"Ik heb altijd gedacht dat het Paradijs een soort bibliotheek zou zijn" - Jorge Luis Borges

Bloedwetten boek 3: Verval

Dinsdag, 28 september, 2021

Geschreven door: Onbekend
Artikel door: Jeanine Feunekes-Both

Dit is een roman over strijdlust, verlangen en geloven in het onmogelijke.

[Recensie] Meg’aa, de moeder van alle Ath’vacii, hecht aan haar teruggetrokken bestaan, haar rust verstoren is dodelijk. Ze voelt dat haar krachten beginnen af te nemen, het is namelijk een mens gelukt haar onderkomen binnen te komen. Ze is bang dat dit een teken is dat haar dagen zijn geteld. De bloedlust van de Stedelingen is uit de hand gelopen. Het bloedpulver heeft ervoor gezorgd dat de Stedelingen onverzadigbaar en onverschrokken zijn in hun zoektocht naar Ath’vacii om aan meer bloed te komen, om zo hun verlangen ernaar te stillen. Daarnaast willen zij naast de Ath’vacii ook Meg’aa om hun bloeddorst te stillen. Ze kan niets anders doen dan wachten op Ifr, degene die de mensen ‘De rode’ noemen. Hij is de enige die haar kan redden van de ondergang.

Kushir en Borga hebben inmiddels Roan gevonden. Hij hoort dat Meg’aa naar hem heeft gevraagd om bescherming tegen de bloeddorstige Stedelingen. Samen vertrekken ze naar het Gemaakte Land in de hoop op tijd te zijn om de moeder van alle Ath’vacii te redden. Tijdens de tocht denkt Roan aan Maïa, aan zijn verlangen naar haar en aan het grote verdriet dat ze tijdens een mishandeling haar ongeboren kind is verloren.

Ravàn heeft kunnen ontvluchten aan de bloeddorstige menigte. Hij blijft echter in de buurt van Stede met het plan een einde te maken aan de waanzin. Ondertussen is Maïa met haar vader en Baba in het zonnekasteel om te herstellen van het verlies van haar kind en haar verwondingen. Via correspondentie met een raadsheer blijft ze op de hoogte van de ontwikkelingen in Stede.

Het verhaal gaat direct verder waar het tweede boek is gestopt. Ravàn is op de vlucht voor de woedende menigte mensen die op bloed van Ath’vacii uit zijn. Hij voelt dat Meg’aa in gevaar is, maar tijdens zijn vlucht komt Ravàn tot het besluit dat hij zich beter kan richten op het einde maken van het bestaan van bloedpulver dat de mensheid zo in zijn greep heeft. Hij vertrouwt er op dat zijn vrienden Roan zullen vinden en Meg’aa zullen helpen. Je wordt als lezer direct weer getrokken in die bijzondere negentiende-eeuwse aandoende wereld. Sophia Drenth schrijft met oog voor detail, wat zorgt voor een aangename leeservaring. Het is goed te merken dat Sophia veel aandacht heeft besteed aan de opbouw en de uitwerking van zowel de personages als de wereld zelf. Van begin tot het einde blijft het een zeer intrigerend verhaal, waarbij Sophia Drenth goed heeft nagedacht over wat ze wil vertellen. Er is geen woord teveel, er zijn geen overbodige zijsprongen in het verhaal en alle scènes zijn goed uitgewerkt, het geheel klopt gewoon. Ik had geen moeite om weer in het verhaal te komen, tijdens het lezen zijn er korte terugblikken naar wat er is gebeurd en dus kon ik moeiteloos doorlezen.

Boekenkrant

Wat ik erg sterk vond in dit boek is dat de wereld zelf, zoals die door Sophia Drenth beschreven is, niet stilstaat. Niet alleen de karakters groeien en maken ontwikkelingen door, ook de wereld waarin zij wonen zelf. De industriële vooruitgang staat niet stil, zo hebben de mensen inmiddels geleerd van stoom gebruik te maken. Ik vind het geweldig dat Sophia Drenth ook op dit soort details let.

Naast Roan, Meg’aa en een aantal Ath’vacii uit de vorige delen, spelen de personages Maïa en Baba een grote rol. Vooral van Baba, de moeder van Argasz de Doder heb ik erg genoten. Ze heeft iets over zich wat ervoor zorgt dat mij altijd aan het lachen maakt en waardoor het verhaal op zijn tijd net even wat luchtiger is naast de vele uitdagen en gruwelijkheden die de personages tegenkomen en ondergaan. Maïa is een sterke vrouw, haar tijd ver vooruit. Haar vader is helaas nog steeds erg ziek na het gebruik van bloedpulver en Maïa gaat op zoek naar een geneesmiddel in de hoop de bloeddorst zowel bij hem als alle andere mensen te kunnen genezen. En dan Meg’aa, wat een intrigerend personage! Zij heeft een grotere rol in dit derde deel en je krijgt meer te weten over haar en haar leven. Sophia Drenth heeft met Meg’aa een heel bijzonder personage neergezet.

Verval is, net als het eerste boek uit de bloedwettenserie Vonnis en het tweede boek Verlossing buitengewoon spannend, intrigerend, soms verrassend ontroerend, maar vooral origineel. Daarnaast heeft Sophia Drenth een prachtige schrijfstijl waarmee ze je volledig het verhaal in sleept. Ik kijk enorm uit naar het vierde boek Bloedwetten met de naam Voortbestaan, dat binnenkort verwacht wordt. Ik geef Bloedwetten boek 3 – Verval graag 4,5 sterren.

Jeanine

Eerder verschenen op Perfecte Buren.