Ideale mix van romantiek, chaos en drama
[Recensie] In het eerste deel – Het winkeltje in Cockleberry Bay – van deze feelgood-trilogie maken we kennis met Rosa Larkin en haar vrienden. Woonachtig in Londen met welles/nietes vriendje Josh en van de ene naar de andere baan te switchen kent Rosa niet veel zekerheden. Opgegroeid zonder een (h)echte familieband te kennen is ze altijd op zoek naar liefde en bevestiging máár is ze ook erg onzeker. Om dat te verhullen neemt ze een stoere houding aan, hopende dat dat haar kwetsbaarheid verhult. Tot haar verrassing erft ze een verwaarloosd winkeltje aan de kust van Devon, in het schilderachtige Cockleberry Bay, een plaatsje met een ‘ons kent ons’ mentaliteit en waar niets lang een geheim blijft. Rosa aanvaard de nalatenschap, niet wetende van wie deze afkomstig is, en besluit het beste te maken van deze nieuwe uitdaging.
Een klein jaar nadat ze naar Devon is vertrokken is er ontzettend veel gebeurd. Rosa heeft zelf ervaren dat je leven in een korte tijd 180 graden kan veranderen en dat zoiets enorm veel van je aanpassingsvermogen vraagt. Zo komt ze meer te weten over haar onbekende weldoener, ontdekt de waarheid over haar familie, ziet ze eindelijk de liefde én ontdekt Rosa de waarde van ware vriendschap.
Ze kan haar geluk niet op, maar voorspoed maakt Rosa ook onrustig, ze is namelijk overtuigd dat gelukkig zijn niet voor haar is weggelegd. Hierdoor neemt ze geregeld impulsieve beslissingen die rampzalig kunnen uitpakken. Dit roept tijdens het lezen zowel een glimlach als meelevend gevoel bij me op. De gunfactor is hoog, Rosa verdient het om gelukkig te zijn.
Ik moest tijdens het lezen geregeld aan Bridget Jones denken, alleen heeft Rosa een flinke krullenbol. Emotioneel onhandig en onzeker, onrustig en impulsief, dat herkende ik van Bridget Jones en dat was leuk.
Voorheen had Rosa niets te verliezen, nu alles en dat is eng, dat beangstigd haar. Is ze wel goed genoeg voor Josh. Kan ze de winkel winstgevend maken? Lukt het haar om gelukkig te worden? Dit soort vragen zijn een beproeving voor Rosa en je leeft dan ook enorm met haar mee. Gelukkig heeft de auteur een zeer diverse bezetting aan leuke en interessante personages naast Rosa gecreëerd. Hierdoor is het écht nooit saai, is er altijd wel iets aan de hand. Soms heeft dat als resultaat dat het even rommelig leest maar dat past helemaal bij Rosa. Het voelt doet allemaal erg ongekunsteld en ‘echt’ aan tijdens het lezen.
Natuurlijk zijn er momenten dat het voorspelbaar is, dat er wat bijgestuurd moest worden om het verhaal kloppend te krijgen en is er sprake van net iets té veel aan toevalligheden, maar het is niet storend. Er is eerder sprake van een komische uitwerking. Vooral ook omdat er ontzettend veel gebeurt. Continu.
Dit tweede deel van Cockleberry Bay is, net als haar voorganger, een typische feelgood waar liefde, humor en tegenslagen elkaar ontmoeten. Niet té zwaarmoedig ondanks de serieuze thema’s en met veel afwisseling. De leuke personages én honden passen perfect in het plaatje en alles bij elkaar genomen is ook dit deel een lekker, vlot boek. Ik ben nu wel héél benieuwd hoe alles gaat samenkomen in het slotdeel.
Ik zie je in Cockleberry Bay bevat de ideale mix van romantiek, chaos, drama en feelgood voor een paar uur gegarandeerd leesplezier.
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren
