze elkaar amper als volwassenen en hoewel Nils snakt naar de liefde van zijn vader, ergert hij zich ook vreselijk aan hem. Dat dit gaat leiden tot botsingen is onvermijdelijk. Maar dat ze een manier moeten vinden om letterlijk met elkaar op weg te gaan ook. Tegen de achtergrond van een gebied waar de oorlog ooit heftig heeft huis gehouden, moeten Nils en Dik ook de pijn uit hun eigen verleden onder ogen gaan zien.
Wat mij in eerste instantie aantrok in Balkan Blues was de mooie, kleurrijke cover, maar ook de ondertitel: Over de reis die ik maakte met mijn vader. Want hoe mooi is het als je herinneringen kan maken en terughalen met de degene die jou heeft zien opgroeien van kind tot volwassene? Niet iedereen krijgt of pakt die kans. Dat de auteur over hun zeer persoonlijke reis een boek heeft durven schrijven, verdient alle lof. Het is niet makkelijk om jezelf en je familie onder een vergrootglas te leggen en zo eerlijk te zijn in je observaties. Wat het heeft opgeleverd is een openhartig verhaal over familiebanden, de maakbaarheid van herinneringen en kwetsbaarheid. Dat komt binnen en doet je nadenken over de waarheid van je eigen overtuigingen.
Balkan Blues leest prettig weg en roept veel sympathie op voor zowel Nils als Dik. Uiteindelijk zijn de meest belangrijke relaties in ons leven die waarin je merkt dat de ander het goed met jou voor heeft. Ze hoeven niet perfect te zijn, als je je maar gezien voelt. Vier sterren voor deze ontroerende psychologische roman.
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren
