"Ik heb altijd gedacht dat het Paradijs een soort bibliotheek zou zijn" - Jorge Luis Borges

Bloedbanden

Donderdag, 29 oktober, 2020

Geschreven door: Bettie Elias
Artikel door: Karin Teirlynck

Van echte spanning echter geen moment sprake

[Recensie] Na zijn ontslag uit de ontwenningskliniek neemt Anton de draad weer op. Het monster alcohol blijft op de loer liggen, maar tegenover zijn vrouw en dochter wil hij bewijzen dat hij afgekickt is. Hij gaat terug aan de slag als medisch vertegenwoordiger en woont in een klein appartement.

Op een avond staan Benno en Charlie, twee drugsverslaafden die hij leerde kennen in de kliniek, hem op te wachten. Met hen bracht hij menig avondje door en hij ziet hen als ‘vrienden’, ondanks dat ze zijn wie ze zijn. Tijdens hun talloze avonden en gesprekken heeft Anton hen onder andere verteld over Sofia, zijn stiefzus, haar zoontje Vik en hoe rijk zij en haar man Marnix zijn.

Benno en Charlie hebben dit goed onthouden. Met een drugsdealer die hen op de hielen zit en waar ze op korte tijd een gigantisch bedrag aan moeten betalen, besluiten ze Vik, het zoontje van de rijke stiefzus te ontvoeren. Wat kan hen gebeuren? Een nachtje maar, losgeld ophalen en klaar is kees. Gezien het tweetal geen auto heeft vragen ze die van Anton. Tegen beter weten in stemt hij toe. Vanaf dan verandert zijn leven in een rollercoaster.

Voor mij zijn er in Bloedbanden te veel gemiste kansen, zaken die beter uitgewerkt hadden kunnen worden, zoals – zonder spoilers weg te geven – het verleden van Sofia. Daar had veel meer ingezeten dan die enkele zinnen die je nu meekrijgt. Zo zijn er verschillende geheimen die je al lezend ontdekt, maar ook met deze wordt weinig of niets gedaan. Elias gooit meerdere bommetjes, maar de verwachte explosies blijven uit. En dat is sneu, want dat had het verhaal naar een veel hoger niveau getild.

Pf

Alles blijft nu te oppervlakkig. Qua personages weet je wie wie is en hun rol in het geheel, maar voor de rest is er weinig vooruitgang. En omdat de emoties niet behoorlijk worden uitgediept is het moeilijk om sympathie te voelen voor een van hen. Het ‘pakt’ je niet. Een kind dat ontvoerd wordt, een hel voor iedere ouder! Dat is nogal een bom die valt… maar vervolgschade in de vorm van ouderlijke emoties miste ik in het gehele verhaal.

Misschien had de auteur zich beter gefocust op minder verhaallijnen? Nu heb je naast de ontvoering van Vik de problemen die Marnix heeft met een verkeerd gelopen belegging. Anton die worstelt met zijn ‘verslaving’, zijn verleden en het terug rechttrekken van zijn relatie. Benno en Charlie met een dealer die zijn geld wil. Het verleden van Sofia… Die verhaallijnen zijn op zich niet mis en dit alles samen zou een zinderende thriller kunnen opleveren, maar helaas niet in Bloedbanden.

Niettegenstaande leest het verhaal vlotjes weg, maar ondanks dat je nieuwsgierig bent naar de plot is er van echte spanning echter geen moment sprake. Hoewel die plot mij enigszins verrast heeft – althans de afloop – is deze erg simplistisch neergezet.

De flaptekst beloofd heel wat en alle ingrediënten voor een spannend boek zijn aanwezig, enkel de juiste kruiden ontbreken. Jammer! Ik kom voor Bloedbanden niet verder dan 2 sterren.

Eerder verschenen op Perfecte Buren

Boeken van deze Auteur:

De ongewenste gast

Het tuinfeest

Bloedbanden

De lege schommel