"Ik heb altijd gedacht dat het Paradijs een soort bibliotheek zou zijn" - Jorge Luis Borges

Kattenkasteel

Woensdag, 6 oktober, 2021

Geschreven door: Annick Bardijn
Artikel door: Severine Lefebre

Raakt het drietal weg uit het Kattenkasteel?

[Recensie] Liz gaat samen met haar broer Ulrik en zijn beste vriend Max inbreken in het verlaten Kattenkasteel in hun buurt. Daar vindt ze een mysterieus kistje met een afbeelding van een zwarte kat. Liz voelt zich erdoor aangetrokken, en besluit het mee te nemen. Dan worden de jongeren echter ontdekt… Met Kattenkasteel heeft Annick Bardijn haar grote droom in vervulling weten brengen: het schrijven van een boek. Een spannend en griezelig jeugdboek waarin katten een grote rol spelen.

De cover van het boek toont de aanwezigheid van katten al direct aan. Het is een prachtig silhouet van een kat met daarin het Kattenkasteel. Zodra je in het boek begint te lezen zal je het herkennen. Let ook op de subtiele achterflap. En de verschillende delen in het boek beginnen telkens met een leuk “kattengezegde”. Kattenkasteel is dus absoluut een boek dat mij als kattenliefhebster enorm aanspreekt, en daarin zal ik waarschijnlijk wel niet de enige zijn.

Het verhaal start met een flashback naar drie jaar geleden, wanneer de drie jongeren zijn binnengedrongen in het Kattenkasteel. Je krijgt zo hun avontuur in het verlaten kasteel mee, al blijkt deze op het einde toch niet zo verlaten te zijn… Na dit korte eerste deel springt de verhaallijn naar het heden. Er is intussen veel veranderd, Max is verhuisd, en Liz en Ulrik wonen nu recht tegenover het Kattenkasteel, dat volledig is gerenoveerd en gekocht door een verhuurbedrijf. Op een dag komen Liz en Ulrik de zoon van de eigenaar tegen, Raùl. Het klikt tussen hen, en samen ontdekken ze beetje bij beetje het geheim dat het Kattenkasteel verbergt.

De spanning zit er vanaf de allereerste bladzijde goed in. In eerste instantie ben je benieuwd wat de jongeren ontdekt hebben, en hoe dit zal aflopen. En dan begint het verhaal eigenlijk nog maar net. Liz, Ulrik en Raúl krijgen nog met veel spannende en zelfs wat griezelige gebeurtenissen te maken tijdens hun zoektocht naar het geheim van het Kattenkasteel. Dit zorgt voor continue spanning, maar ook voor een mysterieus sfeertje. En hiervoor hoeft de auteur eigenlijk weinig moeite te doen, deze sfeer komt als vanzelf tijdens het lezen. De setting is hiervoor perfect, en de (kinder)geest doet de rest.

Boekenkrant

De grote verhaallijn zit subliem in elkaar. Er zijn regelmatig flashbacks te vinden, zowel naar drie jaar geleden als naar veel vroeger. Dit gaat dan voornamelijk over de geschiedenis van het Kattenkasteel. Deze wisselwerking tussen heden en verleden zorgt voor de nodige cliffhangers en nog meer spanning. Op die manier krijg je als lezer ook met mondjesmaat meer informatie, totdat bij de ontknoping je gemakkelijk de puzzel kunt leggen. De plot is daarbij goed uitgewerkt, en voor kinderen zal deze zeker verrassend overkomen. En ook wat griezelig of magisch. Door dit laatste is het niet echt realistisch, al is het wel op zo’n manier geschreven dat het geloofwaardig overkomt.

Liz is duidelijk het hoofdpersonage in Kattenkasteel. Haar karakter is dan ook het beste uitgewerkt. Ze is een leuk veertienjarig meisje dat zich in iets vastbijt eenmaal ze wat wil. Haar doorzettingsvermogen helpt haar zeker bij het onthullen van het mysterie. Daardoor zie je haar ook evolueren gedurende het verhaal. Erg tof zijn ook de kleine zijweggetjes die los staan van de hoofdverhaallijn en betrekking hebben op de ontwikkeling van Liz. Zoals hoe ze zich voelt naarmate ze meer optrekt met Raúl. Of het thema van haar jaarwerk dat ze voor school moet maken, met daarbij een extra kwinkslag op het einde. Maar we mogen natuurlijk de andere twee jongeren, Ulrik en Raúl ook zeker niet vergeten. Hun vriendschap is namelijk een stuk belangrijker voor het verhaal dan je zou vermoeden.

Annick Bardijn heeft een aangename en eenvoudige schrijfstijl, waardoor deze vrij goed is afgestemd op het niveau van het doelpubliek: kinderen van tien tot twaalf jaar. Al vind ik persoonlijk tien jaar misschien net iet te jong. Er zitten namelijk wel wat moeilijke en ongekende woorden in die specifiek bij dit verhaal horen, maar de meeste hiervan worden in begrijpelijke taal uitgelegd in het verhaal. Achteraan het boek kun je nog enkele interessante linken vinden als je graag meer wilt weten hierover. De vaart blijft in elk geval in het verhaal zitten, en tijdens het lezen zie je de gebeurtenissen als een avontuurlijke film voorbijflitsen. Ook de wijze waarop ze een kat met een belangrijke rol verwerkt in het verhaal is zeer slim.

Ik heb van het begin tot het einde van Kattenkasteel genoten. Het las heel vlot, en ik kon mij goed en gemakkelijk inleven in het personage van Liz. Ook was het alsof ik zelf mee speurde met het trio naar het geheim van het Kattenkasteel. Dat niet alles even realistisch was, vond ik niet zo erg, want het klopte wel in zijn geheel. Vooral de sfeer dat het boek daarbij uitademt, met een griezelig tintje. Al zal dat bij kinderen nog beter tot zijn recht komen. Ik was vooral heel blij met de rol die de katten speelden in dit boek, mijn verwachtingen vooraf bij het zien van de titel en cover zijn zeker volledig waargemaakt. Annick Bardijn heeft met Kattenkasteel veel indruk gemaakt op mij, daarom geef ik dit boek vier sterren!

Eerder verschenen op Perfecte Buren