Het kwaad is in Savannah
[Recensie] FBI-agenten Pendergast en Coldmoon worden naar Savannah, Georgia gebracht waar ze met enkele erg bizarre moorden worden geconfronteerd. De lichamen van de slachtoffers werden namelijk leeggezogen aangetroffen. Dit zorgt voor de nodige paniek, en doet de legende van de Vampier van Savannah opnieuw aanwakkeren. De werkelijkheid doet er echter nog een schepje bovenop. Tijdens het onderzoek stuiten ze op een vliegtuigkaping van vijftig jaar geleden. Is er een link in met de huidige zaak? En lukt het Pendergast en Coldmoon om het kwaad te overwinnen?
Douglas Preston & Lincoln Child zijn wereldwijd gekend voor hun thrillers rond speciaal agent Pendergast. Bloedeloos is intussen al het twintigste deel in deze reeks. Het boek gaat verder waar het vorige deel Gevaarlijke stroming stopte, maar kan ook alleenstaand worden gelezen.
Het is vierentwintig november negentienhonderd eenenzeventig, de dag dat er een vliegtuigkaping heeft plaatsgevonden. Hiermee opent het nieuwste boek rond Pendergast. Je zit direct op het puntje van je stoel, de nieuwsgierigheid geprikkeld. Deze korte verhaallijn duurt drie hoofdstukken, waarna het verhaal springt naar het nu. Als lezer blijf je met een verward gevoel achter, want wat heeft dit met de rest van het verhaal te maken? Het antwoord hierop zal nog lang op zich laten wachten. Gelukkig wordt de focus al snel verlegt naar de nieuwe case voor Pendergast en Coldmoon. En deze overtreft alles wat je voor mogelijk houdt.
De eerste drievierden van Bloedeloos ligt in de lijn van wat je mag verwachten van een Pendergast-thriller. Het verhaal is spannend vanaf het begin en weet je volledig mee te nemen naar Savannah en de moorden die er plaatsvinden. Er zit een mysterieus tintje aan, wat goed werkt in dit verhaal. En blijkbaar ook eigen is aan Savannah, aangezien er in de verhaallijn ook opnames worden gemaakt over spokenjagers. De sfeer zit in elk geval goed, en de wanhopige jacht op de moordenaar zorgt voor een continue spanningsboog. Maar dan ondergaat de verhaallijn een complete metamorfose…
Vanaf dan krijgt de verhaallijn een bovennatuurlijk tintje, waardoor het verhaal verandert van thriller naar pure horror. De verhaallijn die eromheen geweven zit maakt het zelfs een fantasy/sciencefiction, met futuristische (on)mogelijkheden. Science fantasy als het ware. Al is de aanloop hiernaar toe wel technisch interessant en realistisch neergeschreven. Dat maakt dat de uiteindelijke wending die de plot uitgaat extra teleurstellend, want het verliest al zijn geloofwaardigheid. Hoewel je gedurende het verhaal wel vermoedt dat het geen gewone thriller is, komt deze twist toch als een complete verrassing binnen. De verhaallijn blijft gelukkig razend spannend, dus de nieuwsgierigheid naar hoe het zal eindigen blijft in elk geval aanwezig.
Naast de spannende en fantasierijke verhaallijn wordt er ook veel aandacht besteed aan de personages. Speciaal agent Coldmoon is sinds Dichtregels voor de doden de partner van Pendergast, al is dit tegen zijn zin. Hij wil dan ook niets liever dan vertrekken naar zijn nieuwe werkplek in Denver. Toch zie je zijn genegenheid en loyaliteit gestaag groeien. Het einde laat je als lezer in het ongewisse over wat Coldmoon uiteindelijk zal doen. Hopelijk blijft hij, want zijn eenvoudigheid is een aangenaam contrast naast zijn speciale partner. Daarnaast eindigt het boek met een onverwachte plotwending rond Constance Green, de protegé van Pendergast. Deze is intrigerend en absurd tegelijk, perfect passend bij het fantasierijke slotdeel. Toch overwint de nieuwsgierigheid naar hoe dit verder zal worden uitgewerkt. En hoe Pendergast hiermee zal omgaan.
Preston & Child hebben een meeslepende en beeldende schrijfstijl, en weten perfect hoe ze een bepaalde sfeer kunnen oproepen in hun verhaal. De lugubere en griezelige setting maakt dat de lezer op zijn hoede is. Liefhebbers van horror en science fantasy zullen veel plezier beleven aan dit boek. Maar de plotse genrewissel zorgt evengoed voor een dubbel gevoel, het wordt te ver gezocht waardoor de geloofwaardigheid keldert. Zonde, want het verhaal leek op weg om een echte topper te zijn, zeker met het verwerken van een echt gebeurde en nooit opgeloste vliegtuigkaping. 2,5 sterren voor Bloedeloos.
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren
