Ondeugende Hamley
[Recensie] Sandra J. Paul zit niet stil. Naast het schrijven van spannende jeugdboeken, paranormale young adult en psychologische thrillers verscheen vorig jaar de Hamley-reeks. De avonturen van dit kleine, zwarte poesje zijn onuitputtelijk. Ondertussen is na Hamley is jarig – Hamley op pompoenjacht – Hamley in de sneeuw en Hamley en de draak deel 5 verschenen, Hamley in het pretpark.
Het is kermis in het dorp. Hamley heeft geen idee wat dat is, kermis?! Samen met haar vriend B-Boy gaat ze op ontdekking, want uiteraard is onze kleine poes nieuwsgierig geworden en wil ze dit van dichtbij eens bekijken. Wat ze ziet bevalt haar wel. Lichtjes, draaimolens en hamburgers.
Als de volgende dag haar baasjes Henry, Betty en Viola naar een pretpark in de buurt gaan – dit blijkt een héél grote kermis te zijn – is Hamley één en al oor. Zelfs Kamiel en Kasper – de grote honden in het gezin – mogen mee in de kar die achter de fietsen hangt. Helaas mag kleine poes niet mee, maar Hamley zou Hamley niet zijn als ze alle goede raad van de honden en haar mama op zou volgen. Stiekem volgt ze haar baasjes. In het pretpark kijkt ze haar ogen uit tot ze haar baasjes uit het oog verliest en de weg kwijtraakt. Hoe komt ze nu terug bij de uitgang en hoe komt ze nu terug thuis?
Roos (10) kijkt altijd weer uit naar een nieuw deel uit deze reeks. De boeken zijn makkelijk apart te lezen en hoewel je in elk eerste hoofdstuk een korte samenvatting krijgt van het reilen en zeilen van Hamley en haar familie lees je ze toch best op volgorde.
Roos: De cover vind ik heel erg leuk en grappig. Ik heb het boek gelezen voor ik ging slapen, elke keer 2 hoofdstukjes. Die zijn niet zo lang en met de prentjes erbij (maar precies wel wat minder dan in de vorige boekjes) is dit wel leuk. Hamley is heel eigenwijs en ik ben telkens benieuwd wat ze nu weer gaat meemaken. Dit boek vond ik heel geestig, omdat Hamley toch gewoon doet wat ze zelf wil en niet luistert naar wat iedereen zegt tegen haar. Het einde is best spannend, maar dat verklap ik niet. Dat moet je zelf ontdekken O ja, de kattenpootjes in het boek vind ik de max!
De boeken zijn heel toegankelijk voor ‘gevorderde’ lezertjes. Een aangename lettergrote, de nodige illustraties, geen moeilijke woorden en mama-poes staat altijd klaar om de vragen van Hamley te beantwoorden, zodat de reeks ook nog leerzaam is. Door de korte hoofdstukken leent deze reeks zich ook uitstekend om voor te lezen.
Roos en ik kwamen tot de conclusie dat we Hamley in het pretpark het beste boek vinden in deze reeks (tot nu). Misschien komt dit doordat we de personages al beter kennen en er meer beweging in het verhaal en de karakters verschijnt. Daarom geven we unaniem 4 sterren.
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren
