"Ik heb altijd gedacht dat het Paradijs een soort bibliotheek zou zijn" - Jorge Luis Borges

Moordenaarsstorm

Donderdag, 23 mei, 2019

Geschreven door: Inge Ipenburg
Artikel door: Karin Teirlynck

Het geheel zit origineel in elkaar

[Recensie] Eerste deel uit het tweeluik Siciliaanse kronieken

Een nieuw boek van Inge Ipenburg, dat ‘moest’ ik lezen. Na Het gerecht en Een schitterend ongeluk was ik curieus.

“Nederlanders op Sicilië – Ook voormalig schrijfster Maxine Steenstra heeft, na zeven jaar van de aardbodem verdwenen te zijn, haar geluk gevonden op het betoverende eiland. Overduidelijk trots op haar idyllische onderkomen aan de kust ten oosten van Palermo, is ze druk in de weer om met haar nieuwe partner van een bescheiden woning een paleisje te maken”

Maxine Steenstra of kortweg Max heeft, nadat ze Nederland is ontvlucht, haar eigen paradijsje gecreëerd op Sicilië. Ze is helemaal ingeburgerd in het idyllische badplaatsje en na verschillende jaren in huur- of vakantiewoningen te hebben gebivakkeerd heeft ze er bijna een eigen onderkomen, haar huisje aan zee. Italianen houden vast aan tradities, drama en spreekwoorden. Een van die spreekwoorden is dat een sirocco in juni een vrouw steelt. Het is juni en hij is in aantocht, die sirocco. Wie niet op straat moet zijn blijft best binnen.

Boekenkrant

“Hij is in aantocht. De sirocco. Ze zeggen dat je er gek van wordt.
Hier noemen ze hem la tempesta di assassini, Moordenaarsstorm”

Ondanks de sirocco gaat Max – na een hete nacht vol seks waar ze zich nog maar weinig van herinnerd en een paar uurtjes later dan gewoonlijk – naar ‘haar’ strandje voor haar dagelijkse oefeningen. Daar op het strand ligt een meisje, levenloos. Max heeft al snel door dat het meisje met geweld om het leven is gebracht. Zij belt 112.

Wil Heerema, rechercheur uit Amsterdam, ‘geniet’ van zijn vakantie op Sicilië. Als hij ’s morgens aan de receptie van zijn hotel een Hollandse vrouw hoort vragen waar het politiekantoor is schiet hij te hulp. Haar vriendin is verdwenen. Samen met de plaatselijke Il Capitano Gino Martinelli wordt Heerema mee op de zaak gezet. Al vrij vlug merkt hij dat er een machtsverhouding speelt in het dorp en dat het dorp zo zijn regels heeft, eigen regels welteverstaan. Wil hij meer te weten komen zal hij moeten afwijken van de Nederlandse werkwijze bij een onderzoek.

Bovendien heeft Max al een tijdje het gevoel dat ze ‘bekeken’ wordt. Als blijkt dat er een Nederlander naar haar heeft gevraagd, krijgt Heerema een andere kijk op de zaak. Heeft alles wat zich afspeelt met Max haar verleden te maken? Wordt het dan geen tijd dat ze daar voor eens en voor altijd komaf mee maakt?

Niettegenstaande dat ik in het begin moeite had om in het verhaal te komen, omdat het door zeer gedetailleerde beschrijvingen moeizaam op gang komt, leest het vlot weg. Geen ingewikkelde zinnen en duidelijke taal! Het Italiaans dat Ipenburg gebruikt wordt netjes mee in het verhaal vertaald, zodat je ook als leek weet waarover het gaat. De personages zijn goed uitgewerkt, waardoor je je kunt inleven. Vooral Max leer je goed kennen met haar demonen uit het verleden en haar leven zoals het nu is.

Zoals het hoort in een thriller is de spanning voelbaar en nooit ver weg. Niet dat je op het puntje van je stoel zit, maar er is die drive om verder te willen lezen. Ondanks dat er enkele verrassende wendingen zijn is er ook enige mate van voorspelbaarheid en dat is best wel jammer. Hoewel je Moordenaarsstorm niet echt vernieuwend kunt noemen, zit het geheel origineel in elkaar. Ipenburg weet waarover ze schrijft en over het verhaal is nagedacht.

Het contrast dat zij neerzet tussen Italië en Nederland is sprekend, zowel wat het weer betreft als het levenspatroon. Zij construeert de Italiaanse sfeer, de omgeving, de levensgewoontes en de karakters zeer beeldend, waardoor alles filmisch overkomt. Aan dit alles merk je dat Ipenburg zelf op de set heeft gestaan (of nog staat), maar bovenal dat zij haar hart heeft verloren aan Sicilië.

Uiteraard laat Ipenburg je achter met een cliffhanger van jewelste, zodat ik nu heel benieuwd ben naar het tweede deel, De mannen vallen. Gelukkig verschijnt dit boek al in juni, dus lang hoef ik er niet op te wachten. En dat tikkeltje romantiek dat op de loer ligt hoop ik verder uitgewerkt te zien. Moordenaarsstorm leest aangenaam en zorgt voor ettelijke uurtjes leesplezier, maar omdat ik bij sommige scenes toch mijn bedenking heb qua geloofwaardigheid blijf ik steken op 3 zonnige sterren.

Laat De mannen vallen maar komen, Inge. Ik ben benieuwd.

Eerder verschenen op Perfecte Buren

Boeken van deze Auteur:

Een schitterend ongeluk

Moordenaarsstorm

De mannen vallen

Een schitterend ongeluk thriller