Een technisch goed verhaal met mooie verhaallijnen
[Recensie] Een debuut van Tamara Arts als auteur, en daarnaast een debuut van deze recensent voor een boek van deze uitgeverij. Hamley Books is een uitgeverij met grote aandacht voor de lezer. Ieder boek is een cadeautje. Een bijpassende boekenlegger, schitterende omslag en de uitgave is van binnen behangen met allerhande details die het lezen tot een visuele ervaring maken.
En dan het verhaal. Vijf geslaagde en bevriende VWO-scholieren gaan op vakantie in de Belgische Ardennen. De ouders van een van de vijf hebben een oud huis, in bezit gekomen door nalatenschap, ter beschikking gesteld om de verblijfkosten te reduceren. Ervan uitgaande dat het een zonvakantie gaat worden loopt de aankomst niet volgens planning. Vanaf het moment dat ze in de buurt van hun bestemming komen, slaat het noodlot toe. Het weer is allesbehalve zonnig en de toegangswegen worden omgetoverd tot levensbedreigende modderstromen.
Een vakantie die het nooit wil worden. Er ontstaat naast alle spannende gebeurtenissen ook nog onderlinge spanning binnen de groep jongeren. De twee jongens en drie meiden proberen er ondanks alle signalen, een onvergetelijke vakantie van te maken. En dat lukt.
Het clichématig verhaal over jongeren in een verlaten huis, brengt aanvankelijk een ‘been there, done that’-frons op mijn voorhoofd. Sinds films als Evildead en I know what you did last summer is dit thema volledig uitgemolken. Dacht ik…. Mispoes. De auteur trekt alles uit de kast om haar grootste nachtmerrie op papier te krijgen. En dat is goed gelukt. Iedere pagina wordt voorzichtig omgeslagen om te voorkomen dat je wordt gezien. Je komt als lezer in allerlei griezelige situaties terecht. Er is geen ruimte meer voor andere verplichtingen. Je moet en zult samen met deze groep jongeren strijd voeren tot aan de ontknoping.
Het clichébeeld wordt bijgesteld. De jongens zijn niet de personen met het meeste lef. De meiden zitten niet te bibberen in een hoekje. De emancipatie is volledig doorgedrongen in de young adult-wereld. Waar niet langer alleen de jongens helden zijn. Mooi en krachtig. De dialogen zijn vlot en geloofwaardig, evenals de personages die los van hun onderlinge verhoudingen niet diep zijn uitgewerkt. Het per hoofdstuk wisselende ik-personage zorgde bij mij, als lezer, heel af en toe voor verwarring. Daar waar zij het deed, deed ik het in het hoofdstuk erna.
Als muggenzifter zaten er in het tijdvenster een paar vraagtekens. Een ijs pack doet er erg lang over om te smelten. Tenslotte zijn enkele reacties qua emotie niet aannemelijk of realistisch. Los van deze pietluttigheden, heb ik enorm genoten van het debuut van Tamara Arts en hoop ik dat deze eerste kennismaking met het publiceren van een eigen boek, tot een vervolg mag leiden. Een technisch goed verhaal met mooie verhaallijnen, personages en dialogen levert een sidderend spannend verhaal op, in een werkelijk adembenemend jasje. Ik geef In het duister drieënhalve ster omdat ook voor mij als recensent geldt, dat niets is wat het lijkt.
Persoonlijke songtekst:
‘When the storm clouds gather ‘round you, and heavy rains descend
Just remember that death is not the end
And there’s no one there to comfort you, with a helpin’ hand to lend
Just remember that death is not the end
Not the end, not the end
Just remember that death is not the end
Oh, the tree of life is growing
Where the spirit never dies
And the bright light of salvation shines
In dark and empty skies
(Bob Dylan – Death is not the end’)
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren
