Lotgenoten
[Recensie] Zowel op school, thuis als bij haar vrienden wordt Maddie niet altijd begrepen. Dit komt door haar angstaanvallen, die vaak gerelateerd zijn aan haar ziektevrees. Als ze zichzelf weer eens met scheermesjes pijn doet, besluit haar moeder dat het genoeg is geweest en stuurt ze haar dochter op een bijzonder kamp; Camp Mind. Hier wordt er aandacht besteed aan jongeren die het emotioneel moeilijk hebben, die met zichzelf in de knoop liggen. Twee weken op een afgelegen kampplaats, zonder elektronica… natuurlijk is Maddie boos en teleurgesteld in haar moeder. Gelukkig is er meteen een klik met haar kamergenootje Lily. Ook met Alex, die voor de derde keer op kamp is, ontstaat er een mooie band. Samen aan de drank, samen aan de wiet! De dagdagelijkse bezigheden bestaan voornamelijk uit wandelen, creatief bezig zijn, zelf thee maken,… Beetje saai, maar gelukkig zorgt Lily voor wat spanning. Ze komt erg zelfzeker over én zorgt voor problemen waardoor de prille vriendschap meteen op de proef wordt gesteld.
Vooral het begin van De club der buitenbeentjes is erg aangrijpend. Stefanie Sybens geeft een goed beeld van angststoornissen en de gevolgen hiervan. Als je iemand in je omgeving kent die hiermee te maken heeft, of als je zelf angststoornissen hebt, is er enorm veel herkenning. Het is goed dat dit zo duidelijk ter sprake wordt gebracht, ook zeker voor diegenen die er nog nooit mee te maken hebben gehad.
Het verhaal bevat wat onderhuidse spanning, maar op andere momenten kabbelt het dan weer zachtjes verder in herhalingen. Het verbaasde mij dat er zo weinig controle op het kamp was, terwijl er toch met ‘jongeren met problemen’ wordt gewerkt. Met twee in een hut op een afgelegen plek, drank, drugs, nachtelijke afspraakjes,… dit tastte de geloofwaardigheid wel een beetje aan. En over de eerste keer seks wordt nogal snel overheen gegaan. Met al de goede raad voor psychisch welzijn had ik hier toch een kleine verwijzing naar voorbehoedsmiddelen verwacht.
Gelukkig wordt er wel voldoende aandacht besteed aan wat er met de vader van Maddie is gebeurd en waarom haar vriendschap met Nora, een schoolvriendinnetje, helemaal is misgelopen. Toch wel twee belangrijke thema’s in dit boek. De auteur maakt ook plaats voor een streepje humor én er is zelfs aandacht voor literatuur, want Maddie en Alex kennen hun klassiekers. Een verwijzing naar Sylvia Plath past zo mooi binnen de context van dit boek.
Ieder heeft zijn eigen verhaal. Zowel de kampleden als de begeleiding geven een warme boodschap mee. Je moet weer leren van jezelf te houden, mét je tekortkomingen en je problemen. Dit kan door te praten, maar ook door gewoon begripvol voor elkaar te zijn. En hulp aanvaarden, dat is ook best o.k.
Een boek dus met vele heftige en emotionele thema’s waarbij een portie spanning en romantiek niet ontbreekt. De club der buitenbeentjes kan zeker een steun zijn voor jongeren, of gewoon een fijn verhaal. Geniet ervan! Graag drie welverdiende sterren!
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren
