Herinneringen
[Signalering] In deze raamvertelling maakt de hoofdpersoon, een jonge vrouw, een tweetal wandelreizen naar Colfosco in het Val Badia in de Dolomieten. Als kind heeft ze met haar ouders de streek vaak bezocht, ’s winters om te skiën en ’s zomers om te wandelen. De berg Sas Songher met zijn karakteristieke top heeft destijds diepe indruk op haar gemaakt en de sprookjes en legenden over dit gebied kan ze ook nu nog probleemloos navertellen.
De tweede reis, die zich in de zomerhitte van juli afspeelt, vormt een soort omlijsting van de eerste. In de zomerreis bezoekt ze in haar uppie de droomwereld van haar jeugd en kan ze tamelijk makkelijk de topwandeling naar de Sas Songher herhalen en zo de herinnering aan haar jeugd deels opnieuw beleven. In het binnenverhaal bezoekt ze zes weken eerder met haar vriend, een beetje afstandelijk steevast ‘de jongen’ genoemd, hetzelfde gebied. De meeste wandelingen stranden vroegtijdig omdat er nog teveel sneeuw ligt. Met hem beleeft ze een vakantie die ver verwijderd blijft van de herinneringen aan de betoverde wereld van haar jeugd.
De vraag stellen of iemand anders kan zien wat jij als kind gezien hebt, is eigenlijk meteen ook het antwoord geven: neen. Het verslag van de reis met haar vriend is daarom eigenlijk ook een beetje overbodig.
De poging daarentegen om later, midden in de zomer, als het leven in de bergen vol ontloken is, de reis en de wandelingen uit de kindertijd te herbeleven, snijdt meer hout en had meer uitgediept kunnen worden waardoor het zeer persoonlijke verhaal aansprekender én herkenbaarder was geweest.
