Een verhaal dat je aan het denken zet
[Recensie] De Vlaamse Nellie Mandel woont en werkt in Charlottetown, Prince Edward Island, de kleinste Canadese provincie. Ze schreef drie misdaadromans, die zeer goed ontvangen werden: Rode Aarde (genomineerd voor de Hercule Poirot in 2009), Grijze Herfst (genomineerd voor de Diamanten Kogel, 2011) en Blauwe Sneeuw (genomineerd voor de Gouden Strop 2012). Deze drie boeken worden in 2022 heruitgegeven door Hamley Books, gevolgd door een nieuwe trilogie met opnieuw als hoofdpersonage Police Chief Arletta Browning en het eiland als achtergrond. Mandel schreef ook een aantal verhalen voor literaire en andere tijdschriften. (bron: Hebban.nl)
De verteller in dit verhaal ontmoet in Parijs een mysterieus meisje, Lise, dat hem waarschuwt die dag niet de metro te nemen. Later blijkt dat er een bomaanslag is gepleegd en dat hij ontsnapt is aan de dood. Wanneer Lise later weer een opmerking maakt waarmee zij een ramp voorspelt blijkt er geen sprake te zijn van toeval. Lise kan rampen voorspellen, maar wat voor effect heeft dat op haar omgeving?
Lise wordt verteld door een onbekende verteller. Je leert hem (ik doe hier de aanname dat het een man is) beter kennen door het verhaal, maar wie het exact is kom je niet te weten. Geen naam, geen details. Hij vertelt vooral over zijn ontmoetingen met Lise, zijn twijfels die hij heeft over haar ‘gave’ en hoe hij hiermee omgaat.
De vertelstijl is heel beschrijvend, hier en daar haast filosofisch. Het is geschreven in de Vlaamse taal, wat voor een Nederlander wennen kan zijn. Het taalgebruik is chique en voelt ouderwetser aan. Hiermee vormt er een bepaald beeld van de verteller in je hoofd, ondanks dat je hem dus niet goed leert kennen.
Lise zet je aan het denken. Dit verhaal staat aangeschreven als een spannend verhaal, maar welke spanning er exact bedoeld wordt is mij onbekend. Er zijn mijns inziens geen spannende elementen aanwezig. Lise heeft me vooral aan het denken gezet. De boodschap van de auteur is mij niet geheel duidelijk. In de flaptekst wordt gerefereerd aan het meester zijn van je eigen lot. In hoeverre wordt je lot bepaald als iemand anders je kan behoeden voor ongeluk middels een ‘vooruitziende blik’? Anderzijds; hoe gelukkig kun je zijn als je kunt voorspellen wat er gaat gebeuren?
Het is voor mij dus onbekend waar de auteur heen wilt met dit verhaal. Na het lezen vroeg ik mij vooral af wat ik nu gelezen had. Later ben ik er meer over gaan nadenken, maar het blijft voor mij onduidelijk. De combinatie van de vele vragen waarmee ik achterbleef en het gemis van de spanning heeft er voor gezorgd dat ik dit boek waardeer met 2 sterren.
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren
