[Recensie] Belinda Aebi is een Vlaamse misdaadauteur. Het Dorp is alweer haar twaalfde boek in dit genre. Ik had al wel veel goeds over haar gehoord maar had helaas nog niets van haar gelezen. Tijd dus om er maar eens aan te beginnen en ik kan vertellen, dat smaakt naar meer! De auteur heeft dit spannende boek in vier delen geknipt. Deel een is het verhaal van Eline, deel twee dat van Hugo, in deel drie is Lea de hoofdpersoon en in deel vier komt alles tezamen.
Deel een – Eline is een jonge onderzoeksjournalist die zich ook heeft toegelegd op fotografie. Ze strandt met panne ver buiten de bewoonde wereld. Ze gaat te voet verder en komt dan aan de oever van de Durme, een zijrivier van de Schelde. Via een veer komt ze in het dorp Koolbeke, een dorp waar de tijd heeft stilgestaan. Er rijden geen auto’s en je kunt er alleen betalen met francs. De mensen in Koolbeke vormen een gesloten gemeenschap, Eline voelt er zich niet welkom. Tot overmaat van ramp glipt haar mobiele telefoon uit haar hand de Durme in. Nu is ze echt afgesloten van de buitenwereld. Gelukkig weet ze een kamer te bemachtigen in de Koolputten, het café van uitbaatster Sylvia. Sylvia vertelt haar wat over de gewoontes van de inwoners van Koolbeke. De dominee zwaait er de scepter, hij bepaalt wat en wel mag en vooral wat er niet mag. Eline’s nieuwsgierigheid is gewekt. Ze besluit wat langer in Koolbeke te blijven om aan een (foto)opdracht te werken. De sfeer in Koolbeke is naargeestig, ze wordt er nageroepen en er wordt zelfs een kapotte bierfles naar haar gegooid. Eline laat zich echter niet zomaar wegjagen. In dit deel zit de spanning met name in de sfeer die in Koolbeke hangt, een sfeer van dreigend gevaar maar of Eline echt in gevaar is, wordt nergens hard gemaakt.
In deel twee is Hugo de hoofdpersoon, de CEO van een geneesmiddelenconcern. Twintig jaar geleden is hij in Koolbeke geweest om bloed af te tappen bij een aantal mensen met een erfelijke botziekte. In Koolbeke zijn relatief veel mensen met deze ziekte, men denkt dat het komt doordat het zo’n gesloten gemeenschap is waarbij mensen soms met verwanten een relatie aangaan. Hugo is nooit meer teruggegaan naar Koolbeke maar zijn concern plukt nu de vruchten van het onderzoek dat toen gedaan is, het gaat om heel veel geld. Hugo staat onder grote druk, die druk wordt alleen maar groter wanneer zijn zoon en zijn hond vermist raken en hij tegelijkertijd gechanteerd wordt met buitenechtelijke relaties. Het wordt hem steeds heter onder de voeten. Deel twee is verreweg het spannendste deel. Voortdurend is er actie, het gevaar dreigt van verschillende kanten. Het boek krijgt ineens vaart, de ene spannende scene na de andere volgt.
In deel drie horen we het verhaal van Lea, de vrouw van Hugo. Zij heeft al langer vermoedens van overspel door Hugo. Wanneer ze daar het bewijs van vindt, aast ze op wraak, ze wil hem hiervoor laten boeten en bedenkt een ingenieus plan. Hier ligt de spanning meer onderhuids, wat is Lea van plan?
De drie delen lezen als drie aparte verhaallijnen maar toch zie je ook de lijntjes met de andere delen. In deel vier laat de auteur dat vernuftig samen komen. Er komen geen losse eindjes voor.
Een bijzonder boek, door het opsplitsen van het boek in vier delen, lees je als het ware vier verhalen die wel raakvlak met elkaar hebben maar waarin de sfeer van het verhaal steeds verandert. Het tempo van het verhaal ligt vooral in deel twee hoog. De delen zijn bovendien onderverdeeld in kleine hoofdstukken wat het lezen prettig maakt. In deel een moest ik er even inkomen, de situatie in Koolbeke moest goed neergezet worden, dat is van belang voor de geloofwaardigheid van het verhaal. Er gebeurt veel, heel veel, in de eerste drie delen, de auteur schuwt daarbij het geweld niet, het is wel functioneel. In het vierde deel komen de lijnen bij elkaar en worden alle openstaande vragen beantwoord. Kortom een lekkere thriller die vlot weg leest, vier sterren.
Op de cover zien we een landschap met kale bomen en wat woningen aan een watertje, het geheel komt deprimerend over. Het zal Koolbeke zijn. De titel Het Dorp, slaat ook op Koolbeke, het dorp waar de tijd heeft stilgestaan.
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren
