"Ik heb altijd gedacht dat het Paradijs een soort bibliotheek zou zijn" - Jorge Luis Borges

Liefde met gebruiksaanwijzing

Vrijdag, 22 september, 2017

Geschreven door: Aline van Wijnen
Artikel door: Patrice van Trigt, Silke Wimme

Onvoorspelbare chicklit

“Ik vrees dat liefde geen gebruiksaanwijzing heeft.
Je hebt het gewoon te pakken,
daar ben je mooi klaar mee. Niets aan te doen”
-Max-

[Duorecensie] Silke: Robin werkt als freelance tekstschrijfster en heeft alles goed georganiseerd: haar job, een net appartementje, … enkel een man ontbreekt nog. Maar aan het laatste heeft ze geen behoefte. Na enkele tegenslagen in de liefde is ze liever alleen want in een relatie bestaat de kans om weer eens gekwetst te worden. Niet alleen heeft zij pech in de liefde gehad, ook haar moeder had geen geluk. Robins vader heeft haar moeder verlaten en dit beschouwt Robin als teken dat zowel zij als haar moeder pech hebben in de liefde. Ze is ervan overtuigd dat elke man met wie ze een relatie zal beginnen, haar vroeg of laat zal verlaten.

Patrice: Ze heeft haar leven goed op de rit. Robin is freelance tekstschrijver en verdient haar eigen geld. Door schade en schande heeft ze mannen afgezworen, het enige dat het haar brengt is verdriet en teleurstelling. Nee, Robin blijft wel alleen, niets mis mee. Wanneer ze kennis maakt met de knappe fotograaf Max brengt het haar wel even uit balans maar ze hoeft maar naar haar eigen moeder te kijken en ze blijft alsnog bij haar standpunt.

Silke: Op een zonnige namiddag in de zomer, wanneer zij geniet van een terrasje met een goed boek, ontmoet zij Max, een knappe fotograaf. Ze wenst niet in te gaan op zijn avances en laat hem dit dan ook op een duidelijke manier merken. Maar dan doet Max Robin een voorstel om samen aan een project te werken. Elke week gaan ze samen op stap om eraan te werken en het lijkt steeds beter te klikken tussen beiden. Na hun drukke werkdag genieten ze steeds van een wijntje en een heerlijke maaltijd. Tot Max’ frustratie blijft Robin maar niet ingaan op zijn avances, zij is duidelijk een vrouw met een handleiding. Weet Max Robin te verleiden?

Dans Magazine

Patrice: Friends with benefits, een illusie of kan het echt? Robin denkt dat ze het goed voor elkaar heeft. De afspraken met Max zijn iets om naar uit te kijken maar ze is duidelijk geweest, géén relatie! Max vindt alles prima, de aanwezigheid van Robin lijkt voldoende te zijn. Samen werken ze aan een opdracht en hebben de grootste lol. Het project waar ze aan werken brengt veel mooie en indrukwekkende verhalen op hun pad, samen nemen ze ruim de tijd om die te bespreken. Hun liefde voor een goed glas wijn en elkaars gezelschap oppert mogelijkheden maar Robin blijft twijfelen. Zij is géén relatiemateriaal, toch?

Silke: Ondertussen zet Robin ook alles op een rijtje in haar vriendenkring: is haar beste vriendin Alix wel zo een goeie vriendin? Kan ze haar wel vertrouwen? Is Sveta, die ze net heeft leren kennen niet een betere vriendin dan Alix? En natuurlijk blijft ze met de vraag rondlopen over wie haar vader zou kunnen zijn.

Patrice: In een heldere en gemakkelijke schrijfstijl neemt Aline van Wijnen je mee in het leven van Robin. Deze jonge vrouw heeft de nodige bagage en struggelt daar best wel mee. Wanneer ze Max ontmoet wordt ze dan ook behoorlijk op de proef gesteld. Want hoe trouw is ze aan haar eigen overtuigingen?

Silke: Wie beslist om dit boek te lezen, hou alvast maar een zakje chocotoff bij de hand, je zal er zeker en vast zin in krijgen tijdens het lezen. Dit boek is precies wat het belooft: een feelgood roman. Hoewel ik ook wel vind dat het dicht tegen een chicklit aanleunt: vrouwelijk hoofdpersonage, romantisch, maar ook grappig, … Maar vergis je niet, het boek snijdt ook wel serieuze thema’s aan en voor wie het heeft meegemaakt is het ook wel heel herkenbaar. Een beetje lastig om hier verder op in te gaan zonder spoilers weer te geven.

Patrice: Een feelgoodroman dient aan een aantal voorwaarden te voldoen. Meestal ligt er een gebroken hart ten grondslag aan een verhaal, zo ook nu. De hoofdpersonage, Robin, voert de gevolgen daarvan heel consequent door in haar leven en lijkt onwrikbaar. Op zich is het met vlagen best grappig hoe zij zichzelf angstvallig aan deze zelf ingeroepen schijnveiligheid vasthoudt.

Silke: Door de schrijfstijl van de auteur kan je je heel goed inleven in de hoofdpersonages. Robin komt in het begin van het verhaal wat seutig over, maar naarmate je verder leest en je haar beter leert kennen is zij eigenlijk een heel sterk persoon, met een ‘bagage’ (een bepaald verleden). Haar personage wordt op een zodanige manier neergezet dat je je volledig kan inleven in haar, zo werd ik even irritant als Robin op haar buurvrouw en Alix.

Patrice: Een redder van het gebroken hart is dan ook onontbeerlijk en ook daar heeft Van Wijnen gehoor aan gegeven. Max voldoet volledig aan de wensen van menig vrouwenhart. Wat dit verhaal verder nog bijzonder maakt is dat er een aantal pittige details in het verhaal verwerkt zijn. De voorwaarden waar vriendschap aan moet voldoen, een complexe moeder-dochterband en een aantal andere heftige zaken die vanwege spoilergevaar niet gemeld worden, want dat zou jammer zijn. Doordat Van Wijnen dit zo heeft gedaan krijgt het verhaal wel wat meer diepgang dan een gemiddelde feelgood. Het heeft net wat meer betekenis en laat daardoor meer indruk achter.

Silke: Max is niet zomaar de ‘’knappe’’ fotograaf, ook hij heeft zijn eigen verhaal. Opmerkelijk vind ik ook de opbouw van de nevenpersonages zoals Sveta en Alix. Mijn nieuwsgierigheid is geprikkeld om meer te weten over Sveta en haar man….(misschien vervolgverhaal …?).

Patrice: Liefde met gebruiksaanwijzing is een heel toepasselijke titel voor dit verhaal. Jongens zeg, die Robin zou je met liefde zo nu en dan eens door elkaar rammelen. Die ziet nog geen winnend staatslot al ligt het voor haar neus! De reden van deze ‘gebruiksaanwijzing’ wordt naargelang het verhaal vordert wel duidelijk en hoe onverwacht ook, je krijgt nog begrip voor haar handelen ook. Daarbij is de vriendschap met onuitstaanbare Alix ook nog een factor. Robin heeft het niet gemakkelijk maar maakt het zich ook niet gemakkelijker. Het is aan haar omgeving om die muur af te breken. Maar aangezien iedereen zo haar/zijn beweegredenen heeft is dat nog niet zo gemakkelijk.

Silke: De meeste feelgood romans en chicklits zijn nogal voorspelbaar, hier had ik het totaal niet zien aankomen wat de plot zou zijn. De wending die het boek maakt in de laatste pagina’s is onverwacht en origineel. Bovendien snijdt het een van de serieuze thema’s aan die voorkomen in het boek. Dit zorgt ervoor dat dit luchtig boek toch wat zwaarder wordt. Het is geen pageturner, maar het leest toch vlot. 

Patrice: Een feelgood zou geen feelgood zijn als daar enigszins iets aan voorspelbaarheid zijn intrede niet zou doen. Romantiek, gebroken harten, vriendschap, verdriet en vreugde met zo nu en dan een flinke dosis humor, helemaal prima! Waar Van Wijnen weet te verrassen met de invalshoeken en uitdagingen is het einde wel voorspelbaar. Is dat jammer? Nee, het hoort gewoon bij een feelgoodroman. De eerste auteur in dit genre die deze formule gaat veranderen moet nog geboren worden. Het moet gewoon aan bepaalde criteria voldoen en dat is in dit geval goed gelukt. Een (h)eerlijk verhaal waar je in weg kunt kruipen en je de kleine toevalligheden en voorspelbaarheid met liefde ter zijde legt. En dat is ook te danken aan de prettige schrijfstijl van Van Wijnen. Een aanrader voor liefhebbers van dit genre, zeker weten! 

Eerder verschenen op Perfecte Buren

Boeken van deze Auteur:

Eerlijk duurt het langst

De verloren dromen van Valeria

Het geheime kistje van Elle

Liefde met gebruiksaanwijzing