De onderwerpen zijn voor kinderen op herkenbare manier gebracht
[Recensie] Als Tijl een woede-uitbarsting krijgt, voelt hij zich als een tijdbom die op ontploffen staat. Hij is op zo’n moment enorm kwaad en heeft het gevoel dat hij moet slaan en meppen. Tijl heeft moeite om met dit gedrag te stoppen, vaak lukt dat zelfs niet als iemand hem probeert te kalmeren. Als hij eenmaal weer rustig is heeft hij spijt van zijn gedrag. Het feit dat zijn moeder hem op zulke momenten met zijn vader vergelijkt, vindt Tijl heel erg om te horen. Het helpt Tijl niet als ze daarna gelijk zegt dat het haar spijt dat ze dat heeft gezegd. Hij kan haar woorden niet zomaar vergeten. Zijn vader is namelijk zo goed als altijd kwaad en Tijl wil niet zo worden als zijn vader die altijd kwaad is en zijn woede afreageert op het gezin. Tijl zit in groep 8 en ook op school heeft hij last van zijn kwaadheid. De leerkrachten proberen Tijl te helpen, maar Tijl laat maar weinig los over zichzelf en zijn thuissituatie en daardoor gaat dat moeilijk.
Tijdens het buitenspelen met zijn vriend Simon vinden ze een hond. Tijl vindt de hond erg lijken op de hond Laika uit zijn game. Helaas rent de hond weg. Op de plek bij het struikgewas waar de hond is verdwenen, ziet Tijl plotseling een apart licht schijnen waar hij geen verklaring voor kan vinden. Enkele dagen later vlucht hij na een woedeaanval naar de bouwkeet. Tot zijn verrassing ziet hij weer de hond en het vreemde licht. Dit keer gaat Tijl er naar toe om erachter te komen wat het kan betekenen. Wat hij dan ziet gaat zijn voorstellingsvermogen te boven.
Ik had een brok in mijn keel tijdens het lezen en was erg geraakt. Lara Reims heeft met Tijl en de tijdbom een boek geschreven over beladen thema’s zoals ruzies tussen ouders, alcoholisme en het geschreeuw van de vader richting de kinderen. Ik vind dat de schrijfster het zeer goed en overtuigend heeft aangepakt. Je merkt hoe groot de invloed van het gedrag van ouders is op kinderen en welke gevolgen dit kan hebben.
De onderwerpen zijn voor kinderen op herkenbare manier gebracht, zonder al te diep op de problemen van de volwassen personages in te gaan. Als volwassene lees je echter vooral in het begin tussen de regels door en weet je dat het goed mis is in het gezin. Het feit dat Tijl meer heeft aan zijn zus dan aan zijn zijn moeder zegt al veel. Tess, de oudere zus van Tijl, heeft beter in de gaten wat er mis is dan Tijl, ze weet op subtiele manier haar vader te bespelen zodat zijn buien goed blijven. Tijl snapt de dynamiek in het gezin nog niet zo goed. Om een voorbeeld te geven: ‘Jij hebt ook stress,’ mokt Tess. ‘En ik ook. Zelfs Tijl heeft stress.’ ‘Klopt!’ roept Tijl. ‘Ik wil een hond!’. (Pagina 22). Hij heeft niet door dat juist de spanningen en de ruzies tussen zijn ouders de oorzaak zijn van zijn woedeaanvallen. Ik had het echt met Tijl te doen. Hij heeft een hart van goud en hij vindt het zelf zo erg dat hij zulke uitbarstingen heeft en ze niet onder controle kan krijgen. Tess is een lief en begripvol personage dat hem zoveel mogelijk helpt uit de problemen te blijven. Ik vond het vanaf het eerst moment erg fijn dat hij in ieder geval bij haar terecht kan, ook al is ze zelf nog een kind.
Vanaf het moment dat Tijl de hond op de bouwkeet heeft gezien, wordt het verhaal spannend. Er gebeuren mysterieuze zaken waar Tijl geen verklaring voor heeft. Ook zijn zus snapt niet wat er aan de hand kan zijn. Tijl ontdekt wat de betekenis is van het geheimzinnige licht en vanaf dat moment kon ik mij niet meer lostrekken uit het verhaal. De avonturen die Tijl meemaakt zijn zo spannend en bijzonder. Wat ik erg leuk vond is dat dit boek een link heeft met een ander boek dat Lara Reims heeft geschreven, namelijk Levy en het witte wonderdoosje. Dat maakte het verhaal van Tijl voor mij extra bijzonder. Je kunt de boeken goed los van elkaar lezen. Ik geef Tijl en de tijdbom van Lara Reims graag 4,5 sterren
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren
