Vriendschap tot de derde macht
[Recensie] Met Een spoor van inkt heeft de Vlaamse Muriel Verhulst een spannende verhalenbundel voor de jeugd neergezet. Deze bevat drie diverse avontuurlijke verhalen rond thema’s als vriendschap, verlies en mysterie. Deze bundel is haar eerste bij Books & Butterflies. Intussen is bekend dat er nog een tweede verhalenbundel volgt.
Het is niet eenvoudig om een kortverhaal te schrijven dat aanvoelt als een volledig en afgerond verhaal. Laat staan dit bij drie verhalen voor elkaar te krijgen. Toch lijkt Muriel Verhulst hierin te zijn geslaagd. Hoewel het ene uitgebreider is dan het andere, bevatten ze wel alle elementen van een goed verhaal: spanning en een goed doordacht plot. De echte doorslaggevende factor is echter een sterk hoofdpersonage. Een echte diepe uitwerking is gezien het beknopt aantal pagina’s niet aan de orde, maar toch staan de drie meiden er telkens en krijg je er als lezer een voldoende duidelijk beeld van. Drie sterke verhalen die tegelijk veel van elkaar verschillen.
Het eerste verhaal, Code Rood, is de langste in de bundel. Het speelt zich af in 2032, waardoor het geheel een sciencefiction-kantje heeft. Na een tragisch ongeval worstelt de twaalfjarige Louane enorm met zichzelf. Ze heeft moeite om zich aan te passen aan de nieuwe situatie die door het ongeluk is ontstaan. Om haar terug op het goede spoor te krijgen, brengt ze de vakantie bij haar tante, oom en neef Axel door. Daar belanden beide tieners in een spannende en heikele situatie. Louane moet hierbij tonen wat ze in haar mars heeft, wil ze hetgeen beschermen wat haar lief is.
Code Rood is een spannend verhaal rond zelfacceptatie, zelfvertrouwen en het overwinnen van je angsten. Louane maakt in de korte tijd dat het verhaal duurt een grote evolutie door. Dit dankzij de hulp van haar familie. Je leeft als lezer enorm mee met Louane. Beide tieners zijn daarnaast vindingrijk, en de vele technologische snufjes laten je ook echt het gevoel krijgen dat het verhaal zich in de (nabije) toekomst afspeelt. Het voelt realistisch aan. Een sterke originele opener van de verhalenbundel en mijn persoonlijke favoriet.
Het tweede verhaal in de bundel is Lichtjes in de duinen. De elfjarige Sterre is onzeker over zichzelf waardoor ze geen vrienden heeft. Dit verandert bij de komst van de nieuwe buren. Ze maakt er kennis met haar buurmeisje Victoria. Sterre is wat onwennig, maar wanneer ze iets mysterieus ontdekt gaan beide meisjes op onderzoek uit. Wat ze ontdekken overtreft alle verwachtingen. Is dit de zo gehoopte start van een hechte vriendschap?
Lichtjes in de duinen is een spannend en avontuurlijk verhaal dat draait rond vriendschap, onzekerheid en vertrouwen. Sterre is een klein en smal meisje, dat wanhopig snakt naar vrienden. Het verhaal voelt in het begin net als Sterre wat broos aan, maar de mysterieuze ontdekking maakt het geheel uiteindelijk erg spannend. Hoewel het hoofdpersonage maar één jaartje jonger is dan in het vorige verhaal, voel je toch een duidelijk verschil in volwassenheid tussen beiden. Wel brengt het een mooie boodschap over, en raakt het meermaals enkele gevoelige snaren aan.
De verhalenbundel eindigt met het titelverhaal Een spoor van inkt. Dankzij het magische tintje leunt het dicht aan tegen een fantasy-verhaal. Mel is de laatste tijd verdrietig, waardoor haar beste vrienden Yara en Vince haar besluiten te verrassen met een cadeautje. Zonder dat ze het weten blijkt dit een zeer gevaarlijk cadeau te zijn waardoor Mel in de problemen komt. Hetgeen Mel te wachten staat overtreft al haar verbeelding en fantasie. Is hun vriendschap en kracht sterk genoeg om het slechte te verdrijven?
Een spoor van inkt is een magisch verhaal waarin vriendschap en vertrouwen centraal staan. Het is het kortste verhaal in de bundel dat ook nog eens pijlsnel leest. De manier waarop de magie in de verhaallijn is verwerkt, is origineel en goed doordacht. Je hebt tijdens het lezen geen idee welke kant het zal opgaan, en de spanning is hierdoor te snijden. Het verdriet van Mel wordt goed weergegeven, waarbij de gekozen situatie een is waarbij jongeren – maar ook volwassenen – zich kunnen herkennen en meeleven met Mel. Een verrassende afsluiter van een diverse verhalenbundel.
Muriel Verhulst heeft een aangename en eenvoudige schrijfstijl, waarbij ze gezwind van het ene genre naar het andere overgaat zonder dat dit enige moeite lijkt te kosten. Het middelste verhaal voelt door het intiemere karakter in eerste instantie een beetje als een buitenstaander, maar de spanning die het met zich meedraagt tilt het naar een hoger niveau. Het is bovendien een belangrijk onderdeel in de boodschap die Verhulst met deze bundel wil doorgeven aan jongeren. Een prachtig boek voor lezers vanaf tien jaar, met voldoende ruimte om ook als volwassene van te genieten. Vier sterren!
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren
