"Ik heb altijd gedacht dat het Paradijs een soort bibliotheek zou zijn" - Jorge Luis Borges

Pyhai – Tiril en de toverdrank

Zaterdag, 2 oktober, 2021

Geschreven door: Bette Westera
Artikel door: Nico Voskamp

Rare jongens, die Noren

[Recensie] “Zo’n 2000 jaar  geleden was het Hoge Noorden (zo heette Scandinavië toen) bezet door soldaten van Zwartbaard, de Noordse veldheer. Héél het Hoge Noorden? Nee, een kleine nederzetting bleef moedig weerstand bieden aan de overweldigers en maakte het leven van de Noren in de omringende legerplaatsen bepaald niet gemakkelijk…”

Zo zou het boekenweekgeschenk van 2021 hebben kunnen beginnen als het een nieuwe Asterix was. Maar dat is het niet. Dit verhaal draait om Zwartbaards zoon Harald Haardos, die één groot rijk wil maken van het Hoge Noorden.

Nog maar één dorpje, dan is het gelukt. Maar de dorpsoudste – de baas van het dorpje – wil niet. Hij is bang dat Harald hen gaat overheersen, dat ze niet meer de baas over zichzelf mogen zijn. ‘Onzin,’ zegt Tiril, ‘we gaan een toverdrank halen. Als de dorpsoudste die opdrinkt, denkt hij er wel anders over. Harald wil het dorp juist beschermen, samen met alle andere dorpen.’

Hoe loopt dat af? Dat zien we in dit grappige verhaal van Bette Westera, met erg mooie illustraties van Pyhai. Het meisje Tiril gaat samen met haar vriend Thialfi op speurtocht naar een toverdrank, toverbier eigenlijk. Die moet de tong van haar vader zo los maken, dat hij een prachtig heldendicht maakt. Daarmee kan het dorp weer trots op zichzelf zijn, niet meer bang voor overheersing.

Boekenkrant

Dus: lustopwekkende illustraties, een meisje in de hoofdrol, een op mythologie gebaseerd verhaal, lekker leipe Noorse goden, een flinke drive door een dreiging van buitenaf en een spannende zoektocht. Wat kan er nog mis gaan?

Een paar dingetjes. Zo zijn er behoorlijk veel personages, die zo beknopt weergegeven zijn dat ze niet tot leven komen. Verwarrend is ook dat het meisje Tiril de dochter van Loki is, de semi-kwaadaardige god die vervelende grappen uithaalt. En we hebben Ola van de overkant, ‘onze buurman’, die marginaal figureert. Vergeet ook de willekeurig opduikende Joekels en de Minkels niet. En elk hoofdstukje introduceert een mythologiefiguur op rijm, wat niet gemakkelijk wegleest. Haakjes die het leesplezier niet erg bevorderen in een verder leuk verhaal.

De fijne retro tekeningen van Pyhai doen ook veel goed. De zwart/witte, mooie bonkige figuren en landschappen in het binnenwerk zijn duidelijk en passen bij het verhaal. Op de omslag zien we het meisje Tiril op de rug. Ze staat op een uitstekend rotsblok de verte in te kijken, klaar voor een epische queeste. Links van Tiril ontwaren we een vakwerkhuis, steunend op een rots. De dennenbomen daarboven staan in silhouet afgetekend tegen een vale hemel die veel ongewisse avonturen belooft. De cirkelende zwarte vogels (zijn ze goed of slecht?) versterken dat beeld. Heel sfeervol gemaakt.

Hoewel het grote geheel wel snapbaar is (de reis naar het toverbier) is het doel (het dorp rijp maken voor samenwerking met andere dorpen) wellicht voor de jonkies niet al te duidelijk. Voor de doelgroep (kinderen) is dat hopelijk geen reden om het boekje terzijde te leggen, dat zou het doel (leesbevordering) ernstig in de weg zitten. Gelukkig hebben we erg vroegwijze kinderen (tablets!) in deze tijden, dus we gaan ervan uit dat het verhaal in vruchtbare aarde landt. Een verhaal dat op zich leuk is, maar helderder verteld had mogen worden.

Ook verschenen op Tiktok en Nico’s recensies

Lees ook Nico Voskams recensie van het prenten boek van de Kinderboekenweek 2021: Dromer van Mark Janssen