Het is een verhaal dat vooral een lach op je gezicht brengt
[Recensie] De kaart naar ons eiland is een roman die ons er weer even aan herinnert dat we niet enkel aan onszelf moeten denken, maar op zijn tijd ook onze medemens moeten helpen. Hoofdpersonage Peyton is vijftien jaar oud en besluit, na het plotselinge overlijden van zijn vader, een fietstocht te maken vanaf St. Augustine naar Key West. De totale route bedraagt ruim 750 kilometer en dit is dezelfde tocht die zijn vader destijds als vijftienjarige maakte. Tijdens de tocht leert Peyton mensen kennen die zijn vader toen geholpen hebben, maar maakt hij ook nieuwe vriendschappen.
Het avontuur zelf speelt zich vlak na de Tweede Wereldoorlog af en is gebaseerd op het waargebeurde verhaal van generaal Patterson. Hij maakte exact dezelfde tocht ook op vijftienjarige leeftijd. Naast dat het een roman is over een jongen die gedurende zijn reis steeds meer uitgroeit tot een volwassen man, is het ook een boek waarin de rouwperiode van Peytons moeder Kate centraal staat. Bovendien wordt erg mooi weergegeven wat voor een invloed de oorlog heeft gehad op de vader van Peyton.
Toch is het boek grotendeels erg luchtig geschreven en word je als lezer meegesleurd in de avonturen die Peyton beleeft tijdens zijn tocht. Ondanks dat sommige stukken wellicht wat onrealistisch zijn, blijf je toch nieuwsgierig naar hoe het verhaal verder gaat. De afwisseling tussen de vrolijke avonturen van Peyton en de passage waarin Kate probeert om te gaan met haar verdriet, zorgen voor een mooi evenwicht.
Bovendien is de setting ook erg goed omschreven. Je voelt meteen dat het verhaal zich afspeelt in een tijd dat de wereld aan het bijkomen is van een verschrikkelijke periode. Daarnaast kun je je als lezer echt een beeld vormen bij alle plekken die Peyton aan doet. Hierdoor is het een beetje alsof je zelf ook op roadtrip bent. Ook de personages zijn stuk voor stuk erg interessant. Kate is lieve zachtaardige vrouw, maar die ook voor zichzelf en haar gezin op durft te komen. Peyton is de goedaardige jongen die voor iedereen klaar wil staan en weinig geeft om materie. Daarnaast komen er nog allerlei andere personen voor gedurende de tocht, de ene heeft een iets grotere rol dan de ander, maar bij geen enkel personage had ik het gevoel dat deze overbodig was of slecht beschreven.
Kortom Valerie Fraser Luesse heeft met De kaart naar ons eiland een prachtige roman geschreven waarin thema’s als liefde, rouw, opgroeien en het helpen van je medemens centraal staan. Je waant je even in de sferen waarin Peyton zich verkeert en ondanks dat sommige stukken wel overduidelijke fictief zijn, is het een verhaal dat vooral een lach op je gezicht brengt. Dit boek krijgt van mij dan ook vier sterren.
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren
