Het verhaal heeft een boeiend en verrassend einde
[Recensie] Nadat Hadrian is verslagen, is het leven van Teagan in een rustiger vaarwater gekomen. Garreth heeft zijn oude leven ingewisseld om zo bij Teagan te kunnen zijn. Ze zijn stapelverliefd op elkaar. Inmiddels heeft Teagans moeder een nieuwe relatie, de arts die Teagan in het eerste deel van de serie behandelde. Teagan heeft het hier best moeilijk mee. Teagan en haar moeder zijn altijd heel close geweest. Haar vader verdween onder vreemde omstandigheden toen Teagan nog maar een baby was.
Garreth heeft moeite om zich aan te passen aan zijn nieuwe leven, hij is niet zichzelf en begint zich, zelfs ten opzichte van Teagan, vreemd te gedragen. Het is alsof zijn menselijkheid zijn engelenkant doet verbleken. Garreth en Brynn raken bevriend en dit bevalt Teagan totaal niet. Teagan en Brynn kennen elkaar van school en het klikt absoluut niet tussen deze twee meisjes. Brynn kijkt neer op Teagan, ze voelt zich ver boven Teagan verheven qua sociale status. Dit is niet het enige dat Teagan tegenzit. Tijdens een schoolpauze valt zij in slaap en als ze wakker wordt kan ze zich vaag herinneren dat ze bizar gedroomd heeft. Ze kan zich geen specifieke details herinneren, maar wel een gevoel van zowel doodsangst als troost. Deze bizarre dromen en visioenen komen steeds vaker voor, daarnaast begint zij overdag zwarte veren te zien die haar doen denken aan Hadrian.
Cirkel van Oneindigheid is het tweede en tevens laatste deel van deze serie. In het begin van het verhaal wordt deel een, Ster van acht, op een aangename wijze kort samengevat, waardoor je dit tweede deel goed kunt volgen en je niet terug hoeft te zoeken waar het eerste deel nu precies over ging.
Ook dit deel is spannend en romantisch. Persoonlijk vond ik echter het eerste deel beter. Ster van Acht begon met een geheimzinnige nieuwe leerling waar Teagan gevoelens voor kreeg en zat ik door dat mysterie direct in het verhaal. Je wist niet wat er aan de hand was met Teagan en wie die onbekende nieuwe leerling Garreth was en welke rol hij zou gaan spelen in Teagans leven. Mijn nieuwsgierigheid was toen direct geprikkeld. Nu had ik meer moeite om in het verhaal te komen. Het verhaal voelde vooral in het begin soms onsamenhangend en het werd niet gelijk duidelijk welke kant de schrijfster op wilde gaan. Bij dit deel begon de geheimzinnigheid en de echte spanning pas halverwege het verhaal. Toen liet ook dit verhaal mij niet meer los.
Ster van Acht was meer zwart/wit: Garreth/Hadrian. In Cirkel van Oneindigheid is dit gebied grijzer geworden, de personages maken veranderingen door. Je begint afkeer en sympathie te voelen voor beiden, het onderscheid is in dit deel minder duidelijk.
Tegen het einde van het verhaal valt uiteindelijk alles samen en wordt het duidelijk wat er aan de hand is. Het verhaal heeft een boeiend en verrassend einde. Dit is het spannendste deel van het boek. Ik geef Cirkel van Oneindigheid graag 3 sterren.
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren
