Een eyeopener
[Recensie] In Canis volg je ongeveer een jaar lang een naamloos hoofdpersonage. Het verhaal begint op 1 januari 2018. Wanneer er in België voor het eerst in jaren een wolf wordt gezien gaat de hoofdpersoon nadenken over alles in het leven. Lopend door Brussel neemt de hoofdpersoon je mee in haar overpeinzingen, gedachten en gevoelens. Ze stelt zichzelf vragen over het leven, de liefde, eenzaamheid en vele andere dingen. Over die vragen ben ik zelf ook gaan nadenken, het zijn dingen waar je normaal niet bij stilstaat. Zoals:
‘Wat definieerde een grens, een nationaliteit, en hoe kwam het dat deze tussen een verlangen naar vrede en geld in stonden?’
Ook de politiek, de wereld en de manier waarop we met elkaar omgaan komt aan bod. Op een poëtische, maar harde manier vertelt de hoofdpersoon hoe zij erin staat en hoe zij erover denkt. Ze durft dingen te bespreken die we normaal niet uit durven spreken. En het is allemaal waar, de manier waarop ze omschrijft hoe de wereld op het moment in elkaar zit. Er is geen woord over gelogen.
De schrijfstijl van Van Gelder zou ik willen vergelijken met die van Marieke Lucas Rijneveld. Poëtisch, hard, lange zinnen en soms een beetje onbegrijpelijk. Ik vind het mooi.
Enige nadeel vind ik dat het Vlaams is, niet zozeer de taal (het boek is erg ‘Nederlands), maar meer de achtergrond. De Belgische politiek is niet te vergelijken met de Nederlandse, daardoor was dat voor mij af en toe een beetje onbegrijpelijk. Maar door de dingen die ik van het nieuws heb meegekregen waren de dingen die spelen in de Belgische politiek niet geheel onbekend voor mij. Misschien dat een ander hier wel meer moeite mee kan hebben.
Een ontwikkeling in de persoon van de hoofdpersonage kon ik er niet echt uithalen, het is meer dat ze antwoorden probeert te krijgen op vragen waar ze mee zit. Op een paar vragen vindt of krijgt ze een antwoord, wat op zich ook een persoonlijke groei kan zijn.
De rol van de wolf bleef voor mij een beetje onduidelijk, ik had verwacht dat die een grotere rol zou hebben in het geheel. Ik zou het niet gemist hebben als de wolf niet in het verhaal zou hebben gezeten.
In een andere recensie heb ik gelezen dat het boek bedoeld is voor twintigers en eind-dertigers. Daar ben ik het mee eens, de hoofdpersoon heeft ook deze leeftijd en denkt na over problemen die deze leeftijdscategorie heeft. Dat betekent echter niet dat het boek niet geschikt is voor andere leeftijdscategorieën. Dit verhaal zal voor iedereen vragen oproepen waar je normaal niet over nadenkt, het zal voor iedereen een eyeopener zijn en misschien zal de oudere generatie de Millennials hierdoor zelfs beter begrijpen.
Ik hoop dat Eva de Gelder nog vele romans zal schrijven, ik zal ze allemaal kopen. Dit boek krijgt van mij vijf van de vijf sterren.
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren
