Ik. Wat ik denk, wie ik ben, wie ik denk dat ik ben
[Recensie] Als lezer word je nieuwsgierigheid aangewakkerd bij het lezen van de eerste zinnen uit het boek Blauwtje van Lydia Rood. Liesbeth vertelt in het eerste hoofdstuk veel over zichzelf. Wat vooral opvalt zijn de negen laatjes die zij beschrijft en hoe zij haar leven in die laatjes ziet : “Het kastje met die negen laatjes wordt mijn spiegel.” Bijzonder zoals Rood een soort formule heeft gevonden om Liesbeth te laten vertellen over zichzelf.
Liesbeth is een van de begeleidsters van een kamp met autistische kinderen. Het kamp wordt geleid door haar vriend Beer. Op verzoek van stiefmoeder Misja is Liesbeth er vooral voor haar autistische stiefbroer Franta. Liesbeth heeft thuis ook een autistisch broertje en zusje. Haar eigen moeder heeft Asperger, redenen voor vader Ferdi om dit gezin te verlaten. Het maakt duidelijk dat Liesbeth opgegroeid is in een gezin met bijzondere situaties.
Het maakt eveneens duidelijk dat het te begrijpen is dat Liesbeth zoveel vragen aan zichzelf stelt, zoals we dat in het eerste hoofdstuk al kunnen lezen. En dit alles lezen we in een verslag van hoe Liesbeth het vakantiekamp heeft beleefd. Rood gebruikt geen klassieke hoofdstukken maar originele beschrijvingen die Liesbeth ons als lezer vertelt. Enerzijds komt dat wat rommelig over. Anderzijds geeft het afwisseling en maakt het dat je als lezer het gevoel krijgt dat je Liesbeth heel goed leert kennen.
Immers via diverse berichten chats, lijstjes, kaarten, mails, notities, notulen, gedichtjes, bierviltje, zelfs koelkastbriefjes dringt Liesbeth op een hele originele wijze bij de lezer binnen. Zij vertelt haar eigen verhaal in al die verschillende berichten waardoor het boek geen “gewoon” boek is. Je wordt meegenomen en het is als het ware een uitnodiging om mee te denken.
Bovendien eindigt elke tekst met pictogrammen die verwijzen naar een ander stuk tekst. De betekenis van de iconen staan aangegeven in de eerste notitie. Het ordenen van gedachten komt mooi terug in de iconen. Een voorbeeld, het icoon dat past bij
“Fouten
mijn stommiteiten”
Door dit icoon terug te zoeken, kun je lezen over de fouten waarvan Liesbeth vindt dat ze die heeft gemaakt.
In Blauwtje heeft Liesbeth het ook over het ‘Incident’ maar hier wordt verder niet uitgebreid op in gegaan. Wel voel je aan dat dit een heftige gebeurtenis is geweest. In de vorige boeken van Lydia Rood Survival en Niemandsland is Liesbeth jonger en kom je meer over haar te weten en het ‘Incident’. Wel is het zo dat Blauwtje los gelezen kan worden van de andere twee boeken.
Al met al is Blauwtje een heel bijzonder boek om te lezen. Zoveel gedachten, gevoelens, ervaringen deelt Liesbeth en dat op een toch wel overdonderende manier. Het verhaal kent snelheid, bevat korte zinnen en de diverse genoemde teksten maken het boek aantrekkelijk. Daarentegen kan het boek ook verwarrend overkomen door de veelheid aan vertelde emoties. En het is een boek waar je je aandacht bij moet houden.
Het boek heeft een mooi en vertederend slot. Als je als Young Adult lezer graag iets bijzonders wil lezen, is dit een boek voor jou.
—
Voor het eerst gepubliceerd op De Leesclub van Alles
