De plot is vrij goed uitgewerkt
[Recensie] Doctoraatsstudente Elise Deprez wordt wakker in de aula van de Leuvense universiteit. Naast haar ligt het dode lichaam van iemand die als twee druppels water op haar lijkt. Maar dat kan toch niet, want ze leeft toch? Of niet…? Wat is er gebeurd? Elise kan zich niets meer herinneren van de afgelopen nacht. Is ze het volgende slachtoffer geworden van de studentenmoordenaar die al een tijdje toeslaat in Leuven? En waarom is ze hier dan nog steeds, en kunnen sommige mensen haar zien? Een waslijst aan vragen waar Elise een antwoord op wil vinden.
Gie Vanhout is een Vlaamse journalist en thrillerauteur. Met Beau Séjour heeft hij een spannend en mysterieus verhaal neergezet. Deze is gebaseerd op de gelijknamige succesvolle tv-serie Beau Séjour. Daarvan is momenteel het tweede seizoen te bekijken op de Vlaamse zender één.
Het verhaal begint met Elise Deprez die wakker wordt naast haar eigen dode lichaam. En daarbij geen idee heeft wat er is gebeurd. Dit is de basis die zowel in het boek als in de televisieserie terugkomt. Ook kan deze gestorven persoon nog door enkele mensen gezien worden, en is het aan de overledene om uit te vissen wie hem of haar heeft vermoord. Maar daarmee stopt ook de vergelijking. De verhaallijnen zelf zijn namelijk volledig verschillend. Wat ikzelf een groot pluspunt vind. Waar het huidige seizoen zich afspeelt aan de Vlaamse kust, gaat het boek Beau Séjour over een doctoraatsstudente die dood wordt aangetroffen in de aula van de Leuvense unief.
Vanaf de eerste bladzijde zit de spanning in het verhaal. Het begint namelijk met de dood van Elise, en de verwarring die er bij haar is omdat ze zichzelf daar dood ziet liggen. Ze probeert hulp in te roepen, maar ze kan niemand bereiken. Hoewel wij als lezer al weten wat er aan de hand is, zie je Elise haar twijfel en ontzetting, en haar pogingen om met iemand in contact te komen. Iets wat op niets uitdraait, tot ze plots Wouter tegenkomt, de eerste die haar kan zien. Dit is allemaal erg mooi uitgewerkt in de eerste hoofdstukken, waardoor de spanning als vanzelf aanwezig blijft. Ook tijdens haar zoektocht naar de dader en het echte politieonderzoek is er een zekere spanning, want het duurt tot op het einde van het verhaal vooraleer het duidelijk is hoe de vork aan de steel zit.
Nog een groot verschil tussen het boek en de serie is hoe het gestorven personage omgaat met het feit dat ze dood is, maar toch nog aanwezig lijkt in de wereld en met sommige mensen kan praten. Op tv zie je geen verschil tussen de dode en de levenden, maar in het boek is dit een grondig uitgewerkt punt. Elise lijkt zich namelijk in een soort schaduwwereld te bevinden. Dit is iets mysterieus en soms ook wat griezelig, want ze is daar niet alleen. Die zogenoemde schaduwwereld ziet er ook anders uit dan de wereld die ze kende. Het ziet er allemaal vager, donkerder en grimmiger uit. Vervallen gebouwen, duistere en mistige steegjes,… Het is een intrigerende perceptie in elk geval, dat zorgt voor een mysterieus sausje over het verhaal. En dit komt de spanning zeker ten goede.
De plot zit goed in elkaar en wordt beetje bij beetje opgebouwd tot aan de uiteindelijke ontknoping. Het boek bestaat uit hoofdzakelijk twee grote verhaallijnen. Enerzijds heb je de verhaallijn rond Elise Deprez, die vanuit de schaduwwereld waarin ze zich bevindt op zoek gaat naar haar moordenaar. Deze zoektocht wordt mooi uitgewerkt en beschreven, al mochten sommige aspecten wel iets meer aandacht hebben gekregen. Daarnaast heb je het politionele onderzoek dat loopt naar de moord op Elise, die mogelijk het nieuwste slachtoffer is van de studentenmoordenaar. Dit grootschalig onderzoek wordt geleid door de sympathieke commissaris Van Rompaey en zijn team. Je krijgt daarbij een duidelijk beeld van hoe dit in zijn werk gaat, waarbij het al snel duidelijk is dat het onderzoek moeizaam verloopt. De druk van hogerhand is groot, maar de commissaris blijft zich vastbijten in de zaak. En hij krijgt daarbij hulp vanuit onverwachte hoek.
Gie Vanhout heeft een aangename en meeslepende schrijfstijl, waarbij hij probeert op beeldende wijze ons zijn eigen interpretatie van het leven na de dood mee te geven. De bewuste schaduwwereld. Iets waar de tv-reeks niet op ingaat. Het boek Beau Séjour is op dat gebied ‘geloofwaardiger’ dan de serie, al blijft het natuurlijk één van de vraagstukken waar niemand op kan antwoorden. Pure fictie dus. Daarnaast heeft Gie zijn personages vrij goed uitgewerkt, met een focus op Elise die een slechte band heeft met haar familie. Ook haar vrienden komen aan bod, waarbij het vooral vreemd is dat de commissaris niet op de hoogte is van het bestaan van bepaalde mensen, en dan vooral een goede vriend van Elise. Dat vind ik toch een minpunt.
Als grote fan van de Beau Séjour tv-serie, was ik heel erg blij dat ik het boek mocht lezen. Zeker omdat het een nieuw verhaal is, en ik benieuwd was hoe het boek zich ging verhouden tegenover de reeks. Het heeft mij zeker in positieve zin verrast, vooral de diepere focus op de dode Elise vond ik erg goed. Het maakte het allemaal een tandje luguberder, een sfeer die wel bij dit boek past. Aan de andere kant is de globale uitwerking van de verhaallijnen wat beknopt, dit voelt niet volledig compleet voor mij. Hoewel ik het concept wel erg sterk bedacht vind, en de plot vrij goed uitgewerkt. Daarom geef ik Beau Séjour 3,5 sterren.
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren
