Beklemmende sfeer
[Recensie] Het is 1967 en Sari is zeventien jaar. Ze woont in een dorp aan de Zeeuwse kust. Haar ouders zijn erg streng, met name haar vader. Gelukkig is die door de week uit vissen. Marlies Allewijn beschrijft goed hoe beklemmend de sfeer is. Als Sari bijvoorbeeld een keer een ijsje gaat eten met een jongen uit het dorp, dan krijgt ze thuis meteen een preek, want natuurlijk heeft iemand ze gezien en dat doorgebriefd aan haar ouders. Sari’s zus Els is inmiddels getrouwd. Zij voldoet wel aan het ideale plaatje. Sari mocht naar de mulo, maar daarna moest ze gaan werken in het havenkantoor. Daar is genoeg te doen, want er komen steeds meer toeristen met de veerboot naar het dorp.
Ontmoeting
Op een zomerse dag staat er een jongen aan Sari’s balie in het havenkantoor. Hij vraagt de weg en Sari flapt eruit dat ze wel even mee zal lopen, want ze moet toch die kant op. Meteen heeft ze spijt, want stel dat haar ouders te weten komen dat ze met een vreemde jongen op straat loopt? De jongen, die Pieter heet, haalt haar over. Hij is heel anders dan Sari gewend is: zo uitbundig en totaal niet gevoelig voor wat ‘hoort’. Later komen ze elkaar nog eens tegen en in de twee resterende weken van Pieters vakantie zien ze elkaar elke dag.
Ik had vast ooit gelezen waar het boek verder over gaat, maar vond het prettig dat ik dat niet meer wist toen ik het begon te lezen. Om je een goed beeld te geven, ga ik hierna wel wat verklappen.
Zwanger
Op de laatste avond blijven de jonge verliefden extra lang in de duinen hangen en dat heeft grote gevolgen. Sari is zwanger geraakt. Haar ouders sturen haar naar een tehuis voor ongehuwd zwangere meisjes. De sfeer is er kil. Met één van de andere meisjes kan ze het wel goed vinden en ze praten stiekem met elkaar door de muur van hun kamertjes heen. Sari moet haar dochter afstaan ter adoptie. Ze besluit om Pieter niet op de hoogte te stellen.
Terug in Zeeland gaat Sari weer werken en het gewone leven gaat verder. Meer en meer voelt ze dat ze zichzelf niet kan zijn. Later in het boek belandt ze in Amsterdam, in de tijd van de krakersrellen, de bezetting van het Maagdenhuis en de demonstraties van de Dolle Mina’s. Ik vind het interessant om te lezen over deze gebeurtenissen en het voelt realistisch aan dat Sari hierbij betrokken raakt.
Meeslepend
Barsten vertelt over Sari’s leven in de jaren 1967 tot en met 1970. Het blijft me continu boeien en ik lees het binnen een paar dagen. Tot slot is er nog een epiloog in 1986. Dat stuk is misschien iets te toevallig, maar het is mooi om te lezen hoe het verder is gegaan met Sari. Wat een meeslepend verhaal over deze dappere jonge vrouw, die zo graag zichzelf wil zijn.
—
Eerder verschenen op Lalagè leest
